Ποίηση.....γενικά...

και απο προθεση και απο αποψη...μονο που δεν τις βλεπω να "κινουνται" και ανησυχω...

κατα κανονα, οσοι βλεπουν τον....καστορα, εχουν πολιτικη σκεψη...
αυτο εχει αποδειχτει περιτρανα...

Ω! Ναι... Ω! Ναι...

Παρξηγημένη η ποίηση στην εποχή μας. Και όχι μόνο αν θυμηθούμε το πάθος του Νέρωνα να γράφει κάτι ανάλογο, να τα απαγγέλει και να απειτεί χιροκρότημα εν μέσω δακρύων των κακόμοιρων ακροατών του ( αν ήθελαν ας έκαναν κι αλλιώς )...

Και άντε, εκείνος είχε και ένα λόγο παραπάνω να το απαιτεί και οι άλλοι είχαν πολλούς λόγους παραπάνω απ' αυτόν να επικροτούν και να ζητωκραυγάζουν, εμείς, όμως? Δεν κινδυνεύει, δα και η ζωή μας...Η αισθητική μας μόνο...

Αγαπητά μου μέλη τού "Συνομιλώ", έδωσα μιαν υπόσχεση να συνεχίσω να
γράφω επάνω στο θέμα τής ποίησης ή "ποίησης" και την κρατώ .
Την κρατώ κυρίως κι επειδή μπορεί να φάνηκε από το ποστ
μου ότι απεχθάνομαι την ποίηση ή τη στιχουργική.
Κάθε άλλο, το αντίθετο ακριβώς μού συμβαίνει, κι είναι για τούτο
που παίρνω "ανάποδες στροφές" όταν βλέπω ή ακούω διάφορα ψώνια
να κάνουν πατσαβούρα αυτές τις πολύ όμορφες εκφράσεις τής ανθρώπινης ψυχής
μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν τον παθολογικό ναρκισσισμό τους.

Από τα πολύ μικράτα μου μπήκα στην ποίηση και γενικά στη συγγραφή επειδή
η μητέρα μου υπήρξε πολύ καλή συγγραφέας, αν κια πολύ συναισθηματική
για τις προτιμήσεις μου. Παρ' όλα αυτά τα βιβλία της τα έχω και τα
κρατάω ακόμα, αρκετά χρόνια μετά το θάνατό της, επειδή κι αν δεν άρεσαν
σ'εμένα άρεσαν σε πολλές-πολλούς άλλες-άλλους κι αυτό κάτι σημαίνει νομίζω.

Ο πιο αγαπημένος μου ποιητής είναι ο Federico Garcia Lorca.
Μελοποιήθηκε και τραγουδήθηκε και απαγγέλθηκε <μέχρι και σε flamengo
χορεύτηκαν οι στίχοι του> όσο κανένας άλλος σύγχρονος ποιητής , από
μικρά έως πολύ μεγάλα ονόματα τής μουσικής σκηνής τού 20ου αιώνα.

Αλλά και στον 21ο βλέπω εκεί στο youtube να τον απαγγέλλουν ακόμα , με
συνοδεία κάποιας κιθάρας , νέα παιδιά.
Να ένα δείγμα εδώ:
https://www.youtube.com/watch?v=U0ULOSMBZmQ&feature=youtube_gdata

Είναι φανερή βέβαια η αγάπη μου για τις λατινογενείς γλώσσες και δεν την
κρύβω διόλου. Γαλλικά , Ιταλικά , και Ισπανικά , είναι γλώσσες με τις
οποίες μπορεί πανεύκολα ένα πρόσωπο να εκφραστεί.
<εννοείται ότι τις μιλάω και τις γράφω, πολύ καλά μού λένε όλοι,
αλλά επειδή είμαι τελειομανής δε σταματώ ποτέ να τις σπουδάζω>
<αφήνουμε απέξω τώρα την Ελληνική μητρική μας γλώσσα και την
Αγγλική που αν δεν την κατέχεις είσαι χαμένος σήμερα πια>

Αισθάνομαι κιόλας ότι έγραψα <πληκτρολόγησα> πολλά κι ακόμα δεν
είπα τα πιο σημαντικά για την αληθινή ποίηση την οποία να
είστε σίγουρες-σίγουροι πως αληθινά την αγαπώ.
Απλώς και μόνο μού προκύπτει <που λένε >
να παθαίνω αλλεργία με τα παθολογικά ναρκισσευόμενα "ψώνια".

