Ποιητικές (??)...κόντρες...

πω πω! τι πηγα κι εκανα μ αυτη την απορια,
μα πως τα καταφερατε και γραψατε....ιστορια?

απλα, η περιεργεια μ εκανε να ρωτησω
σιγα μην ταχα και μπορω εγω να απαντησω...

αν ηξερα, θα ρωταγα? βρε, τι μπελα που βρηκα
μ εναν που ηταν μοναχος για βολτα οταν βγηκα...

ααα! ετσι?  τοτε.....


ποια ειν αυτη που καθεται ψηλα στο παραθυρι
και πινει κρυα φραπεδια σε γυαλινο ποτηρι?

ποια ειν αυτη που ξενυχτα με ονειρα στα ματια
και της ζωης της προσπαθει να ενωσει τα κομματια?

ποια ειν αυτη που στα ψηλα το βλεμμα της το ριχνει
και περπαταει στην αμμουδια χωρις ν αφησει ιχνη?




tt

η μαρια, η πενταγιωτισα ειναι και δε σηκωνω κουβεντα!

νομιζω πως την ειχα δει κρατουσε ενα δοξαρι...
και τον kostika εψαχνε μια νυχτα με φεγγαρι...

ειχε μπλεγμενα στα μαλλια κοχυλια και λουλουδια...
και αντι αυτη να σου μιλα σου ελεγε τραγουδια...

ξυπολητη ητανε θαρρω με ενα μακρυ φουστανι...
που ο ανεμος το ανεμιζε σαν εβγαινε σεργιανι....

Ο dakos, μέχρι και την τελευταία στιγμή, δε λέει να παραδωθεί…
Ισχυρίζεται, πως πρόκειται για κάποιον, που βόλτα είχε βγεί…

Άρα, είν’ άτομο που πιθανόν, φιλικά έχει δεθεί…
Ίσως είν’ η Pandora, που σαν φερέφωνο λειτουργεί…
Καθώς για να υποστηρίξει την αθωότητα του φίλου της, προσπαθεί να μπερδέψει την έρευνα, που εξαιτίας του, δεν έχει διεξαχθεί!

Η υπόθεση μπλέκεται με την προσθήκη μιας Μαρίας….
Μην είν’ το πρόσωπο-κλειδί, της ιστορίας?

Επίσης, η kirka, δείχνει πως την γνωρίζει…
Και μας λέει, πως μάλλον τον έρωτά της, με χαρά διαφημίζει…

Εντύπωση δεν μου κάνει πως, ο dakos, αναφέρθηκε γι’ άντρα…
Είν’ κι αυτό, τέχνασμα, για να ρίξει σκόνη στα μάτια…

Πρόκειται για νεαρή, που στα μάτια της, η ζωή ξεχειλίζει…
Με τα παραπάνω στοιχεία, ο χαρακτήρας της, σιγά – σιγά, ξεχωρίζει…

Σκεφτόμενος τα παραπάνω, κατέληξα σε μια λύση…
Χρειάζομαι βοηθό, που την έρευνα θα χτενίσει…

ωχουυυυυ! πανω που γλιτωνα, φωτιες καποιος αναβει,
δεν τη γλιτωνω, σας το λεω, μπαρκαρω σε καραβι!

κι οταν θα μαθετε το ποιος μ οποιο και να ναι τροπο
για πειτε το και μενα νε και βγαλτε με απ τον κοπο

να καθομαι να σκεφτομαι "ηταν αυτος η αλλος"
και να με τρωει ο καημος να γινεται μεγαλος!!




tt

στων αιωνων τα βαθη, τραγικοτατα λαθη
μας πονουν και μας σφαζουν...
πληρωμενοι αλητες που μοιραζουν τις πιτες
και το πιατο ρημαζουν...

φουστανελα και φεσι και τσαρουχι στη μεση
κι ο χορος να κραταει...
και απληρωτα νοικια, πληρωμενα τσιφλικια
και το βιος να πεταει...

