Ποιητικές (??)...κόντρες...

αμαν...

και γιατι το λαγο, σε ρωταω εγω,
πρεπει να κυνηγησεις?

στο χασαπη να πας, αν θες κρεας να φας,
κι απο κει να ψωνισεις...







tt

καλα σου λεει...

παρε παντσετες χοιρινες και τρυφερα σουβλακια,
βαλε φωτια στα καρβουνα , φερε και δυο κρασακια...

κι υστερα, βαλε μια φωνη, ολοι να μαζευτουμε,
να το διασκεδασουμε, να φαμε και να πιουμε...



tt

και όχι μόνο...

Όταν βάλεις φωνή
να βρεθούμε μαζί
φέρνω εγώ το κρασί
στο λαγό τον παχύ
και θα πάει και θα δέσει...

Μα καλά αν το σκεφτώ
του χασάπη λαγό
πάρεις με τα ευρώ
με την κρίση εδώ
σου φοράνε το "φέσι"...

και παει κι αλλο...

τι λετε, αθεοφοβοι? θα φατε κρεατακι?
σε μια εποχη που εχασε η γατα το γατακι?

ερημωσαν οι γειτονιες, λιγοστεψαν οι γατες,
μας τις σερβιρουν γεμιστες, στο φουρνο, με πατατες...



tt

ωχ, αμαν...

τα μαθες, αρετουσα μου, τα θλιβερα μαντατα?
μας καλεσαν για το λαγο και μας ταιζουν....γατα...






tt

Σκύβω φιλώ τα πόδια σου
που τόσο γερά πατάνε,
αφήνω τα χεράκια σου
λουλούδια να
Κρατάνε .

Ακούω την καρδούλα σου
πόσο τρελά χτυπάει
Σκουπίζω από τα μάτια σου
Το δάκρυ που
Κυλάει.

Ως τώρα δεν γέλασες
Δεν χάρηκες η δόλια
Είχες πάντα συντροφιά
Την θλίψη
Στεναχώρια….

Έχεις σηκώσει έναν σταυρό
Πολύ βαρύ φορτίο
Απέμεινες και μοναχό
την νύχτα μες το
Κρύο


Όμως στα μάτια σε κοιτώ
Το χέρι σου απλώνω
Δως μου εμένα το σταυρό
Στις πλάτες να
Σηκώνω …

Γιατί κουράστηκες πολύ
Και άλλο δεν αντέχεις
πως τα’ έφερε έτσι η ζωή
Και μια χαρά δεν
Έχεις …

Μόνο έναν Άγγελο εκεί
γλυκά να σε κοιτάει
και να σου δίνε την ζωή
που τόσο πολύ σου
Πάει ! ! !

Μα αν θέλει αυτός ο άγγελος
θα σου χαρίσει δώρα
και θα σου φέρει όλα αυτά
που έλειπαν ως
τώρα...

Τότε θα νιώσεις τη χαρά
που τόσο έχει λείψει,
θα διώξεις λύπες, κούραση,
θα φύγει κάθε
θλίψη...

Θα γίνει μέρος η ζωή
που θα πατάς με βιάση,
κι η αλυσίδα που φοράς
σε μια στιγμή θα
σπάσει...

Κάθε κομμάτι θα βρεθεί
το παρελθόν να λιώνει,
σ' όλα τα δάκρυα τα πικρά
λουλούδι θα
φυτρώνει...

Και συ στη μέση θα γελάς
κι όλα τα περασμένα
μέσα σε γέλιο και χαρές
θα είναι
αμπαρωμένα...





tt

Άσχετο με το κλίμα...

Μέσα μου έχω έναν μικρό
διάβολο που με κυριεύει
κι όπου βρεθώ κι όπου σταθώ
τα μυστικά μου κλέβει.

Τι να την κάνω τη ζωή;
Τα μυστικά είναι τέχνη.
Δίχως μυστήριο άδειο κελί
που μόνο βρωμάει και ζέχνει.

