Ποιητικές (??)...κόντρες...

ναι...

μοιαζει με πλοιο η χωρα μας
που δε φοβαται πουσι...
μον΄ αγκαλιαζει τον αφρο
που σκαει για να τη λουσει...

σαν πλοιο ταξιδιαρικο,
αεναο στους αιωνες,
με συντροφια των ναυτικων,
δελφινια και γοργονες...

μα, μοιαζει ναν' πειρατικο
κι οι πειρατες σαλταρουν
με το σπαθι στο στομα τους,
τη λεια τους να παρουν...

οντως, σαν πλοιο τη θωρω
κι ετσι την αγναντευω...
μα, εγω στη βαρκα μοναχος,
χανομαι, αλαργευω...

οχι...

καποιος, καπου ανεφερε, σαν πλοιο ειν η πατριδα
κι αλλος το επιβεβαιωσε μα εγω, πλοιο, δεν ειδα…

μονο μια σταλα χερσας γης με ζειδωρο νερακι
που τη χορταινει ωσαν βραχει και τρεχει στο αυλακι…

τοτες, τα αγριοχορτα γεννιουνται και θεριευουν,
τα αδυμανο της γης, σπαρτο, να ζωσουν ελλοχευουν…

κι οπως εκεινο αγκιμαχα τον ηλιο να ζυγωσει,
το σφιγγουν και το μαχονται, μην ταχα, μεγαλωσει…

τι αν μεγαλωσει θα καουν και θα κακοχρονισουν
κι απο την ομορφαδα του, στο χωμα θα λυγισουν…

άκου με που σου λέω...

Ξέρω, σαν πλοίο είναι η πατρίς, που πλέει σε αντάρα
βαρύ κι ασήκωτο φορτίο κρατά, βαρύ σαν την κατάρα.

Σαν την κατάρα που από καιρό, το δέρνει, το σκορπάει
σε κύμα αφράτο, πάλλευκο, το δέρνει, λέω, πονάει.

Σαν πλοίο είναι η πατρίς, άκου με που σου λέω.
Έχω αρχίσει από παλιά για εκείνονε να κλαίω.

λιγο πριν τα χαραματα,
αρχισα τα πειραματα,
στο υπογειο του σπιτιου μου...

μα βγηκαν.....μελοδραματα
και ειχαμε τρεχαματα,
στο.... στεκι του γιατρου μου....


γλιτωσα τα εγκαυματα,
ναι, γινονται και θαυματα,
( η ρηση της γιαγιας μου )...

μα οχι και τα κοψιματα,
τα ποδια μου ηταν θυματα
της περιεργειας μου....

σαραντα δυο τα ραμματα,
απειρα τα μειδιαματα,
για την καλη μου τυχη...

μα μεχρι τα γεραματα,
πρεπει να κανω ταματα,
γοια να χτιστουν οι ......τοιχοι....

ηταν, καπου χαραματα κι εψαχνα τα συγγραμματα
να βρω μια θεωρια...

μα αρχισα τρεχαματα, για να προλαβω δραματα
και, ισως, τραγωδια...

σαν νατανε φαντασματα, φλεγομενα υφασματα
ξεχυνονταν στους δρομους...

κι αυτα τα λαμπαδιασματα, παλιου ουρανου χαλασματα,
πεφταν στους υπονομους....

ανοιγοντας τα βηματα, πλησιασα τα θυματα
που ετρεμαν στο κρυο...

για να μη γινουν κριματα, τους εβαλα στα οχηματα
για το νοσοκομειο...


tt

{Τόσο καιρό στο synomilo, και δεν είχα πάρει χαμπάρι σε τί ποιητές πρόκειται να απευθυνθώ...

Πέρασαν 2 μήνες, και μόλις εχθές είδα...
πως υπάρχουν θέματα που απαιτούν μυαλό ατσίδα...

Μόνο ''Γενική Συζήτηση'' απαντούσα...ποτέ δεν αναρωτήθηκα, οι υπόλοιπες ενότητες στο τί αφορούσαν...

