Ποιητικές (??)...κόντρες...

και η........σαλονικα...

πολυ καλο το παθημα
σου εγινε και μαθημα?
ελα, μητσακο, ριχτα…..

οχι που θα καθοτανε
μαζι σου να……………πηγαινε σινεμα και σιγα την ταινια, δε βρηκες καμια …………………………..κωμωδια, στον εξορκιστη επρεπε να την πας?
μεσα στην αγρια νυχτα…..

στην εφερε η βερονικα
ας εβρισκες μια μονικα
κι ας εβαζες γραβατα……

θα εβλεπες τις χαρες της
τις τρυφερες…………..ματιες που θα σου εριχνε οταν θα βλεπατε τα συννεφα….
και θα σκιζες τη γατα….

μα εσυ δεν πονηρευτηκες
ουτε παραξενευτηκες
ουτε πηρες χαμπαρι….

και δεν το διασταυρωσες
μα εκατσες και…………της ειπες ολη την ιστορια της ζωης σου….
κατω απ το φεγγαρι….

δε φταιει η βερονικα
ουτε και η σαλονικα
το σφαλμα ειναι δικο σου….

αλλα μην απελπιζεσαι
κι ουτε να…………….αφηνεις περιθωρια να σε δουλευουν…
θα βρεις το δασκαλο σου…..



tt

εεεεεεεεεεεεεεεπ!

καλα, ρε, δεν ντραπηκατε
οταν αυτα σκεφτηκατε?
μα τσιπα, πια, καθολου?

θα πρεπε να διαβαζετε
κι οχι να αραδιαζετε
ποιηματα του...................παλιου, καλου καιρου που ολα ηταν ομορφα...

ο ζηλος σας αμειωτος
αλλα ο απτυχειωτος
θ αρχισει να θυμωνει...

γραψτε για ο τι νοιαζεστε
κι οχι ο,τι φανταζεστε
και ο, τι σας...................ερχεται στο μυαλοετσι στα καλα καθουμενα και στο ασχετο...

λεω να τα κουκουλωσουμε
και στοχο να μη δωσουμε
κι οχι ξανα τα ιδια...

μη δω να συνεχιζετε
και να μας ταλανιζετε
γιατι κοβω κι.................ολα τα λουλουδια απ τον κηπο του κωστικα και θα πω οτι το κανατε εσεις....

ελπιζω να το νιωσατε
πως το παραξηλωσατε
μ αυτες τις ιστοριες...

μη σκεφτεστε ανευθυνα
αποφασιστε υπευθυνα
πως τερμα οι.............ζεστες, ομορφες μερες του καλοκαιριου και οι ξαπλες στην παραλια...

σκεπτομενος το τι μας ειπες
αφηνω αυτες τις πιιιιιιιιιπ-ες
και για αλλη ιστορια παω

εχθες, που λες....λεβεντικα
περπαταγα, και κλεφτικα
εσφυριζα, να μην με καταλαβουν............γιατι ως γνωστον ειμαι και VIP

μα μια τρελη θαυμαστρια
που ηταν και σπουδαστρια
ερχοταν προς τα εμενα

αυτογραφο μου ζητησε
τις σημειωσεις κοιταξε
κι εκει της...υπογραφω................επειτα χαθηκε σε ενα στενο σοκακι

κι ενω λοιπον περπαταγα
στον δρομο ειδα μια αλητογατα
μαυρη, σκουροχρωμη σαν σοκολατα.......

αμεσως εγω το μυρισα
κακοτυχια, και γυρισα
στο σπιτι μου να την αραξω

μα πριν προλαβω το κλειδι
και βαλω στην σχισμη
να σου και παλι η σπουδαστρια

στο σπιτι την προσκαλεσα
για βραδυνο την καλεσα
την φιλεψα νοστιμο, λαχταριστο...πιτογυρο

μετα ειχε και συνεχεια
για να την πω, θελει ανεχεια
κι εδω δεν την διαθετουν.......πονηρα πραγματα, καταλαβενετε....

πουρνο πουρνο σηκωθηκαμε
καφε ηπιαμε και τα ειπαμε
την ωρα αυτη σαν κοιταξε, ''αντιο'' ειπε.......γιατι ειχε διαγωνισμα στην σχολη

με σας που εμπλεξα!!