Είναι στον κόσμο τα μυστικά
το αλάτι, το πιπέρι
κι όταν δεν ξέρεις το μετά
κι όταν κανείς δεν ξέρει

Σου δίνουν θέληση, ώθηση
κι εσύ σαν το πουλάκι
θα ψάχνεις μια απόδειξη
να βρεις απ' το κλαδάκι...

εκτος κλιματος...

ξεκινησα ενα ποιημα να γραφω...

εψαχνα λεξεις μαγικες, ηχους ονειρεμενους,
αιθεριες τις περιγραφες, τους τονους εμπνευσμενους.

ξεκινησα ενα ποιημα να γραφω...

κι ηταν στη σκεψη μου ματιες σε ξαφνικες εικονες,
μερες ηλιολουστες, θερμες σε παγερους χειμωνες...

ξεκινησα ενα ποιημα να γραφω...

να ξετυλιγω σοβαρες και μετρημενες σκεψεις
μα δε μου φτασαν οι σειρες και λαθεψα στις λεξεις...

σταματησα το ποιημα να γραφω...

μου βγηκαν σατιρες τρελες κι αβιαστα τα γελια,
δεν κανω για "σαλονια" εγω, "αφηστε" με στ αμπελια...


tt

Εχθες αργα πριν κοιμηθω, εγειρα στο κρεβατι...
αφησα ελευθερο τον νου,
πριν τον παρει αγκαλια του ονειρου μου το ατι...

Απο τ'ανοιχτο παραθυρο,προβαλε το φεγγαρι...
με κοιταξε πως το κοιτω και μου ειπε:''θελεις χαρη?''

Δυο δακρυα κυλησανε και ειπα:''πανε στην αγκαλια του
παρε τα δακρυα αυτα και δροσισε την καρδια του''

Παιρνει τα δακρυα απαλα και δυο γλυκα φιλια μου...
μα το βλεπω...ειναι εδω δεν φευγει απο κοντα μου...

''Πηγαινε να σε χαρω τωρα που εχει ξαπλωσει...
και δως του τα φιλακια μου πριν να ξημερωσει''

Ξερεις.. μου λεει...απο εδω και με τους δυο μιλαω...
εσυ του στελνεις δυο φιλια και αυτος το ...Σ'ΑΓΑΠΑΩ!!!

Γλυκα του χαμογελασα και μεσα απ'το φεγγαρι...
ειδα να μου χαμογελα και αυτος και ειπα δεν θελω χαρη...

Μονο οταν σε κοιτω να βλεπω το προσωπο του...
τα δυο γαλαζια ματια του ..και το χαμογελο του!!!

Το κλήμα

Ήταν το κλήμα μας στραβό κι ο γάιδαρος πεινούσε
κι όλο το κοντοέφτανε κι έκανε πως μασούσε...

Είχε ένα φόβο μοναχά, μη βγει ο νοικοκύρης
και του πετάξει πετριά και κλαίει ο κακομοίρης...

Γι αυτό σαν το γυρόφερνε, έριχνε τις ματιές του
κι όταν τον έβλεπε κανείς, τέρμα οι πονηριές του...

Μια μερα όμως, ξύπνησε κι είδε πως ήταν μόνος,
ο νοικοκύρης έλειπε, κοιμόταν ο αστυνόμος...

Μάρτυρας γύρω πουθενά για να τον μαρτυρήσει
κι είπε το κλήμα το στραβό να πάει να το μυρίσει...

Μυρίζει μια, μυρίζει δυο και του καλοαρέσει,
μυρίζει τρεις και ξεκινά να τρώει απ' τη μέση...

Μέχρι να φτάσει δώδεκα, το κλήμα ήταν φευγάτο
και στου γαϊδάρου την κοιλιά, χώνευε πάνω κάτω...

Τί λες να θέλει ο ποιητής να πει μ' αυτό το ποίημα?
( Πώς κι η Ελλάδα άρχισε να μοιάζει με το κλήμα? )




tt

Μαγκιά

Οι μάγκες είναι ζόρικοι,
είναι σκληρά αντράκια.
'Εχουν βαριά περπατησιά
κι αν δουν πως κοίταξες στραβά
σε κόβουν κομματάκια...

