Ποιητικές (??)...κόντρες...

ρε, τι σου εκανα, παλι? μια χαρα παιδι ειμαι...

Και λίγο εγώ.....

Από μικρή μου έλεγαν και όλοι τους επέμεναν
πως σαν θα μεγαλώσω
θα γίνω ανοικοκύρευτη, θα είμαι αχαΐρευτη
και δεν θα τη γλιτώσω…

Μ΄ ό, τι καταπιανόμουνα, αμέσως το βαριόμουνα
και τ΄ άφηνα στη μέση
Τα δύσκολα παράταγα και χαρακτήρα κράταγα
η φήμη μου να δέσει…

Μια  γάτα που ζωγράφισα, χωρίς ουρά την άφησα,
σιγά  μην την τελειώσω
Ένα πούλι αφτέρωτο, ένα τραγούδι ατέλειωτο
χρόνο για να γλιτώσω…

Μια βάρκα δίχως θάλασσα, μια έρημος που χάλασα
( δεν έβαλα καμήλες )…
Όλοι αυτά κοιτάζανε και ( φτου μου ) με ματιάζανε
και  έβγαζα καντήλες…

Δεν τους απογοήτευσα, μεγάλωσα κι αρίστευσα
στο σπορ η "τεμπελιά μου"…
Κάτι ποτέ δεν τέλειωνα, τους καναπέδες έλιωνα
κι εύρισκα τη χαρά μου…

Και τώρα εδώ που βρέθηκα,  νομίζω πως βαρέθηκα
το ποίημα που γράφω…
Μα κάνω μια προσπάθεια , για σας, από συμπάθεια
και σας  το αντιγράφ……..

Αμάν, βαρεμάρααααααααα!!!!




 


tt

Για τα παιδια......

Ωδή για την Αμερική

"Είμαι ενα κοριτσάκι και όχι μια μικρή κυρία
Θα με λένε εφεξής, Διαρκή Ελευθερία.
Δεν φοβάμαι την AL Quada, δεν φοβάμαι την Hamas
και όπως λέει και ο μπαμπάς H ME AYTOYΣ Η ΜΕ ΕΜΑΣ"

Τον μπαμπά σου κοριτσάκι, χριστιανοί κι οθωμανοί
θέλουν να του τον σφυρίξουν, και μη σου κακοφανεί.
Γιατι τόχει παραχέσει, και σ' αρέσει δεν σ' αρέσει,
τα χει κάνει όλα ρόιδο, μια και πιάστηκε κορόιδο.

Δύο πύργους του γκρεμίσαν, το Πεντάγωνο το πρώτο
το καναν να μοιάζει τώρα, σαν ανάποδο γαμώ το!
Και αυτός στέκεται σαν χάχας τον πηδάν δεν τον πηδάν
στέλνει λέει το στρατό του, κάτω στο Αφγανιστάν.

Τους παλιούς του συνεταίρους, θέλει να εκδικηθεί,
μα ολόκληρος ο κόσμος, έχει πιά εξηγηθεί.
Διαρκής Ελευθερία, είσαι μέγα μπασταρδάκι,
σου μιλάω την αλλήθεια και ας είσαι κοριτσάκι.

Κώδικα στο ντι-εν-ει, έχεις για να γίνεις τέρας
μάνα σου η Αμερική, και εβραίος ο πατέρας.
Κι ο Μπούς σε καμαρώνει, σαν μπαμπάς αληθινός
αν και είναι και το ξέρεις, κερατάς κι ελλεινός.

