Ιστορια...μυστηριου...!!!

...δουκα που επεσε απ τα συννεφα μολις καταλαβε οτι ΚΑΙ αυτο το σπιτροκουτο ηταν δικο του. εστη μια πλευρα του ειχε ενα κλαδι ανθισμενο με φοντο τον γαλαζιο (απ το πολυ πιασε - πιασε, γκριζος ηταν κι αυτος) ουρανο...
στην πισω πλευρα εγραφε με τονισμενα γραμματα "αμυγδαλεα"...
ο ΑΝΔΡΟΚΛΗΣ ΠΟΥΒΑΡΩ τα χρειαστηκε ( τα γυαλια του για να το δει καλυτερα ).
- ειναι η ωρα να αξιολογησουμε τα στοιχεια, ειπε, καπως σαστισμενος...( αυτο που δεν καταλαβα ειναι τι στο καλο εκανε τοση ωρα...και για ποια στοιχεια μιλουσε...)
- αγαπητε μου, η υποθεση στα χερια σας, ειπε ο δουκας, μη μπορωντας ν αντεξει αλλο τις απανωτες εκπληξεις...
- οπως καταλαβαινετε, δουκα μου...

...μάλλον ήρθε η ώρα να αρχίσουμε να αξιολογούμε τα στοιχεία μας...( επιτελους...) και να προσπαθήσουμε να συνθέσουμε το παζλ ( πρόσεχε μη χασεις τα κομμάτια...) αλλά και να συγκεντρωθούμε όλοι μαζί ( μη, βιάζεσαι, έχει ο θεό.....ο δούκας κι αλλους καλεσμένους...) για να καταθέσουμε τις ματρυρίες μας ( πω! ρε φίλε, πώς τα λες? ) και να συγκρίνουμε τα γεγονότα ( με καράφλιασες, Ανδροκλάκο...) ώστε να φτάσουμε αισίως ( το μάτι μουυυυ ) σε ασφαλές συμπέρασμα ( εδώ, δεν έχω να προσθέσω σχόλιο...).
-- Τί εννοείς? ( όχιιιιιιιιιιιι, δεν ρωτάνε τέτοια....) Ο δούκας τον κοίταξε απορημένος...
-- Εννοώ, αγαπητέ μου, ότι είναι, πια, ώρα να αναλάβω τα καθήκοντά μου...
-- Τα οποία καθήκοντα είναι? ( αμαν, βρε Δούκα, ιστορία μυστηρίου είπαμε, μη μας το χαλάς...ουτε ο Λέσλι Νίλσεν δεν κάνει τέτοιες ερωτήσεις...)...
-- Η εξιχνίαση της υπόθεσης, ασφαλώς...( ποιας?? χαχαχαχαχαχα!! τί λενε οι άνθρωποι...)
-- Και τί υπόθεση κάνατε? ( Δούκα μου, πας καλά? Δικιά σου είναι η υπόθεση...)
-- Για την υπόθεση? ( Που σας βρήκαμε, μωρέ? Προτείνω να πάμε σε άλλη ιστορία, με κανεναν Κόμη, ας πούμε για τον Κόμη Μπούφουλα, πιο καλά θα ρολάρει ...)
-- Ναι, για την υπόθεση, τί εχετε υποθέσει? ( αν συνεχίσει έτσι εγώ αποχωρώ..λίγο μυαλό μου έμεινε να μην το χάσω κι αυτό...)
-- Το μόνο που μπορώ να πω, είναι ότι...( ας συνεχίσει άλλος, εγώ πάπαλα πια...με απο-βλάκωσαν τα σαίνια μας...)

...ειναι οτι δεν μπορω να πω τιποτα γιατι δεν εχω αρκετα στοιχεια...( αν μου πει καποιος οτι αυτος ειναι ερευνητης, θα τον δειρω...και θα αναλαβω εγω την ερευνα...)...
ο δουκας βλακουλας κοιταξε προσεκτικα τα προσωπα των παρευρισκομενων...
ο στρατηγος συνεχιζε την ψιλοκουβεντουλα με τον καπετανιο του πινακα και η κυρια κοντραπλακιδου ειχε κατεβασει τα γυαλια στη μυτη της και εκανε ελεγχο στο στριφωμα της κουρτινας ( σκ......α υποπτοι δηλαδη...)...
( οσο αυτοι χανουν την ωρα τους, εμεις θα προσπαθησουμε να καταλαβουμε τι εχει συμβει μεχρι τωρα...)
_ δουκα, ειμαι σε θεση να σας ανακιονωσω τα, μεχρι τωρα, συμπερασματα μου...( φτου, με προλαβε ο ΑΝΔΡΟΚΛΑΚΟΣ...)
_ σας ακουω, κυριε ΠΟΥΒΑΡΩ...( καλου - κακου, βαρα τον πρωτα...)
_ υπαρχουν αναπαντητα ερωτηματα που πρεπει να απαντηθουν...( ναι , εσενα περιμεναμε να μας το πεις...)
_ σοβαρα? υπαρχουν? ( αχ! δεν το ειχε καταλαβει...) και ποια ειναι αυτα? ( εδω σε θελω καβουρα...)
_ η επιστολη που λαβατε, οι επιστολες που στειλατε αλλα δε στειλατε, η κραυγη που ακουστηκε αλλα δεν την ακουσε αλλος κανεις...( τωρα, μαλιστα, κατι παμε να κανουμε...)
_ και οι απαντησεις? ( πολυ βιαζεσαι, βρε δουκακο, περιμενε να το σκεφτει...)
_ ολα ειναι πιθανα γιατι.......( ο επομενος, δεν τους αντεχω, πια.....)