Οι μάγκες είναι μπάνικοι,
σαφώς καλοντυμένοι.
Ξεκούμπωτη πουκαμισιά,
έξω τα στήθια τα δασιά
και η γροθιά σφιγμένη...

Οι μάγκες είναι έξυπνοι,
το μάτι δεν τους πιάνει.
Ρίχνουν ζωνάρι για καυγά
και σου τη φέρνουν γυριστά,
σβέλτα και μάνι μάνι...


tt

Οι διακοπές μουυυυ!!!

Είχα τελειώσει τις δουλειές...
και όλες μου τις πληρωμές...
νοίκι ,οτε, δεη, νερό....
και σχέδια έκανα και εγώ ..
το καλοκαίρι μου αυτό...
πως θα το περάσω...


Αρχές Ιούνη ήταν θαρρώ..
πήρα εναν χάρτη για να δω...
σε ποιο νησάκι θα βρεθώ...
σε ποιο βουνό θα περπατώ...
το καλοκαίρι μου αυτό πως θα το γεμίσω...

Έβαλα στην βαλίτσα μου..
δυο εσώρουχα και δυο μαγιό...
δυο παντελόνια, παρεό...
πετσέτα αντιηλιακό...
δυο φουστανάκια τα σαμπό...
αρχές Ιούλη ήταν θαρρώ...
και είπα να ξεκινήσω....

Με την λαχτάρα να βρεθώ....
στο πιο απόκρημνο βουνό...
σ' ένα νησάκι μακρινό...
να τρέχω και να κολυμπώ...
είχα ξεχάσει πως εδώ...
δεν είχε μείνει ούτε ευρώ...
το πορτοφόλι... αδειανό....


Τέλος Αυγούστου ήταν θαρρώ...
μια λεκάνη με νερό...
εβαλα και το μαγιό....
εναν φραπέ πολύ γλυκό......
στο πίσω μπαλκόνι το δυτικό...
τις διακοπές εκεί παιρνώ...
παρέα με έναν κολλητό...
που ξέμεινει και αυτός εδώ...

Και οι δικές μου

Διακοπές κανόνισα
και το μαγιό ξεσκόνισα,
περίμενα το πλοίο...
Μα τα λεφτά μου μέτρησα,
σαν να το ξανασκεφτηκα,
με άδειο το ταμείο...

Με πιάσανε τα κλάματα
κι έτσι είχαν τα πράματα,
μα βγήκα στο μπαλκόνι
που ειδα τη γειτόνισσα,
και δεν την ξαναψώνισα
ήταν και κείνη μόνη...

Με τα ανεκδοτάκια μας
και με τα φραπεδάκια μας,
τέλεια η παρέα...
Κι άστους όλους να ψήνονται,
κατάμαυροι να γίνονται,
εμείς περνάμε ωραία...



tt

ο κλεφτης

νωρις και μολις ξυπνησα, προτου ανοιξω ματι,
πριν τεντωθω και πριν γευτω τ αφρατο μου κρεβατι,

ακουσα μια στριγγια φωνη σαν να ταν μεσ στ αυτι μου
"κλεφτης, βοηθεια ρε παιδια, ειναι μεσ στο τσαρδι μου"...

πεταχτηκα κακην κακως, φορεσα παντελονι,
ενα μπουκαλι αρπαξα και βγηκα στο μπαλκονι...

υπεθεσα πως η φωνη ερχοταν απο διπλα
και σκεφτηλα του κλέφτη μας να κανω μια τριπλα...

απο το μεσοκαγκελο, μπηκα στου διπλανου μου
και ετεινα τη δυναμη του αδειου μουκαλιου μου...

"πισω, ωρε και σ εφαγα, σ επιασα, παλιοκλεφτη",
μα ενιωσα γερη γροθια στη μυτη μου να πεφτει...

κι ακουστηκε και μια φωνη "βοηθεια, γειτονοι,
κλεφτης μεσα στο σπιτι μου, μπηκε απ το μπαλκονι"...

