Ποίηση.....γενικά...

Το πιο κάτω "ποιήμα" ή "κείμενο" δεν είναι δικό μου .
Ανήκει σ' έναν πνευματικό αδελφό μου ο οποίος αν κι έχει
μεγάλο ταλέντο στη συγγραφή αρνείται να το αποδεχτεί
κι όλο συνέχεια υποτιμά τα γραφτά του .
< και τον ίδιο τον εαυτό του πολύ συχνά >
Το έγραψε κάποτε για μιαν αγάπη του ,
τής το έδωσε γραφτό σε χαρτί ,
κι αργότερα το έστειλε κάπου , σ' ένα forum , ως post .
Από εκεί το πήρα εγώ , με copy-paste , και το στέλνω εδώ .
Την άδεια του γι' αυτό που κάνω θα την πάρω αργότερα ,
αν χρειαστεί .
Για μένα τέτοια γραφτά που εκφράζουν άμεσα τα βιώματα
και τα συναισθήματα ενός ατόμου ,
αξιζουν όσο χίλια άλλα τής καθεμιάς ...Κικής .
Από τη γραμμή και κάτω γράφει αυτός , όχι εγώ .

-------------------------------------------------------------

Άλλο ένα κείμενο που δεν είναι ποιήμα .
Ελπίζω να με συγχωρέσει κάποιο
πρόσωπο για το ότι τα βγάζω τώρα εδώ .
Τα είχα γράψει αυτά και τού τα είχα δώσει

Νοέμβρης

Δεν είναι όμορφος ο Νοέμβρης ?
Λίγο πριν το χειμώνα ,
ένα βήμα πριν το τέλος του φθινοπώρου.
Κι οι εποχές σε κύκλο αέναο .

Ένας σκίουρος στριφογυρνούσε
στον ύπνο μου προχθές ,
ύστερα ήρθαν παράξενες ώρες ,
τα μέσα βγήκαν έξω ,
κι εσύ έστεκες σαν κλαράκι γυμνό .

Μια αγκαλιά ήρθε κι έγινε καυτή σαν την Κόλαση ,
κι ήρθε η Κόλαση κι έγινε μια αγκαλιά .

Πρωινό Τετάρτης ,
η μέρα που γεννήθηκες ,
και πήρα να σού γράφω ,
σε χαρτί virtual και σε χαρτί κυτταρικό.

Όλη τη μέρα τούτη την αφιέρωσα σε σένα .
Ένα μήνα τώρα σού αφιερώνω όλες τις μέρες μου.

Νύχτα και μέσα σ' έναν ήχο ήρθες ,
ήσουν μουσική αλλά και φωνή ανθρώπινη .
Vitreaux , γυαλιά πολύχρωμα ,
κι οι αναμνήσεις σπασμένα γυαλιά .
Κοφτερά - κοφτερά στις άκρες τους και τα όνειρά μου.

Οι αναμνήσεις χθές νύχτα , όλη νύχτα ,
σπασμένα γυαλιά και με μάτωσαν ,
περπατούσα πάνω τους με πόδια γυμνά .
Στο ξημέρωμα , σε αγαπούσα πάλι το ίδιο .

Ήταν άσπρα σπίτια ,
ήταν ένα σπίτι ,
η πόρτα του βαμμένη μπλε ,
κληματαριές σε ξύλινο καφάσι ,
στο κατώφλι του στεκόσουν εσύ ,
ήταν κατάλευκο το κοχύλι ,
ένα το κοχύλι ,
κι εσύ Ψάρι , Ψαράκι μου ,
σταθερά με καταλαβαίνεις .

Πόσο πιο όμορφο είναι το να οφείλεις.
Το να οφείλεις να δώσεις .
Τότε κι αν δεν έχεις βρίσκεις .
Σκύβεις μέσα σου κι ανασκάβεις
κι όλο κάτι βρίσκεις για να δώσεις .
Έτσι μόνο κι επειδή σού ζήτησαν να δώσεις .

Τον έλεγαν Ιγκυ κι ήταν ιγκουάνα ,
τύπος γεννημένος ελεύθερος ,
μια σαύρα θα έλεγες αν δεν ήξερες τον Ίγκυ.
Ναι , ήταν ιγκουάνα , αλλά γεννημένος ελεύθερος .
Πήδηξε μια μέρα σ' ένα δέντρο
κι ύστερα δεν ξαναγύρισε .

"Νύχτα τής Ιγκουάνα" η περασμένη ,
κι ο Τενεσσή Ουίλιαμς μία ομίχλη πάνω από το Μισσισίπη .

Πανέμορφες σαύρες , αγριωπές ,
σεργιάνησαν απόψε σ΄ένα όνειρο μου .
Ώρα 3 και 15 κι ένας ιδρώτας ποτάμι ,
να μη μιλάς , να μη σωπαίνεις , να μην αναθυμάσαι .

Χορός στροβιλιζόμενων δερβίσηδων,
ο Haram κι ο Hakim με μάτια κάρβουνα
κοιτούσαν κι όλο ρωτούσαν
πότε θα σβήσει τούτη η θράκα .

Σε θυμάμαι , άλλες με μακριά μαλλιά
και μ' ένα γαλάζιο κοκκαλάκι ,
κι άλλες πάλι σε θυμάμαι με μαλλιά κοντά .
Χείμαρος , κρύσταλλος , λυωμένο χιόνι ,
νερό τρεχούμενο , γάργαρο νερό ,
πέρασαν , πάντα περνούν , οι μέρες ,
στημόνι ασταμάτητο που πλέκει διαρκώς ένα υφάδι .