...γιατι...( τι να πει τωρα? γιατι ξεχασα να παρω το κουστουμι απ το καθαριστηριο? )...γιατι, συμφωνα με τις σημειωσεις μου, αυτα αποτελουν ενδειξεις και μονο και οχι αποδειξεις...
_ η αποψη σας? ( ο δουκας ηταν βλακουλας, ονομα και πραμα....)
_ η δικη μου? ( ο ΠΟΥΒΑΡΩ ηταν μονο ....πραμα...)
_ θα ηθελα να αποσυρθω και να μελετησω τα στοιχεια...( πες οτι θελεις να αραξεις... )
_ οχι πριν το μεσημεριανο...
_ εχετε δικιο...( πως του διεφυγε αυτο? )

σε λιγο ηταν καθισμενοι στο μεγαλο τραπεζι της σαλας που βρισκοταν στη συνεχεια του διαδρομου που τελειωνε στην πορτα της κουζινας, καθως και στην πορτα που οδηγουσε στην πισω αυλη...( καθε σπιτι που σεβεται τον εαυτο του εχει και μια πισω αυλη....υποθετω...)
το τραπεζι ηταν τοποθετημενο στην αριστερη πλευρα του δωματιου, διπλα απ το δυτικο παραθυρο με τις λιλα ( λιλα?? ) κουρτινες και ηταν στρωμενο με ασπρο λινο τραπεζομαντηλο και με σερβιτσια για τεσσερα ατομα. δεξια του ΠΟΥΒΑΡΩ, καθησε η κα κοντραπλακιδου, απεναντι του ο στρατηγος...( αυτα χρειαζονται για την υποθεση η, απλα, κουβεντα να γινεται? )
ο δουκας ηταν ανησυχος, ουτε και το υπεροχο ψαρι απ τα χερακια της αμαλιας δεν καταφερε να τον κανει να ηρεμησει...
_ πριν ξεκινησουμε, θα ηθελα να σας.....

καπου εδω θα διακοψουμε για διαφημισεις....θα ειμαστε και παλι μαζι το πολυ σε 5 λεπτα....

...καλωσορισω στον πυργο μου και να σας βεβαιωσω ( κατι μου λεει οτι παει και για ...δημαρχος, ο βλακουλας...) οτι, η παραμονη σας εδω θα ειναι απολυτα ασφαλης ( μπα, μαλλον γι υπουργος δημοσιας ταξης...) και θα σας παρεχω την πατροπαραδοτη φιλοξενια του οικου των βλακουλων ( τι κανει ο φοβος ε? )...
ενας θορυβος διεκοψε το δουκα...( οχι, μη φανταστειτε κατι εξωφρενικο...) η κα κοντραπλακιδου εριξε με μια αδεξια κινηση τη σαλτσα πανω στο ασπρο λινο τραπεζομαντηλο ( ειδες που χρειαστηκε? ) και εσπασε το πιατο της ( ευτυχως που ηταν αδειο... )
_ δεν το ηθελα, ηταν τυχαιο, μουρμουρισε αναμεσα στα δοντια της και σηκωθηκε καθαριζοντας με το χερι τη φουστα της απο τις σαλτσες ( αααα!! τι βρωμιαρα!! )...
_ συμβαινουν αυτα, ειπε ο δουκας που δεν μπορουσε να πει κατι αλλο ( καιγοταν για το ακριβο πιατο το φυλλοκαρδι του αλλα επρεπε να φανει ανωτερος..)
_ παω ν αλλαξω, δυστυχως ο λεκες ειναι μεγαλος και θα λερωσει και το καθισμα...
οι τρεις κυριοι σηκωθηκαν απο σεβασμο ( το στρατηγο, μαλλον, τον αναγκασαν να σηκωθει...) την ωρα που η κυρια κοντραπλακιδου αποχωρουσε...
την ιδια στιγμη, εμφανιστηκε ο τζαφερ ( τον ξεχασαμε αυτον, ας μην κανει παραπονα...)
_ κυριε δουκα, μπορω να σας μιλησω ιδιαιτερως? ( ηξερε και το "ιδιαιτερως" ο τζαφερ...τι θα δουμε ακομα...)
ο δουκας αντεδρασε λεγοντας πως ειναι η ωρα φαγητου αλλα αναγκαστηκε να τον ακολουθησει...
ο ΑΝΔΡΟΚΛΗΣ ΠΟΥΒΑΡΩ για να αποφυγει την κουβεντα με το στρατηγο, προφασιστηκε πως ηθελε να συγχαρει την αμαλια για την υπεροχη μαγειρικη της...( δεν τρωγονταν το ψαρι αλλα, τελος παντων κατι επρεπε να πει νια να βγει εξω απο την τραπεζαρια...)
στο διαδρομο συναστησε τον βιαστικο ομηρο που πηγαινε ν ανοιξει την πορτα, ενω απο την κουζινα ακουγονταν ο θορυβος του νερου που ετρεχε και των κουζινικων που χτυπουσαν μεταξυ τους ( σε ... μπανιερα τα επλενε?)
_ μαλλον, εχουμε κι αλλη επισκεψη, ειπε ο ομηρος και...