"ρε, κυρ - θαναση, που ειν αυτος? ηρθα να βοηθησω"...
"μητσο, εσενα χτυπησα? κατσε να σου εξηγησω"...

"ακουσα το θρασυβουλο για κλεφτη να φωναζει,
μπηκες εσυ σαν σιφουνας, σε ειδα στο περβαζι...

κι ειπα πως τον κυνηγησαν κι ηρθε απο δω σε μενα
και σ αρχισα στις σβουριχτες, κακως, μα καμωμενα"....

μεχρι να καταλαβουμε κι οι δυο τι ειχε τρεξει,
ο κλεφτης εκανε φτερα με το παπι του αλεξη...

κι ο κυρ - θανασης μου βαλε παγο πανω στη μυτη
που απο ...λοφακι τωρα πια, μοιαζει του ...ψηλορειτη...



tt

απ τη τρομάρα του να ξεφύγει, οδηγούσε σα μανιασμένος,
οι μπάτσοι τον σταμάτησαν, νόμιζαν πως ήταν μεθυσμένος..

"που πας κύριος και τρέχεις γρήγορα σαν αστραπή;"
"να με συγχωράς πολίσμάν μου, μα τη μάνα μου έχω στη κλινική"..

"και δε μου λες ρε αδερφέ, είναι σοβαρά;"
"άστα αστυνόμε μου, βγάζει δε βγάζει δυό μήνες καθαρά"..

"εντάξει ρε φίλε, καταλαβαίνω... φύγε κι όλα να σου πάνε δεξιά"
"απ το στόμα σου όργανο και στου Θεού τ αυτιά"..

ο κλέφτης ανακουφίστηκε προς στιγμήν, αλλά ερχόταν αναπάντεχη κατραπακιά,
ξάφνου στο σκοτάδι, ακούει δυνατά: "αυτός είναι, αυτός είναι!"

"ο σκατόψυχος Κυρ Θανάσης, με πήρε από πίσω,
άντε να δω τι τρόπο θα σκαρφιστώ και πάλι να τη κοπανίσω"..

ο.....ψαρας

πριν κανα μηνα ητανε, σε καποια παραλια
που επεσε μια προταση μιας κι ειχε νηνεμια,

με βαρκα φιλου στ ανοιχτα για ψαρεμα να παμε
και τα ψαρακια ολοφρεσκα να ψησουμε, να φαμε...

δεν το πολυκαταλαβα ποτε το ναι τους το πα,
το μονο που σκεφτομουνα ηταν η φρεσκια γοπα...

μολις που ανοιχτηκαμε αρχισε να κουναει,
το δολιο, το στομαχι μου στο σβερκο ειχε παει...

αρχισα να ζαλιζομαι, χλωμιασα σαν λεμονι,
τα ειδα ολα μονομιας σαν να μουν σε αγχονη...

μεχρι να πιασουμε ακτη και να πηδηξω κατω,
εφτα φορες το δειπνο μου το εστειλα στον ...πατο...

την αλλη μερα εγινε τρικουβερτο γλεντακι
ενω εγω την εβγαλα με σοδες και τσαγακι...




tt

ετρεχα κι ακολουθαγα γοργα ενα βαγονι
το ποδι εστραμπουλιξα σαν μουνα τρυγονι

καποια στιγμη σταματησε το τραινο στο σταθμο
κι εγω απ το λαχανιασμα εχασα τον ρυθμο

τοτε μαζευτικαν πολλοι να δουν τι μου συμβαινει
φεραν νερο και μου δωσαν ολο πετιμεζι

συνηλθα γρηγορα λοιπον μ αυτο το γιατροσοφι
κι ετσι εξεκινησα να παω στο γηπεδο του ΟΦΗ

ειχαν αγωνα δυνατο κι επρεπε να παω
να δωσω το παρον κι εγω να μην τα παραταω..........

Είδα τη Sasa που έτρεχε γιατί έχασε το τρένο,
έκοψα την ταχύτητα κι είπα να περιμένω...