χαμηλωστε τα υψη πριν αρχισουν οι γυψοι
να μας δενουν τα ποδια...
κατεβαστε τα χρεη και τα πλουσια ελεη
πριν μας κλεψουν τα βοδια...

πληρωμενοι αλητες που τεντωνουν τις μυτες
κι απορουν τι βρωμαει...
μιζαδοροι και μιζες και τα νευρα στις πριζες
κι ο χορος να κραταει...

που να ειναι το λαθος? ειχαν τσεπες με βαθος
που χωρουσαν ακομα...
και τις γεμισαν καργα και ο νομος αλαργα
να βοβαται τη βρωμα...

θεατες λοβιτουρας, ταξιδιωτες κουλτουρας
σ ενα συννεφο σκονης...
τελευταια η πραξη, μας χτυπαει με μεταξι
ο τρελος θεατρωνης...




tt

.......


Πληγωμένες οι μέρες, ορατές οι φοβέρες
κι από πάνω η σπάθη...
Ποιός πληρώνει τη νύφη? Ποιός κρατάει τα στίφη
και διαγράφει τα λάθη?

Κουρνιαχτός στον αγέρα, αξημέρωτη μέρα
με του ήλιου το φόβο...
Κι ο βαρκάρης φωνάζει, για περάστε προστάζει,
εισητήριο κόβω...

Πληρωμένοι φονιάδες, πικραμένες μανάδες,
για οργή? Ούτε λόγος..
Και την πλάτη βαραίνει, στον χαμό σε πηγαίνει
του μαρτύριου ο μπόγος...

Χρεωμένα τσιφλίκια και οικτρά τεφαρίκια
που φανταζουν σαν ψώνια...
Πληγωμένα τα νιάτα, μας προσμένουν μαντάτα,
στα πιο ωραία μας χρόνια...




tt

Ακόμα ένα ..........

Χαλαρές συνειδήσεις και συμφέρουσες λύσεις
μα για ποιους, δε ρωτάμε...
Μας σφαλίζουν τα μάτια, μας πετούν δυο κομμάτια
και μ' αυτά πολεμάμε...

Πληγωμένη ευθιξία που έχει χάσει αξία,
μοιρασιά που βολεύει...
Κι η χαμένη ελπίδα, σαν μια ξένη πατρίδα,
ένα βαλς να χορεύει...

Παραμύθι του χρόνου, του καλού και του μόνου
που στο τέλος κερδίζει...
Με δεμένα τα χέρια στου μυαλού τη μιζέρια
σαν ληστής σε πλευρίζει...

Ο τρελός θεατρώνης σου μιλά και θυμώνεις
μα σε πείθει συνήθως...
Πως χρωστάς τα τσιφλίκια κι ας του έδωσες νοίκια
για να βγεις απ' το  πλήθος...





tt

κι άλλο ..........

Βαδιστές στα όνειρά μας προχωρούν με λεφτά μας,
μα αυτούς τι τους νοιάζει?
Κάνουν θρύψαλα σπίτια μες στα λίγα ξενύχτια
που το όνειρο δε χαράζει.

Στο κοπάδι είναι η λέρα που ‘χει πιάσει χολέρα
μα εμείς το γκέτο.
Τις καρδιές μας μολύνει και το αίμα της δίνει,
δηλητήριο σκέτο.

Πόσο άσχημοι μοιάζουν τώρα που δε "ταράζουν"
οι παλιοί μας οι χρόνοι.
Ζώντας μέσα στην άγνοια, τηλεόραση άδεια
και λευκή σαν το χιόνι.

Μα γεμίσαν παλιάτσους, θεατρώνες και μπάτσους
σε παράθυρα σκάρτα.
Και μιλούν δίχως λόγο και μας ρίχνουν τον ψόγο
με το στόμα μας να’ ναι ρεμπάρτα.