...ανοιξε, με κρυα καρδια...
στο ανοιγμα της πορτας, φανηκε ενας ευτραφης ανδρας με καπελο και χοντρο σακακι.
_ παρακαλω, ο κυριος? ρωτησε με απορια ο ομηρος..( απορια αδικαιολογητη γιατι θα επρεπε να γνωριζει, ηδη, οτι ηταν καλεσμενος του δουκα βλακουλα, ειχε παρει μια επιστολη και ειχε και σαν αποδειξη ενα σπιρτοκουτο απο τη συλλογη του...)
_ ειναι ο δρ μπαντ, ορατιος μπαντ...η φωνη του ακουστηκε βραχνη...ειμαι καλεσμενος του...( ναι. αυτος ηταν που ελειπε, μυστηριο χωρις στρατιωτικο, γιατρο και δασκαλα δεν λεει...)
μονο που δεν απλωσε το χερι ο ομηρος για να τον αρπαξει και να τον μπασει μεσα. ειχε βαρεθει πια...( και μεις και υποθερω οτι ειναι η ωρα να ξεκινησει αυτη η "ιστορια μυστηριου", με τον μεγαλο προλογο αλλα που ισως και να ηταν απαραιτητο για να μπουμε στο κλιμα..)...
_ εχω μαζι μου την επιστολη...ο δρ μπαντ συνεχιζε να μιλαει...
ο ΑΝΔΡΟΚΛΗΣ ΠΟΥΒΑΡΩ αρχισε να που-βαριεται...( σαν εμας κι αυτος...για να λυσει το μυστηριο ηρθε αλλα μυστηριο δεν ειδε ακομα...)
_ περαστε, παρακαλω...δεν προλαβε να τελειωσει τη φραση του ο ομηρος ΚΑΙ...

...ακουστηκε η κραυγη της αμαλιας...( καιρος ν αρχισει το μυστηριο...)
εκπληκτοι, κοιταχτηκαν μεταξυ τους και για λιγο εμειναν αφωνοι...ο δρ ορατιος μπαντ ( σας το λεω, αν ερθει ακομα ενας επισκεπτης, εγω η ιδια θ ανοιξω την πορτα και θα τον σκοτωσω, φτανει πια, γεμισαμε, ενας απλος πυργος ειναι, ποσα δωματια νομιζετε οτι εχει για να χωρεσει ολους αυτους που μας κουβαληθηκαν εδω...ας ειμαστε λογικοι, τι να πρωτοκανει το υπηρετικο προσωπικο, ενας ομηρος και μια αμαλια δε φτανουν για να.....αμαλια? αμαν ξεχαστηκα, η αμαλια.... ) σταθηκε μπροστα στην ανοιχτη πορτα ακινητος και εδειχνε αναποφασιστος να περασει μεσα...( προφανως, αναρωτηθηκε που παει να μπει, σε τι πυργο τον καλεσαν...)

ο ΑΝΔΡΟΚΛΗΣ ΠΟΥΒΑΡΩ μισοκλεισε τα ματια. ειχε εκεινο το υφος του σκυλου που οσμιζεται τον αερα για ν αντιληφθει απο που προερχεται ο κινδυνος( η η γατα? δεν ειμαι σιγουρη...). ο ομηρος ταλαντευτηκε αναμεσα στην εκτελεση των καθηκοντων του και στη επιτακτικη αναγκη για βοηθεια της αμαλιας...
τελικα αποφασισε να...

...τρεξει στην κουζινα...( νομιζω, δεν ημουν και μπροστα να ξερω ακριβως...)
πισω του ετρεξε ( ας μην υπερβαλουμε, τωρα, οχι και ετρεξε...) ο ΑΝΔΡΟΚΛΗΣ ΠΟΥΒΑΡΩ ( που ειχε βαρεθει αυτη την απραξια αλλα και, κατα βαθος, του αρεσε....)
το θεαμα που αντικρυσαν δεν τους αρεσε καθολου...στο πατωμα της κουζινας, ηταν πεσμενος ενας αντρας, ακινητος σαν νεκρος και η αμαλια διπλα γονατισμενη, κρατωντας ενα κουζινομαχαιρο...( μαλλον το ειχε αγορασει απο τελεμαρκετινγκ, γιατι μαχαιρια με την ιδια λαβη ηταν κρεμασμενα σε σειρα σε μια κρεμαστρα στα πλακακια της κουζινας, ακριβως πανω απ το χωρο οπου εκοβε τα κρεατα και καθαριζε τα λαχανικα...)
η αμαλια δεν κραυγαζε πια...αλλα επισης δεν ηταν και σε θεση να μιλησει ( ο φοβος, ο τρομος, οπως ξερετε, μας "πνιγει" τη φωνη, μας "μουδιαζει" τα ακρα, μας "κοβει" την ανασα...)...
ο ΑΝΔΡΟΚΛΗΣ ΠΟΥΒΑΡΩ καταλαβε οτι ηταν η ωρα να αναλαβει το καθηκον του...
- αμαλια, ειπε με την συρτη φωνη του...θελω να μου πεις...