Τα πρώτα στοιχάκια, έτσι για αρχή...τώρα που σας βρήκα, έχουμε δρόμο μακρύ...}

Όσο κι αν ένας ποιητής έχει μυαλό ατσίδα
και σας το λέω υπέυθυνα κι απ' όσα εγώ είδα,

όσο κι αν φτιάχει στο μαλλί, περίτεχνη κοτσίδα
κι όλες τις λέξεις κυνηγά και πιάνει σε παγίδα,

όσο και  αν η έμπνευση σφίγγει σαν αλυσίδα,
και κάνει το λεξοδιάλεγμα με μια καλή τσιμπίδα,

πρέπει κι άλλο συστατικό να έχει για πυξίδα...
Κι αυτό για μένα λέγεται, "λασκαρισμένη βίδα"....


tt

Κόντρα στην κόντρα, είπαμε, κι εδώ όποτε τους έρθει,
κανένας άξιος ποιητής εδώθε δεν ευρέθη?

Λίγο το μάτι να τραφεί, λίγο πριν να κλατάρει
Ε! όχι, τις μέρες τις κενές αβέρτα να γραδάρει.................

μη μου μιλατε σημερα, αφηστε με μοναχο
γιατι την ξερα απεφυγα και επεσα στο βραχο!

που ειχα αραγε το νου, τιμονι οταν γυρνουσα?
ποσο μακρια ατενιζα και μπρος μου δεν κοιτουσα?

παει το σκαρι, το τσακισα, εμεινε μια σανιδα
και τωρα ναμαι ναυαγος σε μια βραχονησιδα!

οχι, δεν εχω κινητο, δεν πιανει εδω το σημα
ουτε μολυβι και χαρτι για να σκαρωσω ριμα!

αραγε που να βρισκομαι? νυχτωνει και φοβαμαι
πω πω, ψυχοπλακωθηκα, δεν το μπορω, λυπαμαι!

γι αυτο......φτου κι απ την αρχη!

μη μου μιλατε σημερα, αφηστε με μοναχο
βλεπω στην τηλεοραση ενα μεγαλο βραχο!

( τι τα ηθελα τα ναυαγια? )



tt

Στροφή στην τέχνη...

γιο - γιο - γιο - γιο!

ένα ποίημα θα σας πω να "την ακούσετε" γερά
και δε θα είναι πρώτη ή τελευταία φορά

πολλές φορές ως τώρα με τους στίχους μου γελάτε
και συχνά δυστυχώς με ποιόν μιλάτε ξεχνάτε

δεν το παίζω ποιητής μα ραψωδός χωρίς πτυχίο
κι οι ρίμες μου τα σπάνε από δώ μέχρι τη χίο!

κι αφού σήμερα οι ποίηση πλέον λεφτά δε βγάζει
έτσι έγινα ραπάς - λες να παίξω και στο Γκάζι?

Μπαααα... δε με νοιάάάάζει....

γέα μαν!

ΑΠΤΥΧΕΙΩΤΟΣ! Και καλά να το θυμάσαι!
Κι αφού δε σέβεσαι! Θα με φοβάσαι!

( 1000+1 συνταγές με σάπιες ντομάτες)

ελα, ελα, ελα, οπααα, καλα εισαι
κατσε στη θεση σου και μην κινεισαι!

εχω να πω την ιστορια της ζωης μου
να βγαλω απλυτα στη φορα, της ζωης μου!

να κοπανησω και στον τοιχο το κεφαλι
και να φωναζει ο τοιχος "χυπα το, ρε φιλε, παλι"!

οταν αρχιζω σαν τρελος να το ραπαρω
θαθελα ναχα πολυβολο να ριπαρω

ολους αυτους που με καταντησαν ρεμαλι
- μισο, ο τοιχος μου φωναζει "χτυπα παλι" -

και να ξεδινω καθε βραδυ με κανταδα
για την ελλαδα, ρε παιδια, για την ελλαδα!