Δαχτυλίδια καπνού , φύσηξέ τα να διαλύσουν .
Γραμμές ίσιες και τεθλασμένες ,
μαίανδροι και μια σβάστικα ινδική ,
εσύ κράτα σταθερό το χέρι ,
σχήματα και γράμματα να φτιάχνει.

Γράψε μου το "σ' αγαπώ" περίτεχνα
κι ύστερα γράψτο μου απλά .
Δύο λεξούλες , η μια συγκεκομμένη .
Τόσο απλό που είναι ,
φτάνει να κρατάς σπαθί ή μαχαίρι .

"Όταν γράφεις , πνεύματα να μη βάζεις" ,
μα έτσι συνήθισα αγάπη μου ,
το χέρι μου από μόνο του γράφει .
"Εσύ το χέρι σου να το βαστάς".
Δε μπορώ , το ξεχνάω , αγάπη μου .

"Γράψε μου κάτι ......"
<διέγραψα το όνομά του εδώ >
Μα δε σου έγραψα , καρδιά μου ,
πριν καν ακόμη μάθεις να διαβάζεις ?

"Οι λέξεις θέλω να είναι τυπωμένες σε χαρτί ,
χειροπιαστές θέλω να είναι"

Χειροπιαστή όμως δεν ήσουν εσύ ,
το μόνο χειροπιαστό που είχα από σε εσένα ήταν το σκοτάδι .
Σε λέγαν Αλεξία .

Κερί αναμμένο σ' εκκλησιά ερημική ,
ένα ξωκλήσι στο λόφο ,
στα χέρια μου σπίρτο έγινες ,
κι ύστερα το άναψες .

Παραμύθι , παραμύθι ,
δώς του μια να αρχινίσει .
Κι αν έτσι σε είχα στην αρχή ,
εσύ το ίδιο είπες πως είχες εμένα ,
σαν παραμύθι .

Κι όλα από τότε πιάσαν να γυρίζουν .
Πήρες να βάζεις γέλιο στη ζωή μου , δεν το είχα .
Τα ευχαριστώ λίγα , τα παρακαλώ λιγότερα ,
αν ήσουν αψέντι θα σ' έπινα μεμιάς .

Τώρα θα κρατάς και θα διαβάζεις
ετούτα που σού γράφω .
Κείμενο μικρό , σε ώρες που η απουσία σου
έμοιαζε με πύρινο καρφί .
Λόγια , λόγια , θα ήταν όλα
αν πίσω τους δεν βρισκόταν η ψυχή μου
να τα στηρίζει.
Φτύσε τα λόγια , κράτα την ψυχή μου .

Ο καφές βαρύς , πιο βαριά τα τσιγάρα ,
Νοέμβρης σαν τότε που σε γνώρισα
έρχεται πάλι .

"...bu Bahar , bu Bahar..."
"...αυτή την Άνοιξη , αυτή την Άνοιξη..." .

θα αναφερθω στο προηγουμενο ποστ σου οπου πολυ σωστα λες οτι το θεμα εχει φτιαχτει για την ποιηση. για οσα αναφερεις υπαρχει αλλο θεμα που εχει τιτλο "παιδικη παραβατικοτητα". αλλα να ρωτησω κιολας. ολα αυτα που εγραψες τα εμπνευστηκες απο τις γνωσεις της κατιας? γιατι στην περιπτωση της μιλαμε για γνωσεις και συνεπεια και οχι για ενα ξοδεμα φαιας ουσιας, ας ξεδεψει και λιγη εναν τονο εχει απ αυτην.

το pc μου δεν "αρρωσταινει" το εχω καλα οχυρωμενο και εμπλουτισμενο αλλα ολο και κανενα τροφοδοτικο η καμια καρτα γραφικων θα μου κανει νερα η θα παθει την πλακα του κανενα UPS. εκει ειναι που χρειαζομαι τις πολυτιμες παρεμβασεις της κατιας.

βλεπεις το μηλο πεφτει κατω απ τη μηλια, λεει μια παροιμια!

Floatingpoint έγραψε:Για μένα τέτοια γραφτά που εκφράζουν άμεσα τα βιώματα
και τα συναισθήματα ενός ατόμου ,
αξιζουν όσο χίλια άλλα τής καθεμιάς ...Κικής .

Ας επανέλθουμε, λοιπόν, και στο αρχικό μας θέμα, την ποίηση... γιατί... σαν πολλή κάθισαν αυτά τα τρία πουλάκια...

Διαβάζοντας το ποίημα, φίλε Κωστή, συγκλονίστηκα και δάκρυσα, ναι, ναι... δάκρυσα. Κι αυτό γιατί κατάλαβα πως τζάμπα χτυπιέμαι για να σου πω πως η Δημουλά γράφει ποίηση. Τώρα, ή εσύ μας δουλεύεις όλους εδώ ή δεν έχεις διαβάσει ποτέ σου Δημουλά. Το παραπάνω ποίημα δεν ανήκει καν στην "πεζο-ποίηση", απέχει πολλή. Ο λόγος του είναι ακόμη πιο πεζός κι απ' τα πεζά (δοκίμια) της Κικής. Για να έχει αυτός ταλέντο, σκέψου πόσο παραπάνω μπορεί να έχει η Δημουλά...

Ένας, μόνο, να μου πει πως έχω άδικο και θα σταματήσω να ασχολούμαι με την ποίηση... σας το λέω!