会話・対話する

仰られるようでしたら、「ふれあい」と同じような感じの言葉でよいとい
うことになります。古典ギリシア語の中辞典には出て来ないのですが、
（シュノミリア）という言葉があります。これは「会議・会話・対話」の
意味です。交流することです。（読み方は古典式）。
この名詞の動詞の不定形は、 （シュノミレイン）で「会話・対話する
こと・会議すること」で、o（シュノミロー）は、「私は会話する」です。
　
目的からいうと、音の響きが重要になってきます。
先の語の古典ギリシアでの読み方を示します。
　
'（エパペー［エパフェー］）心・魂のエパペー（接触）として、
（エパペー［エパフェー］・テース・プシュケース）

（スケシス）　
（シュンコイノーニア）
（コイノーニア）
　
　　
シュンポーニアは、調和とか和合の意味です。シンフォニーの元の言葉です。
とか ee は、o、e だけで構いません。また、は、
普通は、「ファ行」で表すようです。また「エパペー［エパフェー］」は、
が正しい綴りです。これは、 の意味のようです。

仰られるようでしたら、「ふれあい」と同じような感じの言葉でよいとい
うことになります。古典ギリシア語の中辞典には出て来ないのですが、
（シュノミリア）という言葉があります。これは「会議・会話・対話」の
意味です。交流することです。（読み方は古典式）。



　 αντε να δω ποιος θα μου παει...κοντρα...

@#$&$&&@**@&* &#&*$*&@**$*&$
$*&**$&^@(*!&#(* !*&(!#$&(!#&(!#&(
!!((!^&*@(@*)(@*! &$(@!*$*&(@$*%^(@&$*
&!^$(&@(@$((@$*&(@$($(*@$&*@^ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!



Πώς σου φάνηκε???

πολυ ωραια, βρε παιδια, αλλα πολυ σκληρο το θεμα...
ο σαμουραι που πνιγηκε στο ιδιο του το αιμα...

στο σημειο που ερχεται ο γιος του και του δινει το σπαθι του παππου και ο σαμουραι αρνειται να το παρει για το χαρακιρι του γιατι εχει μια σκουρια...τι να σας πω...εκλαψα...

τον θυμαστε το μικρο χαλιλ? ε! λοιπον μια μερα....


لا غروب
يفوق بهاء روعة وجهك ، لا
نجمة تتلألأ
أكثر من عينيك ، أبدا لا القمر
سيكون له فت
نتك الغامضة و لا الشّمس أكثر

αχ!!! με κάνατε και έκλαψα...
απόψε ...θα αρρωστήσω, γιατί
με τα λογάκια σας μου έρχεται να σβήσω......

出自維基百科
跳到: 導航, 尋
漢語係指漢人用嗰話,也可以叫佢中文、華文、
華語等。佢屬於漢藏語系嗰帶聲調嗰語言。

φερε τα χαρτομαντηλα, τα δακρυα να σκουπισω
τι τραγωδιες ειν αυτες? πως θα τις αφανισω?

παρε τα χαρτομαντηλα ,μα θα κρατησω ενα
νομιζω θα μου χρειαστει με τοσο κλαμα ...και εμενα...

δεν βλεπω λογο για να κλαις, λογο για να δακρυζεις
εκτος κι αν φτιαχνεις φαγητο, κρεμμυδια αν καθαριζεις...

Eκτός αν κάτι έγινε, δε θέλεις να το μάθουν...
Μήτε και να το σκεφτούν,μήτε και να το πάθουν...
Χωρίς αυτό αισθάνεσαι σπίτι παρατημένο...?
Παιδί δίχως χαρά, σαν παγωτό λιωμένο...?
Για δε μας λες τί τρέχει και δακρύζεις?
Μην γίνει τίποτα κακό ή μάταια μας ζαλίζεις?
Ότι και αν πεις δε θα'μαι εδώ καλό για να σε κάνει...
Γιατί πολύ κουράστηκα, πάω να κάνω νάνι...

Κι αν κάνει νάνι ο Αρειανός, εγώ θά μαι δω πέρα
μόνο τί έγινε να πεις πριν να μας βρει η μέρα....
Αν πιάσει το ξημέρωμα και δεν έχεις μιλήσει
λυπάμαι αλλα δεν θ΄ακούω γιατί θά χω λαλήσει...