ελα, ελα, ελα, οπα, τρακαραμε

αντε τυχερουληδες, σας λυπαμαι και σταματαω εδω



tt

εσύ εκεί... κι εγώ από εδώ
στα γρήγορα συνέχεια και πιάνω τον ρυθμό...

γιο- γιο -γιο -γιο

για την Ελλάδα είπε κάποιος τραγουδάει
και πως με δύναμη στον τοίχο το κεφάλι του βαράει...

Βρε δε μασάει, βρε δε μασάει...

είπα να κάτσω να σας πω κι εγώ μια ιστορία
μα αποφάσισα για χρήμα να την βγάλω σε βιβλία

πρέπει να ζήσω, πρέπει να ζήσω...
για αυτό στον τοίχο το κεφάλι θα χτυπήσω

έτσι κι εγώ έτσι κι εγώ...
με τον Κωστίκα πρωτοστάτη κι οδηγό...

σας χαιρετώ, σας χαιρετώ...

και μην ξεχνάτε... γιο- γιο -γιο -γιο

(μίλησε κάποιος για συνταγές?)

το ποιημα

θα γραψω ενα ποιημα
-πρωτα θα ηρεμησω,
θα πιω ενα βαρυ καφε
κι υστερα θα τα αρχισω-!

θα γραψω ενα ποιημα
-που εβαλα την πενα-?
που θα μιλαει για ονειρα
κι αλλα τοσα χαμενα!

θα γραψω ενα ποιημα
-ας στυψω το μυαλο μου
κι αφου την πενα εχασα
ας πιασω το στυλο μου-!

θα γραψω ενα ποιημα
μηπως ναι ναι σονετο?
μπα, θα μου είναι δυσκολο,
θα το αφησω σκετο!

θα εγραφα ενα ποιημα
αλλα βαριεμαι λιγο
κι αντι να σας ταλαιπωρω.
καλυτερα βα φυγω!


tt

ε ναι...

να γραψεις ενα ποιημα και να καλοδιαλεξεις,
σαν τους μεγαλους ποιητες, τη ριμα και τις λεξεις...

να γραψεις ενα ποιημα, οποτε αποφασισεις
με θεμα που εσυ θα βρεις και θελεις να αναλυσεις...

να γραψεις ενα ποιημα μα προσεχε το στιχο,
ταιριασε τα φωνηεντα να βγαζουν πλαγιο ηχο...

να γραψεις ενα ποιημα, το μετρο να προσεξεις,
μην περισσεύουν συλλαβες και σου χαλουν τις πλεξεις...

να γραψεις ενα ποιημα αλλα μην ειν μεγαλο,
να μην το βαλουμε κι αυτο, διπλα στον...παπαγαλο...

μπα...

καλύτερα μην γράψεις ποίημα,
άσε κάτω το στυλό και κάνε πίσω ένα βήμα...

καλύτερα μην γράψεις ποίημα,
άλλα να κάνεις, δεν έχεις χρόνο κι είναι χρήμα...

καλύτερα μην γράψεις ποίημα,
θα βγει λεπτό, τόσο λεπτό που θα 'ναι σαν το νήμα

καλύτερα μην γράψεις ποίημα,
ξέρεις δεν βοηθάει το βάρος του και στο πάρει και το κύμα...

καλύτερα μην γράψεις ποίημα,
σου είπα, δεν είναι αρκετά βαρύ, τόσο όσο ένα βλήμα...

καλύτερα μην γράψεις ποίημα
πιάσε τα νύχια του χεριού και ξύστα με τη λίμα...

καλύτερα μην γράψεις ποίημα...
άστο για κάποια άλλη στιγμή, άστο, τώρα είναι κρίμα...

αστον να γραψει ποιημα, μην κοβεις του τη φορα,
να μαθει πως οι ποιητες τραβουν στην ανηφορα...