Διέγραψα από τα posts μου ο,τιδήποτε προσωπικό
δεν αναφερόταν στην ποίηση και γενικά τη συγγραφή .
Κράτησα μόνο αυτά αυτά που ένιωσα ότι δεν προσβάλλουν
οποιοδήποτε άτομο ή το ίδιο το θέμα .
Κράτησα και τη γνώμη μου γύρω από τη Δημουλά .
Είναι δικαίωμά μου να μην εκτιμώ το έργο της .
Αλλοίμονο εάν εκλείψουν η κριτική κι οι γνώμες .

Η διαπίστωσή μου είναι ότι πολλοί θεωρούν ποίημα ό, τι έχει σχέση με κάποια σκέψη τους που θέλουν να την έχουν και γραμμένη. Καθώς δεν υπάρχει σαφής ορισμός για την ποίηση, για μένα ποίηση είναι μια διαπραγμάτευση με τέχνη ενός θέματος που έχει τα στοιχεία που απαιτούνται ωστε να μην είναι πεζό...

liana έγραψε:...Καθώς δεν υπάρχει σαφής ορισμός για την ποίηση...

Λιάνα , καλή μου , ορισμοί και κανόνες στην ποίηση ασφαλώς και υπάρχουν .
Τ' ότι μάς προέκυψε σήμερα μια εκτεταμένη άγνοια ,
ιδιαίτερα ανάμεσα στα νέα παιδιά ,
γύρω από το όλο θέμα αυτό δεν πρέπει να μάς κάνει να τούς ξεχνάμε .
Βασικοί κανόνες γύρω από το ρυθμό , το μέτρο , την ομοιοκαταληξία ,
και άλλα τέτοια σχετικά ασφαλώς και υπάρχουν .
Ένας φιλόπονος και ταπεινός δάσκαλος τής γλώσσας μας
τούς συγκέντρωσε και τούς εκθέτει εδώ :
http://paroutsas.jmc.gr/verses.htm

Είναι αλήθεια ότι αγνοούσα την ύπαρξη αυτού τού όμορφου site ,
ένας πνευματικός αδελφός μου μού το σύστησε .
Εκεί μέσα θα βρεις , Λιάνα , ό,τι χρειάζεσαι για να συγγράψεις ποίηση
για να είσαι εντάξει με την ελληνική γλώσσα ,
και για να έχεις ελπίδες να ξεχωρίσεις ανάμεσα στα διάφορα φρικιά
που γράφουν ό,τι τούς κατεβάσει η γκλάβα τους
παραμορφώντας απαίσια μέχρι και τη μητρική τους γλώσσα
που έμαθαν από τη μάννα τους κι από τα σχολεία .
Ένα σωρό νέα παιδιά αδυνατούν να γράψουν ελληνικά
και γράφουν μόνιμα σε αυτό που λέμε "greeklish".
Δηλαδή , γράφουν ελληνικά αλλά με λατινικούς χαρακτήρες.
Γατί το κάνουν αυτό δε γνωρίζω επακριβώς ,
πιστεύω ότι προσπαθούν να κρύψουν την άγνοια
και την αμορφωσιά τους πίσω από τα λατινικά γράμματα .
Άλλη δικαιολογία δεν υπάρχει .
Σήμερα πια μπορείς να γράψεις στο pc σου μέχρι και στα κινέζικα .
Φτάνει να δηλώσεις τον τόπο σου κι αυτόματα το όλο σύστημά σου
προσαρμόζεται στη γλώσσα σου .
Κάποτε , όταν ήμουν φοιτητής στο Πολυτεχνείο ,
αυτά όλα τα παλεύαμε , κι ήταν αληθινά δύσκολα ,
σήμερα είναι πανεύκολα κι άρα μιλάμε μονάχα για ανικανότητα
λόγω τεμπελιάς .
Καλλίτερα είναι να μην επεκταθώ στο θέμα αυτό επάνω .
Θα βγούνε ένα σωρό νέα παιδιά για να δικαιολογηθούν
για το γεγονός ότι γράφουν σε greeklish λόγω αμορφωσιάς .
Παρεμπιπτόντως , Λιάνα καλή , σε πολλά ελληνικά sites
δεν είναι πια αποδεκτά τα ανόητα greeklish τών νεαρών παιδιών
και τα ποστ τους απορρίπτονται αυτόματα .
Έλεος δηλαδή , δεν είναι δυνατό να μιλάμε για ποίηση
στην ελληνική γλώσσα και να γράφουμε λατινικά ορνιθοσκαλίσματα .
Πιστεύω ότι συμφωνείς μαζί μου .

Η ποίηση είναι πάνω απ' όλα γραπτός λόγος .
Για την κάθε γλώσσα ισχύει το ίδιο .
Κι άρα άμα αγνοείς τη γραπτή σου γλώσσα κι εκφράζεσαι χαζά
σε ρυθμό τύπου rap με καταθλιπτικά μονότονα μοτίβα ρυθμού ,
δε δικαιούσαι να λες ότι κατέχεις τη γλώσσα .