εγω το ειπα απ την αρχη και νατο που συμβαινει
εχω τη ριμα στο μυαλο κι σ οτι πω, μου βγαινει

μου λεν οι φιλοι μου, κωστη παμε για λιγη μπαλα
ρε, εχει ζεστη, απαντω, θα ναι σκετη κρεμαλα

μου λεει η μανα μου, κωστη ελα να πας για ψωνια
και γω φωναζω, δεν μπορω γιατι δενω κορδονια

κωστικα λεει η γιαγια, σου εφτιαξα πισια
και γω ευθυς της απαντω, σας ερχομαι κυρια

καταλαβαινω ασχημα με σας πως εχω μπλεξει
οριστε, για ριμα προσπαθω, μα δε μου βγαινει λεξη...........


tt

η αγαπη μου...

αγερα, κοψε να φυσας και συ βροχη σταματα
ερχεται η αγαπη μου καμαρωτη στη στρατα...

χιονι μου,  τις νιφαδες σου, πες τις να σταματησουν
μην τυχει και τα ποδια της, απανω τους γλυστρισουν...

μην πεσεις τωρα, κεραυνε, μη μου την εφοβισεις,
ας την κρατησω αγκαλια κι υστερα να χτυπησεις...

ηλιε μου, πισω απ το συννεφο, κρυψου το μεσημερι,
μην καψεις τα μαλλακια της και το αβρο της χερι...

θαλασσα με το κυμα του μη μου την ετυλιξεις,
τι κολυμπαει η αγαπη μου, προσεχε μην την πνιξεις...

και νατη που μου εφτασε, καλως την την κυρα μου,
μ, αλιμονο, μου απανταει, χασου, βρε φουκαρα μου...

τωρα? ορματε ολοι μαζι, αφου δε μ αγαπαει,
κι αφου της ειμαι αδιαφορος, αι στην ευχη να παει... η παλιογαιδουρα...



tt

σε τι οφειλω την τιμη για τη συναντηση μας?
τοσο καιρο σε κυνηγω μα θα το πω τυχαιο…

μηπως σε “συγκυροπνευμα”? μηπως σε πνευμα αρχαιο?
ισως, να μη μου αρνηθεις μια τοση δα κοντριτσα…

( οσο παταει ο ελεφαντας, μα θα τον κανω… γατα )
πετρα, μια κοντρα τοση δα, βλεπεις στα λεω σταρατα…

παντα με βρισκεις σε στιγμη που μπαινω για λιγακι
( μαζεψτε τον, δεν τον μπορω, εχει πολλα προσοντα )
και ειναι λιγο δυσκολο να ξεκινησω κοντρα…

κλαψ! ( που θα μου παει, θα τη βρω, στον τοιχω θα τη στησω… )
καλα, βρε πετρα μου, καλα, αλλο δεν επιμενω…
( δε θα τη βρω σε μια γωνια? εκει θα περιμενω… )

μπορω αν θελεις, ευκολα, να σου το εξηγησω…
( τι να του πω και σημερα ησυχη να μα αφησει
αυτος ετσι ξεκινησε, ετσι θα συνεχισει… )

ξερεις, ειναι μια μερα δυσκολη εχω δουλειες να κανω
ολες τις προγραμματισα και τρεχω να προκανω…

θα παω στον οδοντιατρο, για ψωνια κι αλλα τοσα…
( θα το πιστεψει αραγε η θα μου βγαλει γλωσσα? )

κριμα κι ειχα μια ορεξη, λιγακι να ριμαρω…
( αν φυγει τωρα, ειμ ετοιμος, αγρια να τα παρω… )

μα δεν πειραζει αλλη φορα για σημερα τ αφηνω
( ας δειξω ανωτεροτητα και στοχο ας μη δινω…)

μητσακο, στο υποσχομαι, ριμαρουμε αλλη μερα…
( μπα, δεν το χαφτει, αγριεψε, θ αρχισει τη φοβερα )
τωρα, σου λεω, εχω δουλειες…να στις απαριθμησω?
πρωτα ειναι το σκουπισμα, μετα θα ξεσκονισω,

θα βαλω το πλυντηριο, μετα θα μαγειρεψω,
θα πεταχτω στο συλλογο, παιτουσκα να χορεψω,