αστον να γραψει ποιημα, να δει κι αυτος τη γλυκα
( κι ισως, η εκπληξη να ρθει, απ τον μικρο κωστικα )....

αστον να γραψει ποιημα, να βγαλει απωθημενα
κι οτι αυτος φανταζεται να τα χει και γραμμενα...



tt

μην ακους

οταν θα γραφεις ποιημα να το καλοστολισεις
με ρηματα και μετοχες, σε χρονους και εγκλισεις...


οταν θα γραφεις ποιημα, νοτες μην παιξεις φαλτσες,
μην το γεμισεις και πολυ με κετσαπ και με σαλτσες..

οταν θα γραφεις ποιημα, προσεχε στο αλατι,
μην τυχει κι ειναι αλμυρο και χασεις τον πελατη...

οταν θα γραφεις ποιημα, θυμησου με και μενα
που καποτε σου χαρισα την πρωτη σου την πενα...

ετσι, ε?

γιατι να γραψεις ποιημα?
αντε κατσε στ αυγα σου,
να, πιες το καφεδακι σου και κοιτα τη δουλεια σου...

γιατι να γραψεις ποιημα?
ασε, θα γραψει αλλος...
τι μας περνιεσαι? ποιητης? η μηπως....παπαγαλος?

γιατι να γραψεις ποιημα?
δεν εχεις να διαβασεις?
σκεψου ποσα μαθηματα θα πρεπει να περασεις...

γιατι να γραψεις ποιημα?
που θα το βρεις το πνευμα?
εσενα δεν σου εμαθαν ν ακολουθας το ρευμα?

γιατι να γραψεις ποιημα?
ξερεις γιατι το κανεις?
η μηπως ετσι σου καπνισε και θες να μας τρελανεις...





tt

Αφού θα γράψεις ποίημα, κράτα γερά τιμόνι
μη σου πετάει στις στροφές και στο γκρεμό ζυγώνει.....

Αφού θα γράψεις ποίημα, ν αλλάξεις και τα λάδια
για ν' αποδώσει η μηχανή σαν πας με τέρμα γκάζια......

Αφού θα γράψεις ποίημα, τη ζωνη να φορέσεις,
θά ναι γερό τρακάρισμα και, ίσως, να πονέσεις.....

Αφού θα γράψεις ποίημα, κόκκινα μην περάσεις,
σταμάρα στα πορτοκαλιά, στα σίγουρα να φτάσεις......

Κι όταν γράψεις το ποίημα, να βγεις στον ίσιο δρόμο
και με μαγκιά να προσπερνάς τον άγριο τροχονόμο......


tt

Αν φτιάξεις ποίημα, τι χαρακτήρα θα δώσεις;
Ποντιακό, ή, κρητικό να ξεδώσεις…

Αν φτιάξεις ποίημα, ταίριαξε τις λέξεις...
Φτιάξε το κείμενο, αφού, πρώτα καλά τις διαλέξεις…

Αν φτιάξεις ποίημα, φρόντισε να το υιοθετήσεις…
Κάν΄το δικό σου…ώστε να τ’ αγαπήσεις…


Αν φτιάξεις ποίημα, που δεν το βλέπω(και τσάμπα γράφω)…
Απέκτησε εμπειρίες, ταξίδεψε τον κόσμο, και κάνε γνωριμίες…


Αν φτιάξεις ποίημα, πές όχι στα βραβεία…
Δεν ξέρουν αυτοί, δεν έχουν τη μαεστρία…


Αν φτιάξεις ποίημα, ν’ αποφύγεις το δημοσιοϋπαλληλίκι…
Μην γίνεις Δημουλά…και κατηγορηθείς για ρεμαλίκι…

Αν φτιάξεις ποίημα, έχει ο Θεός(Θεός;στραβά θα πάει η μέρα)…
Φτιάχ΄το εσύ και βλέπουμε…

σιγα μη γραψω ποιημα
με τετοια που λετε
και να "χαθω" σαν ποιητης
και μονοι σας να κλαιτε!