< Ενός ρυθμού που προήλθε από τα μαύρα γκέττο τής Αμερικής ,
τών εξαθλιωμένων μαύρων της που έκφραζαν με το rap
την αγανάκτησή τους για το αμερικάνικο σύστημα το οποίο
καταδικάζει τις μειονότητες στην πλήρη εξαθλίωση .
Δε μπόρεσα , και δε μπορώ ακόμα , να καταλάβω το γιατί
ένα σωρό καλοθρεμένα και καλοζωϊσμένα ελληνικά τσογλάνια
ταυτίστηκαν με το ρυθμό αυτό χωρίς να έχουν κάποια σχέση
μαζί του , ούτε με τη φτώχεια , ούτε με την εξαθλίωση .
Τα κινητάκια τους τα έχουν κι είναι τής τελευταίας τεχνολογίας ,
την καλοπέρασή τους την έχουν κι αυτήν ,
μαμ , κάκα , νάνι , και "μαμά φρόντισέ με" , είναι όλη η ζωή τους
κι ωστόσο πιστεύουν ακράδαντα ότι είναι "επαναστάτες" !!!
Έλεος , έλεος .
Τη νεανική πρωτοπορία δε βλέπω πια εδώ στην Ελλάδα >
Είδα στα λίγα ταξίδια μου σε ξένες χώρες
πολλά νέα παιδιά να παίζουν τις κιθάρες τους όμορφα κι ωραία ,
να χαίρονται τη σπάνια ηλιοφάνεια τής χώρας τους ,
εκεί στα πάρκα τους , καθισμένα στο υγρό γρασίδι ,
ν' αγαπιούνται μεταξύ τους ,
κι αυτό να το έχουν ως πολύτιμο πολιτισμικό <και πολιτικό> αγαθό .
Δεν είδα , παρά σπάνια , αυτή τη μα..κία που έχει βαρέσει κατακέφαλα
τα περισσότερα νέα δικά μας παιδιά που ξαφνικά , σε λίγα χρόνια ,
την είδαν "πρωτοποριακά" και κυρίως ... "πρωταγωνιστικά" .
Ασήμαντες ποσότητες είναι σε μιαν Ελλάδα στα πρόθυρα τής χρεωκοπίας
η οποία ικετεύει μεν βοήθεια από τούς ξένους
αλλά το παίζει δε , με κύριο εκπρόσωπο τον πρωθυπουργό της ,
στο στυλ : "εμείς δεν έχουμε ανάγκη , λεφτά έχουμε" .
Κάποιος κάπου έγραψε , σε μιαν εφημερίδα :
"λεφτά έχουμε κύριε πρωθυπουργέ ,
σάλιο να τα μετρήσουμε δεν έχουμε" .
Αλλά πόσα νέα παιδιά διαβάζουν εφημερίδες
για να ενημερωθούν το τι στ' αλήθεια συμβαίνει γύρω τους ?
Κλεισμένα στον μικρούλι κόσμο τους είναι τα περισσότερα .

Η ποίηση υπήρξε πάντα , από εποχής Ομήρου ,
ένα δυνατό εργαλείο στα χέρια τών γνωστικών .
Κι Όμηρος έγραψε για σημαντικά γεγονότα τής εποχής του ,
με τρόπο ποιητικό αλλά και πολύ ρεαλιστικό .
Εάν δεν ήταν έτσι τα πράγματα τότε ο Όμηρος ,
κι αν έγραφε Ελληνικά με λατινικά γράμματα ,
θα ήταν πλήρως αγνοημένος από τούς πάντες .
Κι όμως , κι όμως , τα γραφτά του ακόμα διδάσκονται
στα πανεπιστήμια όλου τού κόσμου ,
3.500 χρόνια μετά .
Στα ελληνικά κι όχι στα ηλίθια greeklish που γράφουν
τα περισσότερα σύγχρονα νέα παιδιά πιστεύοντας , εντελώς λανθασμένα ,
ότι είναι στην πρωτοπορεία .
Σε ποια πρωτοπορεία είναι ?
Στην πρωτοπορεία τού :
εγώ να περνάω καλά κι οι άλλοι ας πάνε να γ...θούνε ?
Δεν είναι ποίηση αυτό , καλή μου Λιάνα .
Ένας αχταρμάς πολιτισμικός είναι .
Σκέψου να ήταν κάπως ετσι κι ο καλός μας λόρδος Βύρωνας ,
< lord Byron , στα Αγγλικά >
Σκέψου τον να μην πεθαίνει κάποτε
από αρρώστειες που άρπαξε στο επαναστατημένο Μεσολόγγι .
Σκέψου τον να είναι ένας ακόμα χαβαλές νέος
τής εποχής μας που λέει ότι κατεβάσει η γκλάβα του .
Θα τον είχαμε κάνει εθνικό μας ήρωα και εθνικό μας ευεργέτη ?
Δίχως την ολόψυχη σύμπραξή του στον αγώνα τής Ελλάδας ,
με τα όπλα κι όχι με την πέννα απλώς και μόνο ,
τι θα θυμόμαστε από αυτόν ?
Τα ποιήματά του μόνο θα θυμόμαστε ?
Όσο όμορφα κι αν ήταν , που σίγουρα ήταν ,
δίχως τον έμπρακτο κι ένοπλο αγώνα του
δε θα υπήρχε στις καρδιές μας , ακόμα και σήμερα ,
ο "δικός μας" Λόρδος Βύρωνας .
Θα ήταν άλλος ένας ψωνισμένος Άγγλος .
Πώς λέμε σύγχρονος ελληναράς μα..κας , ε, αυτό ακριβώς .
Φαντάσου τον και να αγωνίζεται για την ανεξαρτησία τής χώρας μας
με πληκτρολόγιο pc στα χέρια , κι όχι με σπαθιά και άλλα όπλα ,
στο Μεσολόγγι και παντού αλλού .
Δε θα έλεγες : "μα είναι εντελώς σουταρισμένο το άτομο
που έρχεται να πολεμήσει τούς Τούρκους
με τρυφερά παιδικά δαχτυλάκια " ?

Στα σίγουρα θα το έλεγες , Λιάνα καλή .
Αυτό λέω εξαρχής , τ' ότι δηλαδή όταν η ποίηση είναι μια φαντασίωση
κι όχι ένας ουσιαστικός τρόπος ζωής ,
τότε παραμένει "ποίηση" για χαζά παιδάκια .