Παραμύθια του κ*λου κι εμείς άξιοι του ρόλου
που θα παίζουμε πάντα.
Μια στιγμή σαν θα τύχει να γυρίσει η τύχη
θα γεμίσουμε μαύρα τη τσάντα.

Όπως κάναν κ΄ οι κύριοι που ‘βαλαν νοικοκύρη
και χρωστάμε τα νοίκια.
Μας βουλιάξαν στην άβυσσο, προορισμός "Προς Παράδεισο"
και αυτοί καβατζάραν καΐκια.

ξεχασμενες ειδησεις και λαμπρες εμφανισεις,
ποια καταρα μας δερνει?
ασυμφωνητο δεος, παγωμενο το χρεος

ποιος απλωνει το δυχτι και κρατα στο ξενυχτι
ανοιχτη την πληγη μας?
ποιος μας αλλαζει τα φωτα και μας κλεινει την πορτα
απ την ιδια τη γη μας?

μιζαδοροι, τραμπουκοι, μαζεμενοι  μπουλουκι
κι η αυλαια ανοιγει...
φανφαρονοι, κοπριτες εχουν ψησει τις πιτες
και μας ριξαν στο ζυγι...

πονεμενη ιστορια, αλυχτουν τα θηρια,
ατη γωνια περιμενουν...
μια γενια ξαχασμενη, διχως γενι και χτενι,
με τα χερια να τρεμουν...

βρε ρωμιε, φουκαρακο, σου φορεσαν το φρακο
και δεν πηρες χαμπαρι...
το καραβι βουλιαζει, και κανεναν δε νοιαζει
αν θα μεινεις στ αμπαρι...




tt

...το δικό μου...

πιστευτές αυταπάτες, στριμωγμένοι σε πλάτες
που ο καθένας δανείζει…….
μιας δραχμής ευκαιρία, πληρωμένη υστερία
κι ένα δέντρο που τρίζει……

ποιός πληρώνει τη νύφη, ποιός δαμάζει τα στίφη,
ποιός τη γλώσσα μας δένει?
θλιβερές εξηγήσεις, ταπεινές αντιρρήσεις
ποιός τολμά να κραδαίνει?

ένα μέλλον που σβήνει σε μια ατέλειωτη δίνη
δίχως μια τιμωρία……..
μια στημένη απάτη κι η ζωή αμανάτι
σε μια λάθος πορεία……

μαραμένη ελπίδα σε χαμένη παρτίδα,
ατυχής συγκυρία……
μα ο χαμένος κερδίζει, τους κανόνες γυρίζει
και κρατάει τα ηνία……..

αχ, ρωμιέ φουκαρά μου, ακριβέ μασκαρά μου
σε τυλίξαν στο χρήμα…..
και σου βγήκε σε λάθος, σαν αφήνεις με πάθος
άδεια ίχνη στο βήμα…….


...



tt

τις νυχτες δεν κοιμαμαι πια, δε με κραταει το στρωμα,
βαριαστεναζω, σκεφτομαι, τι εχω να παθω ακομα...

με τον καημο συγγενεψα, με τον καημο βαδιζω
και σ ενα θαυμα μοναχα, πιστευω και ελπιζω...

τις μερες κανω σαν τρελος, δε με κραταει το σπιτι
και με τραβαει το καπηλεο λες κι εχει ενα μαγνητη...

και γω, σαν αλλος, ρομποκοπ, επανω του κολλαω,
μετα το δεκατο πιοτο αρχιζω και τα σπαω...

βρειτε μου τωρα γοατρεια και καντε μου παρεα
πριν καταληξω ασθενης και ερθουν τα μοιραια...

διωξτε αυτον το γειτονα που μ εχει αποτρελανει
που παιζει φυσαρμονικα και διαλειμμα δεν κανει...




tt

πως??

αν ειναι αυτο το προβλημα, σου δινω εγω τη λυση,
κλεψε τη φυσαρμονικα κι αν τυχει και ρωτησει,

πες του πως,  ταχα, ο φαντομας το σπιτι ειχε διαρρηξει
και πηρε ο, τι πολυτιμο μπορουσε να βουτηξει...

