Ποιητικές (??)...κόντρες...

μην το λεμε μονο, ας το κανουμε κιολας...
κοντρες, κοντρες, ναι...ο, τι βαζει ο νους σας...

το κοτερο...

διαλεξα τ ακριβοτερο, το πιο μεγαλο κοτερο
και λιγο πριν το κλεισω,

δεν εφτασαν τα χρηματα, κι αν και δε θελω κριματα,
δανειο θα τσιμπησω....

με δεχτηκαν σαν αρχοντα κι ολα μου τα υπαρχοντα
μου ζητησαν ν αφησω

εξω απο την τραπεζα, ( τι ηταν και δεν τα παιζα )
και να τους τα χαρισω...

ομως, εγω κοκκινησα, τα κλαματα ξεκινησα,
και ρωτησαν τι εχω...

τι να χω ο κακομοιρος, δεν κανω ουτε για ομηρος
για λυτρα, δεν αντεχω...

τις τσεπες μου τις αδειασα κι ο, τι ειχα το αραδιασα
στο πρωτο το γραφειο...

μολις τα ειδαν, θυμωσαν, μονο που δε με φιμωσαν
κι ειπα να πω αντιο...

με τις κλωτσιες με πεταξαν κι αν ξαναπαω εταξαν
πως θα με μπουζουριασουν...

ετρεξα και τους ξεφυγα, σαν τον αερα εφυγα
και που να με προφτασουν...

απ εξω απο τη θυρα μου, την εκλαιγα τη μοιρα μου
ετσι που χε ξεπεσει...

μ απ ολα περισοτερο, λυπηθηκα το κοτερο
σε τι χερια θα πεσει....



( περιμενω απαντηση αλλα στο ιδιο μοτιβο....χα! )



tt

το αντι...κοτερο...

το διαβασμα το τελειωνα και τα βιβλια ελειωνα
μα καπου τα΄χα παιξει...

ρε πετρα, κανε διαλειμμα, αυτο το βιβλιοπασαλλειμα
ο νους δε θα τ αντεξει...

μια φορμα, αμεσως, φορεσα και απορω πως χωρεσα
με ολα τα κιλα μου...

μη βρω γνωστο ευχηθηκα και μονη μου ξεχυθηκα
μ αερα στα πανια μου...

μα κει που φχαριστιομουνα, στο δρομο που πλανιομουνα
-νιρβανα, ενα πραμα-

με απογνωση στα ματια του, σκυφτο στα σκαλοπατια του
βαλαντωνε στο κλαμα...

ενα αγορι ομορφο, ( ολιγον, ...τερατομορφο.
να λεμε την αληθεια)...

μου εκανε εντυπωση και διχως διατυπωση,
μου ζητησε βοηθεια...

"θελω να παρω κοτερο, το θελω περισσοτερο,
το θελω, διχως αλλο...

δεν εχω τ απαιτουμενα ουτε γι απλα πατουμενα,
μα ειν ονειρο μεγαλο"...

μπηκα, λοιπον, στη θεση του, ( δε σκεφτηκα το...φεσι του)
κι ειπα να του δανεισω...

λιγο απ το χαρτζιλικι μου, ( αυτο το νταηλικι μου,
στην ακρη θα τ αφησω )...

αγορασε το κατερο, ( ηταν και τ ακριβοτερο ),
ευφρανθηκε η ψυχη του...

μου μειναν τα γραμματια, μα περιμενω ματαια...
για την....υπογραφη του...


( κατι πιο δυσκολο, βρε? )

ο θανασης...