Καλό ξημέρωμα να έχεις .
Κάπου κοιμάσαι τώρα ,
εγώ έχω άλλους ρυθμούς ζωής και επιβίωσης .
Καμμία σχέση με τα περισσότερα "παιδιά" εδώ .
Χαίρομαι που με κατάλαβες στις βασικές μου γραμμές .

Ξέχασα να γράψω κάτι άλλο σημαντικό
και σχετικό πάντα με την ποίηση .
Το γράφω τώρα , λίγο πριν να κοιμηθώ για 2-3 ώρες .
Ο δικός μας , καταδικός μας , Λόρδος Βύρωνας ,
ποιητής μα πάνω απ' όλα πολεμιστής γενναίος .
θάφτηκε στην Αγγλία .
αλλά στο Μεσολλόγι ,
πριν να πάρουν το πτώμα του οι Εγγλέζοι ,
πήραν την καρδιά του κάτι Έλληνες και την έθαψαν
κάπου έξω από το Μεσολόγγι .
< μη μπείτε στον κόπο να τα ψάξετε στο ίντερνετ αυτά ,
καλά μου "παιδιά" ,
σε βιβλία μονάχα θα βρείτε τέτοιες πληροφορίες >

Καλό ξημέρωμα και πάλι σε όλες κι όλους .

Α! Ναι...

Δεν υπάρχει σαφής ορισμός για την ποίηση, επιμένω...Και ασφαλώς δεν αναφέρομαι στα τεχνικά της χαρακτηριστικά. Ο κάθε "φιλόπονος" δάσκαλος μπορεί να λέει ότι θέλει καθώς ακόμα και ένα δεκάχρονο μπορεί να συγκεντρώσει και να απαριθμήσει τους κανόνες για την ποίηση.

Μα εγώ δε μιλάω για τέτοιους "ορισμούς" που κάνουν την ποίηση να αποτελείται από υλικά για συνταγή μαγειρικής.

Τα greeklish ξέρουμε όλοι γιατί χρησιμοποιήθηκαν και ποιος ήταν ο σκοπός τους ( πιστέυω ότι δεν είναι απαραίτητο να το αναφέρω, είναι από τα πρώτα που μαθαόνει κανείς αν έχει λίγο ασχοληθεί με PC ) όπως και ξερουμε και το λογο που χρησιμοποιύνται από ένα μεγάλο αριθμό χρηστών ανεξάρτητα από την ηλικία τους.

Ο λόρδος? Χάρισμά σας, εμένα μ αφήνει αδιάφορη γιατί ποτέ δεν έζησα σε μικρούλη κόσμο και δεν δέχτηκα χωρίς να το ψάξω το ό, τι προσπάθησαν να μου περάσουν. Και με ψάξιμο στα βιβλία, σε πολλά βιβλία, σε απίθανα βιβλία όπου βρίσκεις ιστορικές πληροφορίες και τις διασταυρώνεις με πληροφορίες από "την άλλη πλευρά". Μπορείς να τα βρεις και στο ίντερνετ, αν ξέρεις που να ψάξεις.

Και μια απορία μου, ας την εκφράσω...

Στο σχολείο μου, στη σχολή μου δεν έχω συναντήσει ακόμα νεαρά παιδιά που είναι απολίτικα, που να μην ξέρουν ποιά είναι η κατάσταση στην Ελλάδα, που να μην μπορούν να συζητήσουν και να κρίνουν. Ή ζεις σε άλλο πλανήτη ή κάνεις εικασίες για το επίπεδο των σημερινών νέων, δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο.

μην το ψαχνετε...

για ολα φταιει αυτη η σαπια νεολαια, αυτα τα βολεμενα κωλοπαιδα που νοιαζονται μονο για το σημερα και δεν ξερουν τι ηταν το χτες και τι θα ειναι το αυριο. και σας το ειπα, ρε...
ανοιξτε και κανα βιβλιο να μαθετε ποιος πολεμησε για να ειμαστε εμεις σημερα ελευθεροι, μην αφηνεστε στην κωλοτηλεοραση που μας λεει οτι πολεμησε ο πρεκας κι αλλοι ηταν, δεν ηταν μονος του. να, η ταξιαρχος νατασα, ο λοχιας βαρτανης κι αλλοι που δεν τους θυμαμαι τωρα...

αλλα ετσι ειναι, ετσι ειναι, σημασια δε δινουν, δε σεβονται τους εθνικους ευεργετες, δε σεβονται ιερα και οσια, ουτε αυτη τη γλωσσα μας δε σεβονται τα ατιμα. το χαβαλε τους και πανω τουρλα ειναι ολα...

greeklish? μεγαλη η βοηθεια τους για τους προγονους μας, πραγματι...και για τους μη εχοντες λαπτοπ ταξιδιωτες, επισης...
κατα τα αλλα, αχρηστα, πια...

ποιηση? αφηνω τους πιο ειδικους απο μενα να μιλησουν γι αυτην και μεσα απ αυτην...

Floatingpoint έγραψε:Κάποτε , όταν ήμουν φοιτητής στο Πολυτεχνείο ,
αυτά όλα τα παλεύαμε ,
κι ήταν αληθινά δύσκολα ,
σήμερα είναι πανεύκολα κι άρα μιλάμε
μονάχα για ανικανότητα
λόγω τεμπελιάς .