αχ!!! βρε κοκοσιμε καλέ, τι νάζια που μου κάνεις
δεν ημπορώ ...δε δίναμαι ..εσύ να με τρελάνεις..
κι αν με το κλάμα το πολυ...πας για να με τουμπάρεις
να ξέρεις πως ειμαι δυνατή.. και δεν με κουμαντάρεις!!!!!!!

Salina μου, ο KOKOSIMOS, παίρνει αυτό που θέλει
καμιά δεν αντιστέκεται κι ας λέει πως δεν τη μέλλει!
Το ξέρεις πόσες είπανε τα λόγια τα μεγάλα?
Τί είπε ο KOKOSIMOS? Άστες και πάμε γι΄άλλα!

Μπράβο σου, ωρέ KOKOSIMOS, έτσι να είσαι, αντράκι...
πολύ βαρύς κι ασήκωτος στα θηλυκά, φαρμάκι...

Να μάθουν να τον σέβονται τον άντρα το λεβέντη...
Και δίπλα του να στέκονται στη λύπη και στο γλέντι...

Κι όχι να θέλουν να μιλούν χωρίς την άδειά του...
Και ζόρικα να φέρονται σ' αυτόν και στη....μαμά του...

ω!! ενας μαμακιας...τι χαρα! σ ευχαριστω, μιχαλη...
πες τα, παιδι μου, πες ξανα, πες τα σου λεω, παλι...

ακους εκει τα θηλυκα, να μην αναγνωριζουν
την... παντοδυναμια σας να μην υποστηριζουν...

Πες τα βρε αντιπρόεδρε που είσαι και γυναίκα...
να μη τα λέμε μόνο εμείς που έχουμε δίκια δέκα...
μα εγώ δε λέω ξανά τίποτε παραπάνω...
μην μου θυμώσει η μέτοχος και τύχει να την χάνω...

ποτε μου δεν το πιστευα, την τραπεζα οταν ληστευα
πως θα πιαστω στα πρασσα...

κι ομως, τα κακαφερανε, οι μαγκες μου τη φερανε
μου χαλασαν τη ...μασα...

στη δικη με κρεμασανε, τον τσαμπουκα μου σπασανε
σαν μπλεντερ, ενα πραμα...

στα κατεργα με πεταξαν, πεντε χρονακια μου εταξαν
βαλαντωσα στο κλαμα...

μα εκει καλα τα περασα, αμεσως το ξεπερασα
και ....δουλεψα με παθος...

ουτ εφεση δεν εκανα κι ουτε λεπτο δεν εχανα
αυτοι καναν το λαθος......

οταν με φυλακισανε, στα εντυπα σφραγισανε
"ΠΤΕΡΥΓΑ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ"....

εκει, με καλοδεχτηκαν κι ουτε λεπτο δε σκεφτηκαν
πως....δε με λεν.......μαρια......



tt

Ε τότε μη μιλάς πολύ, μη μας το λες αστεία...
Αφού καλά θα τα περνάς, χωρίς καμιά αργία...
Την τύχη σου να είχαμε και εμείς, για να καλοπερνάμε...
Μα σαν τον erion κανείς, εδώ θα την περνάμε...

Δεν με πειράζει όμως να, άλλα έχω στο μυαλό μου...
Και δεν θα βρίσκονται εδώ, είναι μαρτύριό μου...
Άλλα, που όμως είν'κατά και λίγα είναι υπέρ...
Τί είμαι εγώ?Κάνένας καλός (λ.χ erion5) goalkeeper? (το σκότωσα!!! )

ποτε δεν θα ξεχασω τον τροπο που σε γνωρισα...
σαν τωρα καλη ωρα...
σε μια σελιδα μπαιναμε, μα σαν σε πολυζορισα
μου εκοψες τη φορα...

ποτε δεν θα ξεχασω πως ο, τι κι αν σε ρωτησα
αμεσως απαντουσες...
μου αρεσε το χιουμορ σου, σε καταχειροκροτησα
με ριμα οταν μιλουσες...