ημουν μεσα στην τρελα μου, με αφησε η κοπελα μου
κι ειπα ν αυτοκτονησω…

πριν το μοιραιο,  σκεφτηκα, καλα που δεν παντρευτηκα.
χηρα να την αφησω…

μια βολτα πηγα κι εκανα και τα λεφτα μου ξεκανα
σε ψιλομαμακιες…

το τελευταιο ευρωπουλο, το εκανα κοτοπουλο
να παω με τις…υγειες…  

δεν ειχα παρει αποφαση, ισως και να ταν προφαση,
πως θα τα κακαρωσω…

και μοναχος περπαταγα κι ενα μπουκαλι κραταγα
κουραγιο να μου δωσω…

γυριζε το κεφαλι μου, δεν εβλεπ απ το χαλι μου
θολη ηταν η ματια μου…

μεσα να μπω δε μποραγα, δεν ηξερα αν θα χωραγα
μ αυτα τα κερατα μου…

κι εκει που ψιλοφτιαχτηκα, θυμηθηκα και σκιαχτηκα
οτι με λεν αντωνη…

αυτος που τηλεφωνησε, θαναση με προσφωνησε
και λεει σε κερατωνει…

κοιτα, ρε φιλε, μπλεξιμο, τζαμπα πηγε το τρεξιμο,
τζαμπα και τα λεφτα μου…

μ εφαγε το περπατημα για ενα παραστρατημα
και βρηκα τον μπελα μου…

τι εκανες, θαναση μου, ηταν μεγαλη η φαση μου
εμπλεξαν οι γραμμες μας…

δικα σου ηταν τα κερατα, μα παραλιγο τερατα
να γινουν  οι ζωες μας…

δικια σου ηταν η τυπισα, μα σαν πηγα και χτυπησα
την πορτα του σπιτιου μου…

ακουστηκαν τα ασματα, κατω απ τα σκεπασματα
του ερμου κρεβατιου μου…

κι εγω μεσα στην τρελα μου, θανασης…η κοπελα μου
κι εμεινα στον τοπο…

άλλο δεν κανω ψαξιμο, ριξτε μου ενα κραξιμο,
θα βρειτε εσεις τον τροπο…



tt

Δεν είμαι και πολύ καλά, μου έχουν πάρει τα μυαλά
οι ράντες και οι τόκοι...

Η καφεΐνη δεν αρκεί, μήπως να πιώ λίγη ρακή;
κουράγιο να μου δώκει...

Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ, βρε μήπως πάω να τρελαθώ:
θα πάω να πιώ νερό...

...

(Το φοβερό, τι τρομερό,
που δεν μπορώ να πω το ρο...)

Ποιητική έμπνευση: αρνητικές τιμές

τι να σου πω, απτυχειωτε? και γω το λεω, ενιοτε...
κα8εις οπως τη βρισκει...

για τα πολλα διαβασματα, δε λεν τα ...νερουλιασματα...
για πιες ενα ουισκι....

( που δεν εχει και ρο...)

τα γραμματα...

δεν "επαιρνα" τα γραμματα, θα εφτανα γεραματα
σχολειο να τελειωσω...

δεκα φορες τα διαβαζα, μα στο μυαλο δεν τα΄βαζα
για να τα εμπεδωσω...

μελλοντες, παρακειμενοι και μια γωνια προσκειμενη,
ψιλα τα γραμματακια...

παλευα με ημιτονα, χτυπουσα συνημιτονα,
κυκλους τετραγωνακια...

δεν "επαιρνα" τα γραμματα, ετσι ειχαν τα πραματα
κι η μανα μου χτυπιοταν...

"δε θα περασεις, γιοκα μου, στο λεω, μα τη ροκα μου"
και μου μοιρολογιοταν...

ειδα κι αποειδα ο ερημος, μοναχος και παντερημος
εγινα γνώστης τεχνης...

τιποτα δε μου αρεσε, μια μερα μου τη βαρεσε
κι εγινα καλλιτεχνης...

σε πρωτη φαση περασα, κατα πολυ προσπερασα
τα υπολοιπα τα ψωνια...

μα τοκανα το θαμα μου, βαλαντωνα στο κλαμα μου
και τα πανο.....σεντονια...

δεν "επαιρνα" τα γραμματα, για δες, δικε μου, πραματα
μα διεθετα φωναρα...

χρυσο cd μου δωσανε, με δαφνες με φορτωσανε
και ζω μεσ στη χλιδα-ρα...



tt

αξεχαστος ερωτας...

ποτε δε θα ξεχασω τη μερα που σε γνωρισα...
ηταν μια πεμπτη... ( η τριτη? μπα.....δευτερα.... )
ηταν απριλης... ( η μαρτης? η σεπτεμβρης? )

τεσπα, ηταν μια μερα σε καποιο μηνα...
στη σαλονικη...οχι, στη δραμα...η στην αθηνα?

ποτε δε θα φυγει απ το μυαλο, το πως μου πρωτομιλησες...

ειπες, "συγγνωμη"...( η ενα "γεια" η "καλημερα"...?)
για δρομο ρωτησες...( η για καιρο? η για την ωρα? )

τεσπα, κατι μου ειπες, σοβαρο....
και το θυμαμαι σαν ναταν τωρα...

ποτε δε θα ξεχαζω τα ρουχα που φορουσες...

μια μπλουζα μπλε...( οχι, μια κοκκινη...η μαυρη? )
τζιν παντελονι....( οχι. κοτλε...μπα μια χλαμυδα...)

τεσπα, κατι θα ηταν, γυμνος δεν ησουνα,
αυτο ειναι σιγουρο, ντυμενο σ ειδα....

ποτε δε φευγει απ το μυαλο και συλλαβιζω τ ονομα σου...

βασιλης...( οχι, μηνας...η ζαχαριας? )
φωτιου......( η παπαδοπουλος? η γουλας? η ναχμιας? )

τεσπα, ομορφο ονομα, γλυκο και ευηχο,
σαν ενα τραγουδι χορωδιας...

μα εκεινο που θα μεινει για παντα χαραγμενο...
ηταν τα μαυρα ματια σου...( η καστανα.....μπα, γαλανα....
σε πρασινο.....νομιζω...)