πισω, ξανα, στο σπιτι μου, τα ρουχα να απλωσω,
στα τζαμια ενα καθαρισμα, μεχρι να σιδερωσω,

να φτιαξω ελληνικο καφε, να πλυνω και το μπρικι,
ενα ψιλοσυμμαζεμα, μες στη βιβλιοθηκη,

λιγο νερακι, πεταχτα, να ριξω στα λουλουδια,
( να θυμηθω στο ΜΡ4 να γραψω και τραγουδια ),

να παω καθαριστηριο να παρω τις κουρτινες,
στο φαρμακειο απεναντι, να παρω ασπιρινες,

να παρω την κιθαρα μου να παω στο ωδειο,
στο γυρισμο, για τροχισμα, στο οδοντιατρειο,

να φτασω στο σπιτακι μου δολια και πονεμενη,
και ναναι ο Aptyxeiotos εκει να περιμενει,

και να με πρηζει να μου λεει “δε βρηκες σημειωσεις,,
τοτε να πας το μαθημα για μενα να το δωσεις”

να πεσω πτωμα απ ολα αυτα τα ματια μου να κλεισω,
να βρω κουραγιο, αυριο, τα αλλα να συνεχισω……

σταματα κει κουραστηκα, τοσα πολλα, αληθεια…..
( που τα πουλαει τωρα, αυτα? ειν ολα παραμυθια… )

ασε που ξεχασα να πω( με πιστεψε? ωραιααααααααα! )
πως περιμενω για καφε, στο σπιτι, μια παρεα....

και μενα δε με καλεσες? παλι εγω απ εξω?
( τωρα αν πει πως με καλει, ειμ ετοιμος να τρεξω… )

μα φυσικα, ελα και συ….και δεν το συζηταω…
( θα κανει ολες τις δουλειες και για …καφε θα παω )

κλεινω πι σι και ερχομαι( ξερω, θα την πατησω…
εγω θα κανω τις δουλειες μα, ασε, ας μη μιλησω…. )

ωραιαααααααα! α! που σαι, να σου πω, για ακουσε λιγακι,
αν λειπω…μπες και περιμενε…κλειδι? βρε, στο χαλακι…

καλα παιδια ζαλιστηκα με τοσες εξηγησεις....
μα εχετε τον τροπο σας να δινετε τις λυσεις.

καταφερε η petra_ μας παλι να ξεγλιστρησει...
και τις δουλειες στο σπιτι της στον erion ν'αφησει...

προθυμος ηταν και αυτος να παει να βοηθησει...
και ολο το σπιτι μονος του αυτος να καθαρησει....

στα τρια χρονια που ο γκουρου με ειχε μαθητη του
μου περασε τη σκεψη του και την αντιληψη του...

μου εμαθε να στεκομαι στα δυσκολα σημεια
και να αντιλαμβανομαι μοναχα την ουσια...

ομως, τωρα, δεσμευομαι...δεν πρεπει να μιλησω...
( ας την πατησει ο εριον. εγω θα τον αφησω )

( σιγα να μην του πω εγω πως εχει κανει λαθος
και φταιει, γι αυτο το πατημα, της ριμας του το παθος )

( πετρα, καλα ξηγηθηκες, βαλτον μες την κουζινα
μαγειρεμα, ξεσκονισμα πλυσιμο και φασινα...)

( κι αν σου ζητησει αλλη φορα να κανετε μια κοντρα
θαχει της.....παναγιωταρα τα τελεια προσοντα...)

που ειχα μεινει? α...ναι....

ομως τωρα δεσμευομαι...δεν πρεπει να μιλησω
θα σας τα πω αλλη φορα, θα σας τα μαρτυρησω...

ΣΧΟΛΕΙΟ

ξεκινησαν! για ακομη μια χρονια τα...ομορφα σχολεια
για τρεξτε τωρα μαθητες να παρετε βιβλια

να μλετατε ολημερις, σε αυτα να χασμουριεστε
για το διαγωνισμα που ακολουθει, διαβαστε, μην βαριεστε

τετραδια, στυλο, μολυβια,, σβηστρες, ξυστρες,
τα σχολικα ενδυματα να βαλετε στις πλυστρες

σχολειο εχουμε αυριο, μεγαλη χαρα μας ζωνει
τι κι αν δεν αρχισουμε καλα, αυτο μην σας αγχωνει...