αν το πιστεψει, εχει καλως, αν ομως δεν το χαψει
καντου δωρο μια....πιπιζα, τον ηχο του ν αλλαξει...








tt

μα!!

αν παλι θελεις να φανει και η δικη σου τρελα
μαζεψε τις λαδομπογιες και παρε τα πινελα...

και πηγαινε στο σπιτι του,ζωγραφισε τους τοιχους
και πες του πως τα χρωματα ταιριαζουν με τους ηχους...

και αν θελεις και εναν βοηθο φωναξε και μενα...
την κουβαλω την τρελα μου και ας ειμαι στα χαμενα....

Α!

Κι αν χρειαστεί ο βοηθός να έχει.... βοηθό του
κάντε μου χώρο για να ρθω, να μπω στο σπιτικό του...

θα φέρω και τα σύνεργα για να φωτογραφίζω
κι ολους τους τοίχους....γέφυρες θ' αρχίσω να γεμίζω...

Στη μπάντα κάντε όλοι σας, έρχεται ο καλλιτέχνης
βαρύγδουπο το όνομα και πρώτος του της Τέχνης...

κάντε στην μπάντα κι έρχομαι μαζί με τα πινέλα,
βαρέθηκα το σπίτι μου και με έπιασε μουργέλα...

θα πάω στου γείτονα το αρχοντικό και θα του βάλω χρώμα,
μα αν δεν του αρέσει να του βάλω αυτό, έχω και κάτι ακόμα...

εγω θα φερω το νερο να στρωσω τα πινελα
αλλα αν δεν καθεστε καλα θ αρχισω τα ....μπουγελα...

θα βρεξω και το γειτονα, θα κανω τον παπακι
κι ας παιξει φυσαρμονικα, με κεφι και μερακι...

κι αν επιμενει πιο πολυ να μας νευροτσιτωνει
θα προσκαλεσω παραυτα, τον κιτσο, το τριζονι...




tt

Κάντε στην μπάντα όλοι, ωρέ!
Στην μπάντα να περάσω,
στο κλασσικό μου όργανο
έναν σκοπό να πιάσω.

Να δείτε τέχνη που θα βγει,
να δείτε ευαισθησία,
πιάστε μπαλκόνια και γωνιές
και κάντε ησυχία.

Θα σας χαιδέψει τα αυτιά,
θα μαγευτείτε όλοι,
θα κατεβαίνει η μουσική,
γλυκόπιοτο ροσόλι.

Κεράστε όλο τον ντουνιά
και θα σας νανουρίσω
μόλις καλάιδεμα γλυκό,
στην γκάιντα μου αρχίσω.........................



tt

- που βρηκες, σουλα μ τα λεφτα
και πηρες σκουλαρικια?
- αντρα μ, πηγα και πουλησα
δυο τροφαντα....ορτυκια...

- κι αυτη τη γουνα που φορας
με τα πολλα στολιδια?
- την εκανα ανταλλαγη
με δυο κιλα......αντιδια...

- κι αυτα τα κοντοκαβαλα,
τα τζιν πανταλονακια?
- εβαλα ενα στοιχημα
πως τρωω δεκα .....σουβλακια...

- και τα φουστανια τα πολλα
που ναι στα κρεμασταρια?
- πηγα για μεροκαματο
καθαριζα ....παταρια...

- και το βραχιολι που φορας
στ αριστερο χερακι?
- για να το παρω, αντρα μου,
εστησα.......παζαρακι...

- σε καμαρωνω, σουλα μου,
εγινες σαν μοντελο...
- και που να δεις πως θα γενω,
σαν παρω και......καπελο....


tt

Καθε πρωι πριν σηκωθω τεντωνομαι στο κρεβατι...
κοιταζω πρωτα απ'το δεξι και επειτα απο τ'αλλο ματι...

ανοιγω το παραθυρο και λεω καλημερα...
στην πλαση που ξημερωσε μια καινουργια μερα...