σαν τωρα το θυμαμαι, στην πρωτη μας συναντηση
μας περασαν για ψωνια...
και απ το πρωτο το λεπτο, μου εδινες απαντηση
σαν μια γνωστη απο χρονια...

σαν τωρα το θυμαμαι στα γελια που ξεραινονταν
και ολο μας ρωτουσαν...
μηπως και τα προβαραμε, στο οχι μας τρελενονταν
μαζι μας απορουσαν...

ποτε δεν θα ξεχασω, ολη την αγωνια μου
για να σε δω και παλι...
κι οταν αργουσες να φανεις ( κι ηταν συχνα, κυρια μου...)
ειχα ακεφια μεγαλη...

( αφιερωμενο... )

βλεπω στη θαλασσα το χρωμα των ματιων της
στο βροχινο νερο τα δακρυα της...
στο φως του ηλιου ειναι η ματια της
στα μυτερα βουνα το σχημα των....χειλιων της...

ακουω στη νυχτα τον ηχο της φωνης της
στου φεγγαριου το δισκο τη θωρια της...
στις φυλλωσιες των δεντρων τη σκια της
και βλεπω στην απλωστρα, απλωμενα τα....βιολια της...

νιωθω απαλο τον ηχο της πατημασιας της
σαν γαργαρο νερο της βγαινει το μουρμουρητο της...
νιωθω το αγγιγμα στο χερι της δροσιας της...
κι αντεχω, δεν αυτοκτονω, τις νυχτες το ροχαλητο της...

ειν η αγαπη μου, απο την πρωτη τη στιγμη και δεν το μετανιωνω...
οπως και να τη δω μου φαινεται σαν ιδια...
μα πως κρατιεμαι, απορω και δεν την καρυδωνω
οταν μου λεει : μητσαρα, βγαλε εξω τα σκουπιδια...




tt

η βερονικα....

μια μερα  στη σαλονικα
γνωρισα τη βερονικα
μια ψηλη κουκλαρα…

που ειχε ενα  βλεμμα αλητικο
κι ενα μουτρακι αγυρτικο
κι ητανε και………………….αερατη, χαμογελαστη και πολυ ομορφη…


στο δρομο περπατησαμε
και για πολλα μιλησαμε
μου ειπε τα δικα της…

και καθε τοσο κραυγαζα
“βερονικα” και θαυμαζα
τα ομορφα………………….ματια της με το τελειο σχημα….

μας πηρε η νυχτα λεγοντας
και μας κοιτουσε  κλαιγοντας
το ομορφο φεγγαρι…

και τοτε η βερονικα
που ηταν απ τη σαλονικα
μου πιασε το………………χερι πολυ σφιχτα που νομισα πως θα σπασει…

στην εξοχη βρεθηκαμε
στο πρασινο χαθηκαμε
μας κερδισε η φυση…

και πηρε η βερονικα
μια μπασα φυσαρμονικα
κι αρχισε το……………..τραγουδι, νοσταλγικο και γεματο ρυθμο…

και πανω που απολαμβανα
στ αυτια μου νοτες λαμβανα
και ακουγα καμπανες…

δυο φιλες εμφανιστηκαν
τα ονειρα μου σβηστηκαν
ηταν ολες……………….πολυ καλα κοριτσια, ευγενεστατα και απο σπιτι…

γυρισα στη σαλονικα
παιζοντας φυσαρμονικα
κι ειχα μεγαλη πλακα…

δε φτανει που με γελασε
και αγρια με ξεγελασε
με ειπε και …………..χαζουλη…α! ολα κι ολα αυτο πολυ με πειραξε
……………………….ακους εκει να με πει χαζουλη….



tt

καλα εσυ δεν παιζεσαι εισαι μεγαλο αστερι...
μα καπου εδω θα βρισκεται και το δικο σου ταιρι..

τι να τολμησω και να πω με αυτα που εχω διαβασει....
και αυτο το λιγο το μυαλο (που μου μεινε) και αυτο το εχω ..χασει...