τι εγινε εδω? ( αν καταλαβα καλα πεφτει σε μενα ο κληρος να βγαλω το φιδι απ την τρυπα... αφου ο dakos φροντισε να μας εξηγησει απο που αγοραστηκαν τα μαχαιρια μονο και μονο για να αποφυγει να συνεχισει την ιστορια και να πεταξει το μπαλακι στον επομενο...καλααααααααα!!)
η αμαλια τον κοιταξε μετα τρομαγμενα της ματια και αφου αφησε το μαχαιρι ( τωρα που το λες, νομιζω ειχα δει μια μερα σε μια διαφημιση οτι αυτα τα μαχαιρια τα εδιναν δωρο με μια ηλεκτρικη κουβερτα και, αν επαιρνες τηλεφωνο μια συγκεκριμενη ωρα, σου εδιναν μαζι και εναν παγοκοφτη...), και προσπαθησε να εξηγησει...
η φωνη της εβγαινε αργα, δεν ειχε συνελθει ακομα απ το σοκ...
- καταλαβα, αμαλια, ειπε ο ΑΝΔΡΟΚΛΗΣ ΠΟΥΒΑΡΩ, καταλαβα... θα μας τα πεις οταν θα εισαι ηρεμη...( μεχρι τοτε θα περασει η σειρα μου και θα αναλαβει ο...επομενος...χαχαχαχα! )
η αμαλια τον ξακακοιταξε...
- μπηκα μεσα και ειδα αυτον τον αντρα εδω κατω...ετσι πεσμενο και νομισα οτι...
- καταλαβα, αμαλια, καταλαβα...( τι καταλαβες, βρε? ασε να μιλησει να καταλαβουμε και μεις...)
- και το μαχαιρι? πως βρεθηκε στο χερι σου?
- τρομαξα και το αρπαξα για να....

...προστατευτω...
ο ΑΝΔΡΟΚΛΗΣ ΠΟΥΒΑΡΩ κοιταξε τον πεσμενο αντρα...( ειχε και μια απεχθεια για τα πτωματα...τον επιανε τρομος...)...
ηταν πεσμενος μπρουμητα, φορουσε ενα καφε κουστουμι ( φτου, δεν πηρε το δικο του απ το καθαριατηριο...), τα μαλλια του ηταν προς το καστανο, τα παπουτσια του γεματα λασπες ( λασπες? ) και στο δεξι του χερι κρατουσε σφιχτα κατι που εμοιαζε με λουρι σκυλου...
_ ειπαμε ειστε γιατρος? ρωτησε τον δρ ορατιο μπαντ για να αποφυγει να ασχοληθει ο ιδιος...
_ ναι, αγαπητε μου, σπουδασα ιατρικη στο πανεπιστημιο της βουλγαριας και το μεταπτυχιακο μου το εκανα στη ρουμανια...
_ σοβαρα? εχω ενα φιλο που ειναι γιατρος και ηταν στη βουλγαρια...( τι λεει , μωρε? )
_ ονομα? ισως εχουμε συναντηθει...
_ αλεξανδρος παραμαγουλας, ελληνας ειναι...
_ α! ο αλεξανδρος...γνωριζομαστε πολυ καλα, για ενα διαστημα μεναμε μαζι...ωραια τα φοιτητικα χρονια στη βουλγαρια, περασαμε ομορφα...
_ και γω τα νοσταλγω...ο ΠΟΥΒΑΡΩ μισοκλεισε τα ματια...
_ γνωρισαμε μια κοπελα, τοτε και την ερωτευτηκαμε και οι δυο...την σβετλανα, αραγε που να βρισκεται?
_ να σας οω εγω, αγαπητε μου, παντρευτηκαν και εχουν και πεντε παιδια...
_ πολυ ωραιο νεο, αγαπητε μου...( οχι που θα βγαλω εγω το φιδι απ την τρυπα, ας το κανει ο ...επομενος...)
η αμαλια τους κοιταζε απορημενη....
_ κυριοι, ειπε....

…το προβλημα μας δεν ειναι η σβετλανα, αλλα ενα πτωμα που βρισκεται στα πλακακια της κουζινας μου…
η ψυχαιμια της αφησε αφωνο τον ΑΝΔΡΟΚΛΗ ΠΟΥΒΑΡΩ…
- εχετε δικιο, αμαλια, αυτο ειναι το θεμα μας…αγαπητε μου, εχουμε ολο το χρονο μπροστα μας να μιλησουμε για τα παλια, ειπε απευθυνομενος στον ορατιο μπαντ. ( ισως, το πρωτο λογικο που γινεται σ αυτή την παταλογη ιστορια…)
- εσκυψε και παρατηρησε το πτωμα…( η αληθεια ειναι οτι τα πτωματα τον τρομαζαν, αλλα αυτο δεν το λεμε, ετσι ανοιχτα…απλα το λεμε για να το εμπεδωσουμε και, ισως να του δωσουμε λιγο δικιο…). παρατηρησε οτι τα δαχτυλα του αριστερου του χεριου ειχαν ενα χρωμα προς το μπλε σε σχεση μ αυτά του δεξιου…
- μπορω να μαθω τι συνεβη εδω? ο δουκας μπηκε στην κουζινα ακολουθουμενος απ τον στρατηγο…πλησιασε και εμεινε με το στομα ανοιχτο…
- κυριε δουκα, βρισκομαστε μπροστα σε μια υποθεση που πρεπει να διαλευκανουμε. δεν βρισκει κανεις καθε μερα ενα πτωμα στην κουζινα του…
- ψαξτε τα μπουκαλια για να δειτε απο που λειπει…( αυτον, λεω, να τον αφησουμε εκτος, μονο προβληματα θα μας δημιουργησει…)
- δεν καταλαβατε, αγαπητε στρατηγε…( ποτε προλαβαν και αγαπηθηκαν ολοι, απορω πραγματικα…) αναφερομαστε σε πτωμα και οχι πωμα…
- σας καταλαβα, μεινετε ησυχος…α! τι βλεπω, εχουμε κι αλλον επισκεπτη? πολυ κουραστικο ταξιδι θα ειχε για να το ριξει στον υπνο…
- λοιιπον, αμαλια…