προφανως, αν κρινω απ το επαγγελμα σου, ησουν στη σχολη που ειμαι τωρα εγω η σε καποια παραπλησια. επειδη εξω απ το χορο πολλα τραγουδια λεμε, σε βεβαιωνω οτι δεν ειναι πανευκολα, ειναι, απλα, ελαχιστα διαφορετικα και αλιμονο αν δεν ηταν, αλιμονο αν ειχαμε μεινει στασιμοι και δεν ειχε γινει εστω κα μια μικρη προς το καλυτερο αλλαγη για την παιδεια. η καθε γενια εχει τα δικα της προβληματα και προβληματισμους. ισως, να λεει τα ιδια για τη δικια σου γενια ο πατερας μου, εικοσι χρονια πριν απο σενα στην ιδια σχολη, ισως να λεω και γω αυριο τα ιδια για το σημερινο μαθητη της πρωτης δημοτικου οταν θα ερθει στη θεση μου... αλλα για να τα πω, θα πρεπει να ειμαι στον ιδιο χορο μαζι του και να τα εχω βιωσει παλι απο την αρχη και τα δικα του...

ετσι, τα καθε ειδους, ποιηματα θα ειναι ειλικρινη και θα πιανουν τοπο...

Floatingpoint έγραψε:

liana έγραψε:...Καθώς δεν υπάρχει σαφής ορισμός για την ποίηση...

Λιάνα , καλή μου , ορισμοί και κανόνες στην ποίηση ασφαλώς και υπάρχουν .
Τ' ότι μάς προέκυψε σήμερα μια εκτεταμένη άγνοια ,
ιδιαίτερα ανάμεσα στα νέα παιδιά ,
γύρω από το όλο θέμα αυτό δεν πρέπει να μάς κάνει να τούς ξεχνάμε .

Μα ναι. Φυσικά και υπάρχουν ορισμοί... ορισμοί όπως αυτοί εδώ, για παράδειγμα, από ένα νέο παιδί... (εκτός αν και αυτή είναι μυστικός πράκτορας-μαθουσάλας από άλλον πλανήτη και βάλθηκε να μας επιμορφώσει με το έτσι θέλω...)

petra_ έγραψε:ποιηση ειναι η τεχνη που βαζεις στο λογο σου...
ειναι η χρωματιστη κλωστη που κενταει τις λεξεις...
ειναι η μουσικη που ακουγεται οταν απαγγελεις...
ειναι ο χορος των συλλαβων σε μια πιστα εμπνευσης...
ειναι ο γοργος ρυθμος της σκεψης σου...
ειναι ολα οσα αφουγκραζεσαι για ν ακουσεις...
ειναι ολα αυτα που σε πονουν, σε χορταινουν, σε γεμιζουν, σε παραξενευουν...
ειναι ολα αυτα που σου χτυπουν την πορτα του μυαλου...
ειναι ολα αυτα που σα δε χωρουν, ξεχειλιζουν...
ειναι ολα αυτα που ειναι δικα σου μα και τοσο ξενα για σενα...

αυτα, ολα μαζι ειναι ποιηση...

Βλέπεις? Υπάρχουν! Αλλά όλα αυτά μαζί δεν είναι, απλός, ποίηση. Είναι η εικόνας της μέσα απ' τα μάτια της πέτρας... Άλλα τα δικά μου, άλλα τα δικά σου (εκτός κι αν τα 'χεις κι εσύ καστανά... )

Βύρωνας? Αυτός τώρα από πού μας προέκυψε μαζί με όλη τη γενιά του '21? Οι περισσότεροι από αυτούς δεν ήξεραν καν ελληνικά... και εδώ δεν μιλάμε για συνειδήσεις!

τς τς τς...

μα δεν το ξερεις?
εφτασαν με πτηση τσαρτερ στην ελλαδα...

ειχαν και τοτε την απορια,
πως να ειναι, αραγε αυτη η πατροπαραδοτη
ελληνικη φιλοξενια?

μεγαλωσες, Floatingpoint, αλλα δεν εμαθες οτι ο ανθρωπος δεν χαρακτηριζεται απο την ηλικια του αλλα απο το μυαλο του? σαν να μα λες οτι ολοι οι μεγαλοι ειναι δοφοι και σωστοι και ολοι οι μικροι ειναι για πεταμα?

ξεχνας οτι ολοι περναμε απο τις ιδιες ηλικιες αλλα δεν εχουμε ολοι τα ιδια οπλα για να οπλισουμε την ψυχη μας, καποιοι δεν τα καταφερνουν και δερνονται μια ζωη απο τη βλακεια τους. ουτε οταν φτασουμε σε μια ηλικια λεμε "τωρα ειναι η ωρα να γινω εξυπνος και να ξερω τι μου γινεται" ( λογια πετρας αυτα σε μια "διαλεξη" που δεν ηξερε οτι ημουν και γω ).

μην μας κατηγορεις σαν ηλικιες αλλα σαν ατομα!

ειναι ασχημο να γενικευουμε... κανεις δεν αντιλεγει οτι απο τα νενα παιδια λειπει η εμπειρια, οι γνωσεις, η πειρα αλλα δεν ειναι σωστο να εχουμε αυτη τη σταση απενατι τους. πολλες φορες, οι πληροφοριες που εχουμε για μια υποθεση αντλουνται απο λαθος δειγμα, συμπτωματικα ισως και αρα δεν ειναι σαφης η γνωση μας και τα συμπερασματα μας.
επισης, κανενας δεν αντιλεγει οτι η παροιμια "στερνη μου γνωση να σ ειχα πρωτα" ειναι λαθος. πραγματικα, οσο μεγαλωνουμε, αντιμετωπιζουμε διαφορετικα τα ιδια θεματα και ειμαστε πιο ψυχραιμοι στις επιλογες και στις αποφασεις μας. η ωριμοτητα και η σκεψη δεν ειναι χαρακτηριστικο μονο των ανω των -αντα αλλα διεπει και πολλους κατω των -κοσι...