Το καλό...

Τι τό θελα ο κακόμοιρος, να κάνω το καλό
και να το ρίξω, όπως λεν, μες στο βαθύ γιαλό?

Απ΄ την πολλή μου τη χαρά για αυτή την καλοσύνη,
την ώρα που το έριχνα με φούρια και βιασύνη,

δυο μπάτσοι με μπανίσανε, μου ζήτησαν στοιχεία,
αρνήθηκα να τους τα πω, να δώσω σημασία,

τους ρώτησα “τί έκανα” και τότε μόνο είδα,
δίπλα μου έχασκε μόνη της τεράστια πινακίδα :

“μπάζων απαγορεύεται εδώ η πάσα ρίψη”,
κι έπεσα απ΄τα σύννεφα και σε μεγάλη θλίψη.

Κι αν ξανακάνω το καλό, λέω, αν ξανατύχει,
θα το φωνάξω δυνατά ν΄ακουσουν και οι …τοίχοι…

το κακο....

χαραματα με ξυπνησε, τρεξε, μου λεει, σε θελω...
αν μεινω ακομα λιγο εδω, θα καψω το ....φουρνελο..

πύθηκα και χτενιστηκα, φορεσα και κουστουμι
το καθρεφτακι μου ελεγε πως ημουν σαν ...λουκουμι...

πηγα στο κρατητηριο, μου ανοιξαν τις πορτες
και τον rokas αντικρυσα που φερνε χιλιες βολτες...

βγαλε με με εγγυηση, μου λεει, δεν το αντεχω...
διατυπωσεις αρχισα κι ακομα τωρα, τρεχω....

αφου τους εσκασα εκατο χιλιαδες ευρουλακια
καταφερα τον εβγαλα να παμε για σουβλακια...

που ηταν το παραπτωμα? μονο μια παροιμια
και δυο μπατσοι μεσοκοποι που ειχαν μυωπια...

οταν πετουσε το "καλο", το περασαν για μπαζο...
και τωρα υπερασπιση καθομαι κι αραδιαζω...

Κι όμως...

Μιας θλιβερής στιγμής, η απόφαση,
της ατολμιάς μου, πρόφαση,
μου στέρησε το νου και τη γαλήνη…

Δέσμιος υποσχέσεων και χαλεπών προθέσεων,
πούλησα μια συνείδηση, πρώτης σελίδας είδηση
και χάθηκα σ’ αέναη δίνη…

Τώρα, πάλι, ορθώνομαι μα, δεν εναντιώνομαι
σ’ αντίπαλο μια ειμαρμένη…

Σκόνη στο προσκεφάλι μου,
σ’ όνειρο η παραζάλη μου…

Πρώτης σελίδας είδηση,
η χαμένη μου συνείδηση
και συ, σκιά κρυμμένη…




tt

Κι όμως?

Όπως το είπες, πρόφαση,
σου έλειπε η απόφαση,
σε μιας στιγμής τη σκέψη…

Σαν δέσμιος του ρόλου σου,
σαν ένας του συνόλου σου
κανόνες απαράβατοι,
σ’ άγρια ζούγκλα, άβατη
και συ πού’ χεις μερέψει
τα ξωτικά στα χέρια μου,
στ΄ ατέλειωτα νυχτέρια μου
και ξόρκισες το δείλι…

Τι, τάχα κι αν ορθώνεσαι,
απ’ τις σκιές δεν σώνεσαι…

Πρώτη σελίδα τα όνειρα,
σε φύλλα κουτοπόνηρα
και συ, νύχτα τ’ Απρίλη…

Κι όμως!

Καημένη Ελλαδίτσα μου,
Αχ! τι σε περιμένει...
Πάλι ο λαός σου εκλογές
την Κυριακή προσμένει...

Ελλάδα σε γονάτισαν
Γιωργάκηδες, Κωστήδες
κι όμως! εσύ διατηρείς
τις φρούδες σου ελπίδες

Να τη! Πετιέται από ξαρχής
Κι αγριεύει και θεριέυει!
Μα το έργο το χω ξαναδεί...
κι η κάλπη, να, κοντεύει...