…ο ΠΟΥΒΑΡΩ αποφασισε να αναλαβει δραση, περιγραψτε μας ακριβως τις κινησεις σου, αμαλια…τι κανατε πριν βγειτε απ την κουζινα?
_ σηκωσε το δεξι μου χερι και ανοιξα το τεταρτο ντουλαπι πανω δεξια. με το αριστερο επιασα ενα σουρωτηρι για να σουρωσω τα μπροκολα που ειχα μολις βγαλει και να φτιαζω μια σαλατα. μετα, τα αλατισα και…
_ φοβαμαι, αγαπητη μου, δεν καταλαβατε για ποιες κινησεις μιλαω…εννοω τι ωρα βγηκατε απ την κουζινα και που πηγατε?
_ δεκα λεπτα ελειψα μονο, πηγα να φερω κρασι απ το κελαρι για να δεσω τη σαλτσα για τα ψητα. οταν γυρισα, ειδα αυτον…( εδειξε με το χερι το πτωμα χωρις να το κοιταξει…) τρομαξα και αρπαξα το μαχαιρι…
_ καταλαβα, αμαλια, καταλαβα…( αμφιβαλλω, αλλα δεν μπορω να αποδειξω ότι δεν καταλαβε, κατι που το αφηνω γι αργοτερα…)
_ εγω ποτε θα καταλαβω? ο δουκας διεκοψε την αποπειρα διαλευκανσης…
_ ειναι απλο, πρόλαβε να πει ο ΠΟΥΒΑΡΩ πριν τιν διακοψει η φωνη της κυριας κοντραπλακιδου…
_ εδω ειστε ολοι και σας ψαχνω? μα τι μπελας αυτος ο λεκες? αααααααα!!
στη θεα του πτωματος, πηγε να πεσει, ευτυχως ο στρατηγος που ηταν διπλα της με μια αποτομη κινηση καταφερε να τη συγκρατησει…
_ συγγνωνη για το θεαμα που αντικρυσατε, κυρια μου, αλλα δεν προλαβα να σας απαγορεψω την εισοδο, οντως, αυτό δεν είναι θεαμα για μια κυρια…( ηταν και ιπποτης, ο δουκας, τρομαρα του…). τζαφερ, οδηγησε την κυρια στο σαλονι, σε παρακαλω…τζαφερ?
_ αμεσως, δουκα μου… αλλα…

…Αλλά ν΄ αφήσω πρώτα κάπου τα φυτά και θα την οδηγήσω αμέσως…
Ο Τζάφερ κοίταξε γρήγορα γύρω του και άφησε σε μια γωνία δυο γλαστράκια με δυόσμο.
--Από δω, παρακαλώ…της έδειξε το δρόμο…
Η κύρια Κοντραπλακίδου ακολούθησε απρόθυμα και βαριεστημένα, σαν να έλεγε "με διώχνετε στο καλό"?
--Θα μπορούσα να έχω το γραφείο σας για τις ανακρίσεις μου, κύριε δούκα? Ο ΠΟΥΒΑΡΩ έδειχνε αποφασισμένος.
--Φυσικά, αγαπητέ μου, εννοείται ότι από δω και πέρα εσείς κατευθύνετε τα πάντα…Βασιζόμαστε στις γνώσεις και στην πείρα σας ( δεν χτυπούσες το κεφάλι σου στον τοίχο καλύτερα? )
--Ευχαριστώ…Ας αρχίσουμε με την Αμαλία, παρακαλώ οι υπόλοιποι να περάσετε στο σαλόνι και να περιμένετε τη σειρά σας…( Λοιπόν, αυτός ή πολλά βιβλία διάβασε ή πολλές ταινίες είδε ή δεν ξέρει τι του γίνεται ή, ναι, υπάρχει κι αυτή η εκδοχή, είναι γάτα με πέταλα αλλά δεν του φαίνεται…)
Η Αμαλία υπάκουσε και ρίχνοντας μια άγρα ματιά στον Όμηρο, προχώρησε …