ας μην τα βαζουμε ολα στο ιδιο τσουβαλι, δεν χωρουν. ο καθενας ωριμαζει αναλογα με το χαρακτηρα του, τα βιωματα, τις συνθηκες, το περιβαλλον και τη συγκυρια. ορισμενοι δεν μεγαλωνουν ποτε.

οπως υπαρχουν βουτυροπαιδα ετσι υπαρχουν και παιδια που εγωνιζονται και ξερουν το γιατι, τοποθετουνται σωστα, ειμαι μεσα στην απικαιροτητα και γνωριζουν τι συμβαινει γυρω τους...και το αντιστοιχο, υπαρχουν και οι βουτυρομπαμπαδες...
αν τα πρωτα, ισως λογω των συνθηκων, αναγκαστουν ν αλλαξουν εχει καλως, αν οχι θα τους δουμε μια μερα βουτυρομπαμπαδες... οι δευτεροι, ομως, θα παραμεινουν ως εχουν...

ποιητικες καταστασεις, ετσι?

kostis έγραψε:Μα ναι. Φυσικά και υπάρχουν ορισμοί... ορισμοί όπως αυτοί εδώ, για
παράδειγμα, από ένα νέο παιδί... (εκτός αν και αυτή είναι μυστικός
πράκτορας-μαθουσάλας από άλλον πλανήτη και βάλθηκε να μας επιμορφώσει με
το έτσι θέλω...)

η αληθεια ειναι οτι την τελευταια φορα που την ειδα ειχε βγαλει το ανθρωπινο κουστουμι και απο μεσα ξεπροβαλε η πραγματικη της μορφη, ενα πλασμα γυρω στα τρια μετρα, χερια πολυ μικρα αναλογικα με το σωμα, κεφαλι τεραστιο ( ετσι δικαιολογειται το μυαλο ) και αυτια σαν κρινους ανθισμενους ). επρεπε να το ειχα καταλαβει, εμεις παραγγελναμε καφε και εκεινη χυμο υγρων μπαταριας και κλοφεν... το οτι τα επινε απο τα αυτια, το θεωρησα παραξενια, απλως...

Το θέμα , αν δεν κάνω λάθος , είναι περί ποίησης ,
έστω και έτσι αφηρημένα γενικά.
Δεν είναι χώρος προσωπικών αντιπαραθέσεων και επιθέσεων.
Για το λόγο αυτό ανοίγω σε λίγο ένα άλλο θέμα ,
εκεί στη "γενική συζήτηση" όπου μπορείτε ελεύθερα να πείτε ό,τι θέλετε και να μού κάνετε όσες προσωπικές επιθέσεις θέλετε.
< έτσι κι αλλιώς δε χαμπαρίζω από κάτι τέτοια,
είμαι παλιά "πουτ..." για κάτι τέτοια, δεν είμαι νιόφερτο τραβεστί >
Μπορείτε να μού στείλετε και γράμματα παγιδευμένα με βόμβα.
Εάν δεν είναι συστημένα δε θα τα παραλάβω ,
κι αν πάλι είναι συστημένα θα τα αφήσω να σκάσουν στο ταχυδρομείο.
< διότι πολύ απλά θα αγνοήσω την ειδοποίηση που λέει :
έχετε συστημένο γράμμα. εσείς ωστόσο ενεργείστε ελεύθερα >

Το θέμα που θ' ανοίξω έχει τον τίτλο "η Ελλάδα σήμερα και ...γενικά".
Καλό για σένα Λιάνα και για όλα τα υπόλοιπα μέλη ,
παιδιά ή "παιδιά" ,
να μεταφέρετε τα σχόλιά σας εκεί.
Δεν ταιριάζουν με την ποίηση ή με την "ποίησή" σας.

Floatingpoint έγραψε:< έτσι κι αλλιώς δε χαμπαρίζω από κάτι τέτοια,
είμαι παλιά "πουτ..." για κάτι τέτοια, δεν είμαι νιόφερτο τραβεστί >

Να σε πληροφορήσω τότε, παλιά πουτάνα και μη νιόφερτο τραβεστί (μην ακούσω πάλι για χυδαιότητες, μόνος σου το παραδέχτηκες) , πως όλα αυτά δεν μια αντιπαράθεση. Έπρεπε ήδη να είχες καταλάβει πως δεν έχεις χώρο εδώ...

Μα δεν το 'πιασες? Η ηλικία έχει να κάνει με την ποίηση, αυτό λέμε. Ας όψεται η τάση σου να "ξεφεύγεις", πάντα...

Τί ποίηση, τί περιποίηση, ενα περι παραπανω.......

Την επίθεση που αναφέρεις δεν είδα, εμένα, μάλλον, για άμυνα μου έκανε.............

Από μένα...


Ποίησης μέτρον να κρατείς,
πρόσεχε, μη λοξοδρομείς
και κάνεις τα μαντάρα,
δεν είν’ η ποίηση πεζό,
έχει το χρόνο το σωστό
σαν την καλή κιθάρα…

Μην σου ξεφύγει συλλαβή
και σαν καμπούρα θα φανεί
και σαν παραφωνία,
λάξεψε λέξεις λαϊκές
κι όχι πομπώδεις και βαριές
χωρίς καμιά ουσία…

Άκουσμα είναι στο ρυθμό,
τραγούδι δίχως το σκοπό
κι ο ποιητής χορεύει
σαν νότες έρχονται κρυφές
και του κρατούν τις συλλαβές,
σε σκέψη που παλεύει…

Αν ποίησης μέτρον θα κρατείς,
ρίμα κι ελεύθερο, θα δεις,
δεν κάνεις τα μαντάρα.
Αλλιώς, σαν έκτρωμα θα βγει
και ο καθένας θα σου πει
δε μας….. μαμάς τη φάρα?