Κάποτε , στα 16 μου , έπιασα να κάνω διασκευή τού πασίγνωστου "Άξιον
Εστί" τού βραβευμένου με Νόμπελ λογοτεχνίας ποιητή μας Ο. Ελύτη.
Χαζομάρα μου , ασφαλώς , αλλά ήμουν μόλις 16 χρονών και νομίζω ότι
συγχωρούμαι.
<πιστεύω ότι κι ο Θεός με συγχώρεσε γι' αυτό >
Είχα κρατήσει τον βυζαντινό ρυθμό και μέτρο τού όλου ποιήματος αλλά είχα
αλλάξει τα λόγια για να ταιριάζουν με την τότε "πρώτη μου αγάπη". <
Το ποίημα τού Ελύτη δεν αναφέρεται , βέβαια , σε μιαν ανθρώπινη αγάπη
για κάποιο πρόσωπο , είναι εσκεμμένα αφηρημένο αν και σε κάποιες στροφές
του αναφέρεται ολοκάθαρα στην αγάπη τού ποιητή για τον Χριστό που τον
αποκαλεί "Ρόδο αμάραντο" .
Ένα όνομα που κι από άλλους πολλούς έχει αποδωθεί στο ιστορικό πρόσωπο αυτό.
<δεν επιθυμώ να εμπλακώ σε θρησκευτικές αντιπαραθέσεις και γι'αυτό
λέω τον Ιησού "ιστορικό πρόσωπο" . ό,τι άλλο είναι , είναι μέσα μας , αν είναι...>

Καλά μου κι όμορφα νέα παιδιά τού πολύ καλού και πολύ όμορφου site αυτού
νομίζω ότι ήδη έγραψα αρκετά επάνω στο μεγάλο αυτό θέμα τής ποίησης
και γενικά τής συγγραφής.
Υπόσχομαι <ή απειλώ > ότι θα ξαναγράψω κι άλλα.
Παρακαλώ σας να με ανεχτείτε .

δεν φανηκε οτι απεχθανεσαι την ποιηση, σε μενα τουλαχιστον και, οπως, παρατηρησα και στις υπολοιπες αποστολες, σε κανεναν δε φανηκε ετσι...

αντιθετα, εγω θα συμπληρωνα οτι, ενστικτωδως θα το πω, πρεπει να εχεις σχεση και με τη μουσικη...

σημαδιακη ηλικια τα 16, λοιπον...στην ιδια ηλικια, εγω ειχα "μεταφρασει" ολες τις ραψωδιες της οδυσσειας του ομηρου ακολουθωντας πιστα το κειμενο ( καπου πρεπει να βρισκονται ακομα ) και δινοντας μια λογοτεχνικη ( κατα την αποψη μου ) ελευθερια. ατυχησα γιατι βιαζομουν, επρεπε να εχω κλεισει τα 18 και με απεκλεισαν σαν διαγωνιζομενο, κακην κακως...

απο τοτε ειμαι ενας εραστης της ποιησης χωρις να τολμησω να περασω σε αλλο σταδιο και κανοντας καποιες μικρες διακοπες απο την πεζοτητα...ε, ναι....καποιες διακοπες, ειπα...

λυπαμαι για την "ποιηση", για τους "ποιητες" και για τους "κριτικους"...
και, δυστυχως, μονο ενα μικρο ποσοστο θεωρω οτι μπορω να το ονομασω ποιηση ( χωρις τα εισαγωγικα ) απ τις σαβουρες που διαβαζω τα τελευταια χρονια και που αφορουν πολλα χρονια πισω...

Floatingpoint έγραψε:
Υπόσχομαι <ή απειλώ > ότι θα ξαναγράψω κι άλλα.
Παρακαλώ σας να με ανεχτείτε .

ομορφες οι "απειλες" σου...

dakos έγραψε:...εγω θα συμπληρωνα οτι, ενστικτωδως θα το πω, πρεπει να εχεις σχεση και με τη μουσικη...

erion5 έγραψε:
ομορφες οι "απειλες" σου...

Λοιπόν εσείς οι δύο "ατίθασοι νέοι" με προκαλείτε κι εγώ απαντώ στην "πρόκληση"
αρχίζοντας με τον δάκο που ρημάζει τις ελιές.
< Θα γίνω εντελώς off topic <εκτός θέματος στα Ελληνικά > αλλά χαλάλι .
Πιστεύω ότι είναι εντελώς ανόητο να βάζουν κάποιοι όρια στην έκφραση μέσω ίντερνετ ,
το ίντερνετ έχει πλέον πολύ μεγάλη δυναμική κι οι απανταχού δικτάτορες οφείλουν
να το χωνέψουν>