Σκέφτηκα, κάπου βιαστικά πως έπρεπε να πάει,
ίσως να πιει λίγο νερό ή, ίσως και να φάει...

"Sasa, ανέβα στο τουτού, πού θέλεις να σε πάω?
Βάλε τη ζώνη, κάθησε κι αμέσως ξεκινάω"...

"Πηγαίνω προς το γήπεδο, να δω την ομαδάρα
αλλά το τρένο έχασα και πήρα μια τρομάρα,

πως δεν θα προλάβω να τη δω και θα τη γρουζουζέψω
και θέλω της νίκης το χορό σήμερα να χορέψω"...

ψιλοβαριομουν μονος μου κι ειπα να περπατησω
μεχρι το γηπεδο να παω, ετσι, να σεργιανισω…

δεν ηξερα πως ειχε ματς γινοταν και μια χαβρα
μα ειδα τη sasa εκει μπροστα, ντυμενη μες στα μαυρα…

ρε sasa μου, τι επαθες και πας αλαφιασμενη?
εχω δουλεια, μου απαντα, πολλη, που περιμενει…

χρεη εκτελω διαιτητη και τρεχω να προφτασω
το εναρκτηριο σφυριγμα με τιποτα μη χασω…


tt

ενω εκουραζομουνα εσεις χαλαρωνενοι
εμενα καμαρωνατε το γρηγορο το χελι...

ελπιζω μονο να κανα ωραιο το παιχνιδι
κι ετσι να διασκεδασατε εκει μεσ στο λιοπυρι

εγω παντος εχασα θερμιδες εκει περα
κι ετσι να μπορω λοιπον να κανω πασαρελα....

τωρα για σας τι να πω τι να καταλογησω
εισασταν το καλυτερο θεαμα εκει ψηλα στον ισκιο....javascript:emoticonp('')

...φτανει που χαλαρώσατε, άιντεεεε σηκωθειτε...
...την πενα πιαστε απ'την αρχή και στην γραφή ριχτείτε..

...φυσικά ειναι δυσκολο, έχετε πάει για άλλα...
...μα η ζωή ειναι στρογγυλή κυλάει σαν την μπάλα...

...και κάθετι που κάποτε είχε δικό σας χρώμα....
....ειναι τυπωμένο στον καμβά του synomilo ακόμα...

.....και θα ναι εδώ, θα προσκαλεί τα μέλη του με χάρη...
....να αρχίσουμε ξανά μαζί την ...ιστορία πάλι...


.... να περνάτε καλα όλοι...φιλιαααα!

μη μου μιλατε σημερα, αφηστε με μοναχο
γιατι την ξερα απεφυγα και επεσα στο βραχο!

που ειχα αραγε το νου τιμονι οταν γυρνουσα
ποσο μακρια ατενιζα και μπρος μου δεν κοιτουσα?

παει το σκαρι, το τσακισα, εμεινε μια σανιδα
και τωρα να μαι ναυαγος σε μια βραχονησιδα!

οχι, δεν εχω κινητο, δεν πιανει εδω το σημα
ουτε μολυβι και χαρτι για να σκαρωσω ριμα!

αραγε που να βρισκομαι? νυχτωνει και φοβαμαι
αμαν ψυχοπλακωθηκα, δεν το μπορω, λυπαμαι!

( γι αυτο φτου κι απ την αρχη…… )

μη μου μιλατε σημερα, αφηστε με μοναχο
ΒΛΕΠΩ ΣΤΗΝ  …ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΕΝΑΝ ΜΕΓΑΛΟ ΒΡΑΧΟ!!!!

( ετσι, μαλιστα! τι το ηθελα το ναυαγιο? )



tt

Που χαθήκατε όλοι ρε παιδιά??..
Δεν βλέπω πια κανένα!..

Άδειασε το φορουμ μαs..
άδικα κατ' εμένα!..

Ελάτε πισω γρήγορα..
και πιάστε πάλι την πένα!..

Να αναστηθει το φορουμ μαs..
Ναν όπωs στα περάσμένα!