...στο γραφειο του κομη...πισω της, ο ΠΟΥΒΑΡΩ περπατουσε με αργα βηματα ριχνωντας εξεταστικες ματιες γυρω του...
- αφου καθησετε, αμαλια, θα σας παρακαλουσα να μου αναφερετε επακριβως τις κινησεις σας απο την ωρα που βγηκατε απ την κουζινα με χρι την ωρα που σας ειδαμε με το μαχαιρι στο χερι σας...( τι εγινε? καταφερε ο ΠΟΥΒΑΡΩ να τα πει ολα αυτα? κατι δεν παει καλα, να μου το θυμαστε...)
- σας ειπα για ποιο λογο κρατουσα το μαχαιρι...τρομαξα, υπεθεσα πως ηταν και καποιος αλλος μεσα στην κουζινα, ισως ο δολοφονος και προσπαθησα να προφυλαχτω... ( λαλιστατη και η αμαλιτσα μας...)
- ειδατε η ακουσατε κατι υποπτο? ο ΠΟΥΒΑΡΩ προσποιηθηκε πως δεν καταλαβε τι υποννοουσε η αμαλια...
- αν θελετε να πειτε οτι ειμαι εγω η υποπτη για το φονο σας λεω απο τωρα οτι κανετε λαθος. δεν εχω καμια σχεση, ολα εγιναν οπως σας τα περιεγραψα...
- η συμπεριφορα του δουκα... παρατηρησατε καποια αλλαγη σ αυτην το τελευταιο διαστημα? ( μαλλον πηρε πολυ στα σοβαρα το ρολο του αυτος...)
- τι θελετε να πειτε? ( αμαν, βρε αμαλια δωσε απαντηση χωρις να φερεις αντιρρηση, τι σε ρωταει ο ανθρωπος? )
- θελω να πω αυτο που ειπα....αν...

...η συμπεριφορα του σας φαινεται αλλαγμενη το τελευταιο διαστημα...
- για ποσο διαστημα μιλαμε?
- ας πουμε τον τελευταιο μηνα...
- τωρα που το λετε, μαλλον η συμπεριφορα του ειναι λιγο αλλαγμενη...
- πιο αναλυτικα?
- φαινεται σαν φοβισμενος...
τα απειλητικα γραμματα, σκεφτηκε ο ΠΟΥΒΑΡΩ, αυτο θα φταιει...
ανοιξε το μπλοκ του και αρχισε να σημειωνει αφου πρωτα τραβηξε πεντε καθετες γραμμες και τρεις οριζοντιες ωστε να σχηματιζονται δεκα πεντε τετραγωνα...
η αμαλια παρατηρουσε σιωπηλη και απορημενη. ειχε το υφος του σνθρωπου που βρισκεται μπροστα σε μια κατασταση που δεν αντιλαμβανεται και προσπαθει να εξηγησει με τις λιγοστες του γνωσεις τα οσα συμβαινουν γυρω του...
- ας ερθουμε τωρα στο γεγονος. μπαινετε μεσα στην κουζινα και αντικρυζετε ενα πτωμα στο πατωμα...και ολα αυτα την ωρα που γυριζατε απο την αποθηκη οπου ειχατε παει να φερετε ρυζι για τη σουπα...
- απ το κελαρι οπου ειχα παει να φερω κρασι για ...

….τα ψητα, συμπληρωσε ο ΠΟΥΒΑΡΩ…ναι, το θυμαμαι, μας το εχεις, ηδη, πει…και nα με συγχωρεις που το ξεχναω συνεχεια…
η αμαλια τον κοιταξε στραβα σαν να ελεγε "μωρε δεν το ξεχνας" αλλα το κανεις και αδεξια παναθεμα σε…
βηματισε για λιγο, την κοιταξε στα ματια…
- μπορω να παω να ριξω μια ματια στην κουζινα? ( δε μου το βγαζετε απ το μυαλο ότι αυτος θα ζητησει στο τελος να γινει μαγειρας… )
- ναι, παρακαλω…( την ιδια σκεψη θα εκανε και η αμαλια που καταλαβε οτι θα της επαιρνε τη δουλεια…γιατι τον κοιταξε με μια φαρμακερη ματια…)
προχωρησαν στην κουζινα, δεν ηταν μεσα κανεις εκτος απ το πτωμα που του ειχαν ριξει ενα σεντονι…( ποιος τους ειπε οτι κρυωνε? )
η ερευνητικη (??? ) ματια του ΠΟΥΒΑΡΩ επεσε στον παγκο της κουζινας, εξετασε την κατσαρολα που ηταν πανω του και…..

….αμεσως μετα επεσε στην αμαλια…εκεινη σταθηκε αμηχανα, τραβηξε το ταψι που ηταν διπλα στην κατσαρολα και εστρεψε το βλεμμα στο νεροχυτη…
_ ισως ειναι η ωρα να τα πουμε λιγο, ολοι μαζι….εχω, πια τα στοιχεια που χρειαζομαι…( που τα βρηκε, ηθελα να ξερω.. )
κυριες και κυριοι ( να τα μας… ), θα σας παρακαλεσω στις 6 το απογευμα να ειστε ολοι στο ανατολικο σαλονι, ας μη λειπει κανεις…( οπα και ανατολικο σαλονι ο δουκας…)
_ ενημερωστε, παρακαλω, τους παντες, θα είναι μια διεξοδικη συζητηση οπου ο καθενας θα εχει την ευκαιρια να…
_ δεν χρειαζεται, δεν χρειαζεται, εχουμε δει και μεις ταινιες, μην κανετε τον κοπο…καταλαβαμε…ο δουκας τον διεκοψε λιγακι αποτομα ( φωτιες εβγαζε αλλα τελος παντων….)
_ τζαφερ, παρακαλω, ακολουθειστε με…κυριε δουκα, ζηταω την αδεια σας να απασχολησω τον τζαφερ για τις επομενες ωρες…ο τονος του ΠΟΥΒΑΡΑΚΟΥ δε σηκωνε αντιρρηση…
_ και…..