Αγαπητό "κουλό χέρι τού νόμου" καλά κατάλαβε το αστυνομικό δαιμόνιό σου.
Με τη μουσική έχω άρρηκτους δεσμούς και παίζω συστηματικά κάποια όργανα.
Στα 16 μου ξεκίνησα να παίζω ακκορντεόν επειδή μοιάζει πολύ στο πιάνο ,
ως προς τις οκτάβες και τον τρόπο που το παίζεις.
Δεν έχει το εύρος ενός πιάνου , τρεις οκτάβες ας πούμε , αλλά ως συμπλήρωμα έχει τα ακκόρντα του
που τα στερείται το πιάνο κι αναγκαστικά καταφεύγεις στις συγχορδίες
κάνοντας τα δυο χέρια σου "σχισματική προσωπικότητα" στην προσπάθεια ν' αποδώσεις
αυτό που είχε ο συνθέτης στο νου του.

Στο σπίτι μου υπήρχε ένα πιάνο, το έπαιζε πότε-πότε η μητέρα μου, όμορφα μπορώ να πω.
Εγώ έπαιζα εύκολα "κομμάτια" πάνω σ' αυτό για ένα διάστημα αλλά μετά το παράτησα.
Ήταν και βαρύ, πώς να το πάρω μαζί μου φεύγοντας από το σπίτι ?
Ενώ το ακκορντεόν το φορτώνεσαι στην πλάτη , σαν δισάκι , και πας στον δρόμο σου.
Στη συνέχεια "μπλέχτηκα" με την κλασσική ή ισπανική κιθάρα , κι εδώ και 4-5 χρόνια
καταπιάστηκα με το ούτι το οποίο είναι ουσιαστικά ο παπούς τής κιθάρας .
Έχουμε βρει όργανα παρόμοια με το σημερινό ούτι σε αρχαία αιγυπτιακά μνημεία
που χρονολογούνται να είναι 1500 ετών.
< οπότε οι καλοί μας φίλοι Τούρκοι
καλά θα κάνουν να μη λένε ότι είναι δικό τους το όργανο, με τίποτα δεν είναι>

Βαθιά ανατολίτης ωστόσο εγώ , στην καρδιά-ψυχή μου ,
δεν έχω κάποιο πρόβλημα να μοιραστώ τις μουσικές αναζητήσεις μου
με οποιοδήποτε άλλο άτομο τις συμμερίζεται μαζί μου , ανεξαρτήτου εθνικότητας .
Και να εδώ ένα πολύ όμορφο πάντρεμα ανατολικής και δυτικής μουσικής :
https://www.youtube.com/watch?v=43oZnPI5n-U&NR=1

Εδώ παίζει την ηλεκτρο-κιθάρα του σε συγχορδία και αρμονία με το ούτι
ένας εκπληκτικός για μένα Γάλλος ηλεκτρο-κιθαρίστας ο Serge Teyssot-Gay.
< όχι βρε παιδιά δεν είναι gay το άτομο , το επίθετο αυτό είναι κοινό στη Γαλλία ,
κι εξάλλου προφέρεται ως : γκαϋ κι όχι ως γκαίη >
< να πάρει η ευχή , πρέπει να δίνουμε εξηγήσεις ακόμα και για τα πιο απλά πράγματα
στις πονηρές εποχές που ζούμε>
<και τελοσπάντων εγώ που ξέρω ότι μοιάζω πολύ στη φάτσα τού Serge
θα ήμουν κι εγώ gay εάν αυτός ήταν ? που δεν είναι ο άνθρωπος , μια χαρά άντρας είναι ,
έλεος πια μ' αυτές όλες τις ρετσινιές που κάτι αδερφάρες σκίζονται να τις κολλήσουν αλλού
μπας και καλύψουν το δικό τους πρόβλημα , ας κάτσουν επιτέλους στ' αυγά τους>

Ο Khaled που παίζει το ούτι είναι ένας πασίγνωστος αλγερινός μουσικός-στιχουργός
και πολυ-οργανοπαίκτης , που θα πει ότι παίζει θαυμάσια πολλά όργανα κι όχι μόνο ούτι.
Είναι τής σχολής τής RAI <ραϊ> , μια μουσική τάση που ξεπήδησε ανάμεσα στους Αλγερινούς
μετανάστες στη Γαλλία και κέρδισε μεγάλη λαϊκή αποδοχή για το πάντρεμα που κάνει
μεταξύ ανατολίτικης και δυτικής μουσικής.
< έχω αρχίσει να μαθαίνω τώρα τελευταία και Αραβικά ,
δεν είναι πολύ δύσκολα στην ομιλία , αλλά είναι τρομερά δύσκολα στη γραφή>

Φίλε "dakos" και φίλε "erion5" ελπίζω να μην ξέφυγα πολύ από το θέμα τής ποίησης.