σιγα μη γραψω ποιημα
αποφαση το πηρα,
- ειναι η μη αναγνωριση
των....ποοιητων η μοιρα -

σιγα μη γραψω ποιημα
κι ακομα κι αν ενδωσω
στο δευτερο συρταρι μου
ευθυς θα το κλειδωσω!

( οπως μπαινεις απο την κεντρικη εισοδο, στον πρωτο διαδρομο αριστερα, η τριτη πορτα που εχει μια επιγραφη  "ενθαδε διαλολιζεται ο ποντιος κωστικας" , μπαινεις μεσα, το κλειδι βρισκεται κρεμασμενο πισω απο την τριτη φωτογραφια απο κατω διαγωνια προς τα δεξια ( ειναι αυτη που, πιτσιρικος, επαιξα το οργανο μου πρωτη φορα μπροστα σε κοινο, την λυρα εννοω, βρε πονηρα πλασματα που πηγε το μυαλο σας? και το συρταρι ειναι στο γραφειο μου )

σιγα μη γραψω ποιημα
και κανω σας τη χαρη
αγρια να σχολιασετε
τον ποντιο το λυραρη!



tt

ρε???

αξαφνα μου προεκυψε πολυ μεγαλο θεμα,
εζησα ολη τη ζωη σ ενα μεγαλο ψεμα...

ελεγα ημουν ανθρωπος που εχει λιγη γνωση
μα ηρθε της λογικης φωνγ, γερα να με ταπωσει...

"εισαι" μου λεει, "ενα χαζο και αμυαλο φλωρακι
που τα λεφτα τρως του μπαμπα για να περνας τζαμακι"...

εμ... εμ...

Ποια λογική και ποια φωνή, εδώ ο κόσμος τρίζει...
κι αυτός που την ξεστόμισε, αδιάφορα σφυρίζει...

Δεν είσαι δα κι ο μόνος που τό 'πανε φλωράκι,
χαραμοφάη και αφελή και των γονιών παιδάκι...

Μα τι να κάνεις, τι να πεις... κάπως να σε πιστέψουν?
Τίποτα. Αύριο ή κάποια στιγμή, με άλλον θα σε μπερδέψουν...

Φταίει το τσουβάλι το βαρύ που όλους τους χωράει....
Ε! Φτες και λίγο εσύ που "στο διάολο" δεν της είπες να πάει...

αχ!  βαχ!

εγω παλι τι επαθα?
για να μην ειμαι φλωρος
πηγα κι εκανα αιτηση
να γινω αχθοφορος...

την πρωτη μερα στη δουλεια
την περασα κοτσανι
κι ειπα η κουβαλα, η πολλη,
αντρα πως θα με κανει...

τη δευτερη, ζαλιστηκα
τι ηταν, ωρε ετουτο?
κουβαλησα και φορτωσα
ολης της γης το φρουτο...

την τριτη τα χρειαστηκα,
κουβαλαγα στην τυχη...
ειχα και ενα ατυχημα, καλε,
μου εσπασε το....νυχι...

τεταρτη και φαρμακερη,
τερμα ο αχθοφορος.
πριτς, που σαν αντρας θα φερθω
ασε, θα μεινω....φλωρος...




tt

το ειπε και ο μπαχ.....

φταιω που ψυχοπλακωθηκα?
ρακος ειμαι, σας λεω,
ολημερις κι ολονυχτις,
με μαυρο δακρυ κλαιω.

μονο, κατα διαστηματα,
σκουπιζω τα ματακια,
κι αντι για με, βαζω να κλαιν,
του floty  τα γατακια.

μα τωρα λιγο ηρεμησα,
που εμαθα τα νεα,
πως θα του δωσει αδεια,
η προ τινος σημαια.

για να μπορει απερισπαστος,
να πιασει το βιβλιο
και να αποσπασει επαξια,
το τριτο το πτυχιο.

( πτυχιο, ειπα, ρε...... )





tt