…δεν τον απασχολεις? ( ειχε μια σκασιλα ο δουκας, ευκαιρια εψαχνε να ασχοληθει με τα σπιρτοκουτα… )
το ανατολικο σαλονι εβλεπε ανατολικα ( οταν λενε αυτο το εβλεπε ποτε δεν καταλαβα πως το εννοουν…εχουν ματια και τα σαλονια? ) ηταν, ισως, το πιο μεγαλο δωματιο του πυργου. τα επιπλα ηταν παλια και ( σιγα να μην πω και σκοροφαγωμενα… ) επιβλητικα.
η ολη διακοσμηση θυμιζε ατμοσφαιρα παλιας εποχης. ενα τμημα του εκτελουσε χρεη βιβλιοθηκης, ενα αλλο γραφειου και το υπολοιπο ειχε καναπεδες και πολυθρονες σε σειρες…( σαν το ανεκδοτο με τον αμερικανο και τον ρωσο, εκει που του ειπε οτι λειπουν οι τοιχοι…)
οι τοιχοι ηταν καλυμενοι απο πορτραιτα των προγονων του δουκα…( κατι παραξενες φατσες, να τους δεις νυχτα και να αναγκαστεις να εχεις μονιμα το γιογιο κατω απ το κρεβατι, που να προλαβεις να τρεξεις… )
στη μεση….

...ηταν ενα τραπεζι σε στυλ βλαδιμηρου του Β ( στην κορταθια δεν ειχαν λουδοβικους, αλλα βλαδιμηρους… ) χαμηλο, με στρογγυλεμενες γωνιες και διαφορα ( κακογουστα ) διακοσμητικα πανω του…
οι κουρτινες, βαριες κι ασηκωτες δεν αφηναν να μπει το φως του πρωινου ηλιου ( τζαμπα το ανατολικο ) και οι τραπαριες επεφταν προς τα κατω τραβωντας μαζι και το βαρυ κουρτινοξυλο ( αν ηθελες να εκδικηθεις καποιον, εφτανε να του πεις τραβα την κουρτινα και να το καρουμπαλο στο κεφαλι…)
μια αξιοθρηνητη λαμπα εριχνε ενα μουντο φως στο σαλονι που πολλαπλασιαζονταν απο τα εκατονταδες κρυσταλλακια που ειχε κρεμασμενα πανω της….( κατι σαν λατερνα, ενα πραμα..)
επεφτε το φως στα προσωπα των τοιχων και αναδεικνυονταν ολη τους η μεγαλοπρεπεια ( κατι γυφτοι ηταν, ο ενας ειχε και μια μαιμου στον ωμο, ενας άλλος ειχε το φακιολι στραβα δεμενο και μια χοντρη, μαλλον προγιαγια του δουκα, ειχε και μια γυαλινη σφαιρα μπροστα της…)
ολο αυτο το σκηνικο….

…συμπληρωνονταν απ το σκονη που ειχε καθησει πανω στα επιπλα και τα ειχε αγκαλιασει σφιχτα σαν να φοβοταν μηπως τα χασει…( ας ειχαν χαρη που δεν παντρευτηκε ο δουκας καμια ψιλομπιρμπιλω και θα εβλεπες που θα πηγαιναν τα…βλαδιμηρεια επιπλα και τα φατσονια στα πορτραιτα…)
σ αυτο το ανατολικο σαλονι θα κουβαλουσε ο ΠΟΥΒΑΡΟ τους υπολοιπους…ισως ειχε το σχεδιο του, ( να τους μπασει εκει μεσα και να τα χασουν, να ομολογησει ενας τους το φονο και να τελειωνουμε μια ωρα αρχυτερα…) να τους υποβαλει στο μαρτυριο της ψυχολογικης βιας και να αναγκαστει ο ενοχος να βιωσει το κλιμα των φυλακων…( ομολογωωωωωωωωω!!! καλυτερα στη φυλακη παρα στο ανατολικο σαλονι, εγω τον σκοτωσα… )
παρ ολα αυτα….

...ενας ενας, κατα τις 6 παρα κατι, αρχισαν να καταφτανουν στο ανατολικο σαλονι. πρωτος εφτασε ο ομηρος που ειχε και αλλα καθηκοντα εκτος απ αυτα του πιθανου υποπτου.
εφτασε σπρωχνοντας ενα καροτσι σερβιρισματος που πανω του ειχε τα σχετικα, καφεδες, τσαγακια, χαμομηλακια και πεντε ειδων κουλουρακια ( οχι, δεν ηταν καμμενα, η αμαλια τα εφτιαξε και οχι η πετρα...) και δυο ειδων κεικ, το ενα με σταφιδες και το αλλο με σοκολατα...
εριξε μια ματια για να δει αν ολα ηταν ενταξει και εμεινε ορθιος διπλα στην πορτα για να υποδεχτει τους υπολοιπους....
( αν νομιζετε οτι θα ειμαι εγω αυτος που θα ξεκινησει την ανακριση, σας γελασανε... )
μτα απο λιγα λεπτα, εμφανιστηκε η κα κοντραπλακιδου και το πρωτο της μελημα ηταν να εξετασει το κεντημα στο υπεροχο ( απαισιο ) τραπεζομαντηλο του τραπεζιου...
αμεσως μετα....