petra_ έγραψε:ποιηση ειναι η τεχνη που βαζεις στο λογο σου...
ειναι η χρωματιστη κλωστη που κενταει τις λεξεις...
ειναι η μουσικη που ακουγεται οταν απαγγελεις...
ειναι ο χορος των συλλαβων σε μια πιστα εμπνευσης...
ειναι ο γοργος ρυθμος της σκεψης σου...
ειναι ολα οσα αφουγκραζεσαι για ν ακουσεις...
ειναι ολα αυτα που σε πονουν, σε χορταινουν, σε γεμιζουν, σε παραξενευουν...
ειναι ολα αυτα που σου χτυπουν την πορτα του μυαλου...
ειναι ολα αυτα που σα δε χωρουν, ξεχειλιζουν...
ειναι ολα αυτα που ειναι δικα σου μα και τοσο ξενα για σενα...

αυτα, ολα μαζι ειναι ποιηση...

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Είναι αρκετά αυτά ή να δηλώσω με λέξεις τον απέραντο θαυμασμό μου?

Να εκφράσω μια απορία μου εγώ ο αδαής? Αυτό είναι ποίημα?

Θαλασσινό ταξίδι

Το καράβι ξεκίνησε από Θεσσαλονίκη
για Λήμνο τα μεσάνυχτα.
Υπήρχε τόσο πλήθος κόσμου
ώστε μόλις πρόλαβα να πιάσω κάθισμα στο κατάστρωμα.
Για να μη χάσω τη θέση μου
αναγκάστηκα να περάσω εκεί όλο το βράδυ.
Την απόλαυση του ταξιδιού και τη διάθεσή μου
τη χάλασε μια παρέα νεαρών.
Άξεστοι και βίαιοι. Οι άγριες φωνές τους,
οι κραυγές, τα φτηνά αστεία τους
στιγμή δεν σταμάτησαν στο κατάστρωμα
μέχρι να ξημερώσει.
Οι άγριες φωνές τους ξέθαβαν βαθιά μου τραύματα
από αδυσώπητη βία και βαναυσότητα
που έχω υποστεί στη ζωή μου.

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

kokosimos έγραψε:Να εκφράσω μια απορία μου εγώ ο αδαής? Αυτό είναι ποίημα?

Θαλασσινό ταξίδι

Το καράβι ξεκίνησε από Θεσσαλονίκη
για Λήμνο τα μεσάνυχτα.
Υπήρχε τόσο πλήθος κόσμου
ώστε μόλις πρόλαβα να πιάσω κάθισμα στο κατάστρωμα.
Για να μη χάσω τη θέση μου
αναγκάστηκα να περάσω εκεί όλο το βράδυ.
Την απόλαυση του ταξιδιού και τη διάθεσή μου
τη χάλασε μια παρέα νεαρών.
Άξεστοι και βίαιοι. Οι άγριες φωνές τους,
οι κραυγές, τα φτηνά αστεία τους
στιγμή δεν σταμάτησαν στο κατάστρωμα
μέχρι να ξημερώσει.
Οι άγριες φωνές τους ξέθαβαν βαθιά μου τραύματα
από αδυσώπητη βία και βαναυσότητα
που έχω υποστεί στη ζωή μου.

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Γιατί να μην είναι? Τί του λείπει? Θυμήσου ότι στην Ελλάδα είσαι ό, τι δηλώσεις...

marios έγραψε:

kokosimos έγραψε:Να εκφράσω μια απορία μου εγώ ο αδαής? Αυτό είναι ποίημα?

Θαλασσινό ταξίδι

Το καράβι ξεκίνησε από Θεσσαλονίκη
για Λήμνο τα μεσάνυχτα.
Υπήρχε τόσο πλήθος κόσμου
ώστε μόλις πρόλαβα να πιάσω κάθισμα στο κατάστρωμα.
Για να μη χάσω τη θέση μου
αναγκάστηκα να περάσω εκεί όλο το βράδυ.
Την απόλαυση του ταξιδιού και τη διάθεσή μου
τη χάλασε μια παρέα νεαρών.
Άξεστοι και βίαιοι. Οι άγριες φωνές τους,
οι κραυγές, τα φτηνά αστεία τους
στιγμή δεν σταμάτησαν στο κατάστρωμα
μέχρι να ξημερώσει.
Οι άγριες φωνές τους ξέθαβαν βαθιά μου τραύματα
από αδυσώπητη βία και βαναυσότητα
που έχω υποστεί στη ζωή μου.

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Γιατί να μην είναι? Τί του λείπει? Θυμήσου ότι στην Ελλάδα είσαι ό, τι δηλώσεις...

Όσο είναι εθνικός μας σταρ κάποιος Ανδρέας Ευαγγελο - τάδε, τόσο είναι κι αυτό ποίημα......

.......η τέχνη είναι υποκειμενική σύλληψη πραγματικότητας....

.......αν δεν έχεις ένταλμα, την πάτησες......


...

eleos έγραψε:.......η τέχνη είναι υποκειμενική σύλληψη πραγματικότητας....

.......αν δεν έχεις ένταλμα, την πάτησες......


...

Κάνεις τους άλλους να δουν την τέχνη, βάζεις τους άλλους να διαβάσουν ποίηση...
Αν δεν ξέρεις να το κάνεις, όλοι θα ρίξουν μια ματιά και τέλος...

Αν ξέρεις, όλοι θα σε κοιτούν...

( Υπάρχει και το ενδεχόμενο της ομαδικής παραπλάνησης )