τεσπα, κεινο το βλεμα, το γλυκο...( η βλοσυρο, μπα σαν χαμενο...)
στη μνημη ζωγραφιζω...


ειδες που δε σε ξαχασα ποτε?
ξεχνιεται, βρε, ενας ερωτας μεγαλος?

και μου παραπονεθηκες, δε σε θυμαμαι, λεει,
σε ξεχασα, δε σου μιλω...

(επ! για μισο...εσυ τα ειπες, βρε αυτα,
η .....μηπως ηταν καποιος ....αλλος?? )

( βρε, τι κανει αυτο το .....αλτσχαιμερ...)

η διαιτα.....

ξυπνησα τα μεσανυχτα, τα ματια μου μισανοιχτα
κι ετρεξα στο ψυγειο.....

τον ορκο μου τον πατησα και το παστιτσιο μασησα
κι ας ητανε και κρυο.....

στη ζυγαρια ανεβηκα μα γρηγορα κατεβηκα,
δεν ηθελα να σπασει.....

τι θα γενει το χαλι μου, χτυπαω το κεφαλι μου
ιδεα να κατεβασει.....

οταν το στοχο εβαλα, ποτε μου δεν αμφεβαλα
πως θα τα καταφερω.....

μα η πραξη μου με προδωσε, το σχεδιο δεν ευοδωσε
και τωρα υποφερω....

κατι στραβα γινοτανε, δεν το παρηγοριοτανε
ο νους και τα κιλα μου.....

οταν τι αντιληφθηκα, στα γελια αμεσως λυθηκα
τρεχαν τα δακρυα μου.....

σε λαθος χρονο βρεθηκα, και αδικα εκτεθηκα
διαλεξα λαθος μερα.....

διαιτα με ποιοτητα? το λεω με βεβαιοτητα........
μονο απο.......δευτερα....





tt

Ποίημα μικρό θα γράψω εγώ, φίλοι μου, να χαρείτε

Δεν θέλω να μακρυγορώ, για να μην κουραστείτε.

Ποίημα μικρό σας έγραψα, φίλοι μου, να χαρείτε

Και άμα δε σας άρεσε να πάτε να πνιγείτε...

και γω για το χατηρι σας, αυτο το ποιημα εγραψα

που μολις το διαβασατε και που για σας, αντεγραψα...

Ο Τίτλος:
Οι ιππότες ξεκινούν για τη σταυροφορία του πόνου της ψυχής, πριν την αυγή του μαύρου ήλιου

Το Ποίημα
Οι ιππότες ξεκιν

(μετά βαρέθηκα)

Ένα ποίημα...


Νά το....

εγω δε γραφω ποιηματα

εχω πολλα μαθηματα

κι αλλα τοσα παθηματα

με τα πολλα μηνυματα....

πετρα, λοιπον, σε πετυχα κι εψαχνα ευκαιρια
αμεσα, τωρα σε καλω σε μια μονομαχια...

εχασα το πιστολι μου, καπου το εχω δωσει...
και δεν μου το ξαναφεραν...( αχουυυυ!! θε με σκοτωσει...)

χωρις πιστολια και σπαθια, μοναχα με τις λεξεις
σε δεκαπεντασυλλαβο η ο, τι εσυ διαλεξεις...

αρχιζω εγω και ακολουθας και οχι εξυπναδες...
ο, τι σου λεω δεν θα λες σε ολες τις αραδες...

βρηκες την ωρα, βρε νταη...( μηπως και το γλιτωσω...)
μα, αν επιμενεις, δεχομαι...( οχι, που θα κ.....ωσω...)

σαν ετοιμη απο καιρο, σαν πετρα θαρραλεα
αρχιζεις και ακολουθω, παμε κι οι δυο παρεα...

το καταπινω, τι να πω, αψηφησες τον ορο.....

σιγα, καλε, το εγκλημα...θες να πληρωσω φορο???

για φορο δεν θα το λεγα, μα προστιμο μεγαλο
αν συνεχισεις να γελας, σκοπευω να σου βαλω...

δεν σε φοβαμαι, εριον, προβαδισμα σου δινω...
( κι αν δεν μας βγει μη χολοσκας, αρχιζω να τα σβηνω...)

θα σβησεις το αριστουργημα που γραφουμε ανταμα?
χωρις ν αφησεις, απονη, για δειγμα ενα γραμμα??

οπως νομιζεις. χαρηκα για τη συνεργασια...

οχι, δικη μου ειν η χαρα... ( σιγα μην πω...ευτυχια...)

και τωρα, σαν καλο παιδι, πηγαινε σ αλλο θεμα...

( αν πω με ευχαριστηση, θα ναι μεγαλο ψεμα...)

αφου να με ξεφορτωθεις θελεις μια ευκαιρια
και αδοξα τελειωνει εδω αυτη η μονομαχια...

αυτο μοναχα θα σου πω, εισαι κακια μαζι μου...