...αρχισαν να καταφτανουν....(σιγα να μην καθομαι να λεω ποτε και πως ηρθε ο καθενας ) . τελευταιος εφτασε ο δουκας βλακουλας, μαλλον για να κανει εντυπωση και καθησε σε μια βλαδιμηρεια πολυθρονα, σταυρωσε τα ποδια ( οχι που δε θα βρω να πω για να ροκανισω το χρονο ) και εριξε κλεφτες ματιες στους υπολοιπους.
διπλα του, καθοταν ο στρατηγος που ειχε στηλωσει τη ματια του στο απεναντι του πορτραιτο ( εναν ξερακιανο, μαυριδερο και κακομουτσουνο δουκα με ενα τεραστιο μονοκλ στο δεξι ματι ) και το κοιταζε επιμονα ( μπορει να σκεφτοταν και να του πιασει κουβεντα και να μην ηξερε πως ν αρχισει )…
_ ο κυριος ΠΟΥΒΑΡΩ? εσπασε τη σιωπη ο δρ ορατιος μπαντ…( με τι την εσπασε, θα σας γελασω, δεν τον ειδα να κραταει σφυρακι…)
τοτε μονο διαπιστωσαν οτι, όχι μονο ο ΠΟΥΒΑΡΩ αλλα και ο τζαφερ ηταν αποντες…
_ δεν ειναι στον πυργο, η αμαλια ηξερε τα παντα ( αλλη pandora αυτη ), εφυγαν εδω και ωρες με τον τζαφερ και πηγαν στο….

…χωριο…
- σοβαρα? και ο λογος? ο δουκας παραξενευτηκε και με το δικιο του. ο ΠΟΥΒΑΡΩ του ζητησε να αλασχολησει τον τζαφερ αλλα χωρις να του πει πως…
η κα κοντραπλακιδου αναστεναξε ( ειχε ξεπατικωσει ολα τα σχεδια, ο, τι υπηρχε σε κεντητο και πλεχτο, μεχρι και τον ασπρο γιακα της προγιαγιας προλαβε )…
- ελπιζω να μην αργησουν, μουρμουρησε…
εκεινη τη στιγμη, στην πορτα εμγανιστηκε ο ΠΟΥΒΑΡΩ και πισω του ο τζαφερ…κρατουσε στα χερια του ενα φακελο. τους κοιταξε ολους ερευνητικα ( οπως ειχε δει σε ταινιες ) και ζητησε συγγνωμη για την αργοπορια του…
- ειχε μια μικρη καθυστερηση στο τηλεγραφειο του χωριου και επεσα λιγο εξω στον υπολογισμο της ωρας, ζηταω συγγνωμη…
- τηλεγραφειο? τι κανατε στο τηλεγραφειο? απορησε ο δουκας…
- εστειλα μερικα τηλεγραφηματα και περιμενα απαντηση…
- και γιατι δε στειλατε mail? ( τι εγινε, λεει? )
- δεν το σκεφτηκα, ειλικρινα…( τωρα πια ειμαι σιγουρος, ο ΠΟΥΒΑΡΩ είναι εντελως ….ΠΟΥΒΑΡΕΜΕΝΟΣ )…
- τουλαχιστον ….

…κανατε τη δουλεια σας? η θα πρεπει να περιμενουμε και την ταχυδρομικη αμαξα?
_ η αληθεια είναι, οτι περιμενω και καποιες απαντησεις αυριο…μετανιωσε που το ειπε…ισως γιατι ηθελε να ξεκινησει την ανακριση και μετα ν αποκαλυψει τα χαρτια του…( τρεις σειρες η περιγραφη των συναισθηματων του ΠΟΥΒΑΡΩ, δυο της κας κοντραπλακιδου, μια ο καιρος, ειχε αρχισει να ψιχαλιζει….μπα, δεν θα γεμισει…ας ξεκινησω εγω…)
_αμαλια, το εψησες το αρνακι? στραφηκε προς την αμαλια αποτομα σαν να ηθελε να την πιασει στον υπνο…
_ δεν μαγειρευω αρνακι, πως σας ηρθε αυτο? μοσχαρι μαγειρευω…
_ ενας καλος μαγειρας ξερει οτι το κρασι “κορταθικο” του 1864 δεν μπαινει σε σαλτσα που συνοδευει μοσχαρι αλλα αρνακι…αρα, η πηρες βιαστικα ενα κρασι στην τυχη η δεν πηγες καθολου στο κελαρι και το εβγαλες απο το ντουλαπι οπου ειχες φροντισει να το κρυψεις απο πριν…ειπε ηρεμα αλλα οχι και χωρις μια δοση θριαμβου ο ΠΟΥΒΑΡΩ…αλλα δε σου βγηκε, δεν ειχες αρνακι… ( μα τι αγενεια, παει και ο πληθυντικος… )
_ σωστα, αλλα….