και αφου γοργα ετοιμαστω, φτιαχνω και γαλατακι....
το πινω ολο μονομιας ...σαν μικρο παιδακι....

στο δρομο μου για την δουλεια παντα χαμογελαω...
και ολους οσους συναντω,παντα τους χαιρεταω...

και οταν αρχισω την δουλεια ενα τραγουδι λεω...
ενα τραγουδι με ρυθμο που... ειναι το πιο ωραιο...

καπως παραξενα κοιτουν μα δεν πολυ με νοιαζει...
αυτοι κοιτουν που τραγουδω και εγω ...τους κανω χαζι...

και αν κατι παει τωρα στραβα μες στην καινουργια μερα...
με ενα πλατυ χαμογελο ολα τα κανω περα...

θυμαμαι κατι απο παλια ...τοτε που ημουν παιδακι....
ειχα ακουσει ενα μικρο και ομορφο τραγουδακι....

<<για οσα διορθωνονται να μην στεναχωριεσαι....
για οσα δυσκολα θα ρθουν να μην παραπονιεσαι...

ολα εχουν ενα σκοπο μες στης ζωης την τρελα....
μα μην ξεχασεις ποτε αυτο ...ΖΗΣΕ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!>>

kirka έγραψε:Καθε πρωι πριν σηκωθω τεντωνομαι στο κρεβατι...
κοιταζω πρωτα απ'το δεξι και επειτα απο τ'αλλο ματι...

ανοιγω το παραθυρο και λεω καλημερα...
στην πλαση που ξημερωσε μια καινουργια μερα...

και αφου γοργα ετοιμαστω, φτιαχνω και γαλατακι....
το πινω ολο μονομιας ...σαν μικρο παιδακι....

στο δρομο μου για την δουλεια παντα χαμογελαω...
και ολους οσους συναντω,παντα τους χαιρεταω...

και οταν αρχισω την δουλεια ενα τραγουδι λεω...
ενα τραγουδι με ρυθμο που... ειναι το πιο ωραιο...

καπως παραξενα κοιτουν μα δεν πολυ με νοιαζει...
αυτοι κοιτουν που τραγουδω και εγω ...τους κανω χαζι...

και αν κατι παει τωρα στραβα μες στην καινουργια μερα...
με ενα πλατυ χαμογελο ολα τα κανω περα...

θυμαμαι κατι απο παλια ...τοτε που ημουν παιδακι....
ειχα ακουσει ενα μικρο και ομορφο τραγουδακι....

<<για οσα διορθωνονται να μην στεναχωριεσαι....
για οσα δυσκολα θα ρθουν να μην παραπονιεσαι...

ολα εχουν ενα σκοπο μες στης ζωης την τρελα....
μα μην ξεχασεις ποτε αυτο ...ΖΗΣΕ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!>>

Τελειο ποιημα!

Ο λαγος...

σκοταδι πυκνο,
πανω κει στο βουνο
οπου μονος περνουσα...
με το βημα αργο,
εναν αγριο λαγο,
στα τυφλα, κυνηγουσα...

τον ζητω δεξια,
τον ζητω αριστερα,
που να ειναι κρυμενος?
μα εκεινος γελα
και με λεει φουκαρα,
ο μπασμενος...


tt

ο αντι - λα ( ο ) γος...

κυνηγας το λαγο, σε σκοταδι πυκνο?
μεγα λαθος...
μαλλον, εισαι αστος, γιαλαντζη κυνηγος,
κατα βαθος...
τον ζητας στο βουνο? ( δειτε, ρε, κυνηγο
μαθημενο )...
σε λιβαδι να πας, το λαγο για να φας,
σιτεμενο...




tt

Πώς?

Τώρα, κάτι μας λες,
με κουβέντες πολλές,
το λαγό δεν θα πιάσεις...

Θέλει τέχνη τρανή
και πολλή προσοχή,
στη φωλιά του να φτάσεις...



tt