ΥΓ 1
Όποιο άτομο επιθυμεί να γνωρίσει καλλίτερα το τι μπορεί να κάνει ένα ούτι ή ud
στη σημερινή μουσική σκηνή δεν έχει παρά να χτυπήσει στο youtube
το όνομα Khaled και θα βρει εκατοντάδες λινκ.
Για ένα μικρό διάστημα , πριν 3-4 χρόνια , έφτιαξαν οι δυο τους . Serge και Khaled ,
μια καλλιτεχνική σύμπραξη που την ονόμασαν "Interzone" , αυτή έβγαλε και δυο δίσκους .

ΥΓ 2
Και για εσάς τα δύο "ατίθασα" αλλά όμορφα νιάτα , dakos και erion5 ,
να κι άλλο ένα λινκ που ίσως σας δείξει το τι είδους μουσική παίζω συνήθως με το ούτι μου.
https://www.youtube.com/watch?v=mvZLlJpyDyc&feature=related

ΥΓ 3
Επανάληψη προς εμπέδωση , παίζω για και με τούς φίλους μου σε κλειστό κύκλο ,
και δεν έχω κανένα ψώνιο να νομίζω ότι είμαι καλλιτέχνης ,
δεν είμαι ψώνιο , εραστής τής όμορφης μουσικής μονάχα είμαι.
Παράθεσα , ως δείγμα από άλλα πρόσωπα, κάτι από αυτά που παίζουμε στην παρέα μας ,
όποτε μαζευόμαστε εμείς οι "απόκληροι" τής κοινωνίας .
Κάποιος στην παρέα μας παίζει ταυτόχρονα ταμπουρά ,
ένας άλλος χτυπάει το τουμπερλέκι του ,
κάποιος άλλος γρατσουνάει σιγανά μιαν ηλεκτρική κιθάρα ,
εγώ σταθερά τώρα πια το ούτι ,
δυο άλλοι καλλίφωνοι τραγουνάνε τα δικά τους κι εμείς οι άλλοι
οι "μουσικοί" , προσπαθούμε να τούς πιάσουμε στο τραγούδι τους.
Ούτε κατά διάνοια δε μάς περνάει από το μυαλό να τα βγάλουμε αυτά
στο youtube ή όπου αλλού .
Παρεϊστικα καμώματα είναι κι άλλο τίποτα.
Και η νύχτα περνάει όμορφα με τη μουσική .
"Ες αύριον τα σπουδαία" έλεγαν οι αρχαίοι .
Μόνο που έφυγε πριν μιαν ώρα η παρέα μου ,
παίξαμε και τραγουδήσαμε όμορφα κι ωραία ,
ήπιαμε και τα κέρατά μας ως συνήθως ,
και ήρθε το αύριο κι έγινε σήμερα κι εγώ πρέπει να τελειώσω στο pc μου
ένα λογιστικό πρόγραμμα που έχω αναλάβει αλλά δεν έχω διάθεση να το τελειώσω.
Άμα το τελειώσω φοβάμαι ότι μετά δε θα έχω κάτι άλλο να κάνω.
Άτιμη και καταραμένη οικονομική κρίση , μάς έχεις όλους βαρέσει .

Καλημέρα και πάλι σε όλα τα καλά παιδιά τού όμορφου "Συνομιλώ".

μου αρεσει αυτο το ειδος της μουσικης και σκοπευω να ασχοληθω αργοτερα! εχω ενα κολλημα με τα εγχορδα και δοκιμαζω ο, τι μου πεσει στο χερι και οπου το βρω.
ναι, αυτο ειναι το κακο με το πιανο οτι δεν μπορεις να το κουβαλησεις ευκολα και σε αναγκαζει να στραφεις σε "ξαδερφια" του.

η μουσικη ειναι κι αυτη μια ποιηση οποτε με το θεμα ειμαστε ενταξει. ( νομιζω )

Floatingpoint έγραψε:[

Λοιπόν εσείς οι δύο "ατίθασοι νέοι" με προκαλείτε κι εγώ απαντώ στην "πρόκληση"
αρχίζοντας με τον δάκο που ρημάζει τις ελιές.
< Θα γίνω εντελώς off topic <εκτός θέματος στα Ελληνικά > αλλά χαλάλι .
Πιστεύω ότι είναι εντελώς ανόητο να βάζουν κάποιοι όρια στην έκφραση μέσω ίντερνετ ,
το ίντερνετ έχει πλέον πολύ μεγάλη δυναμική κι οι απανταχού δικτάτορες οφείλουν
να το χωνέψουν>

Έχω την τάση να αναφέρομαι και σε έκτός θέματος, συνήθως...Όχι μόνο στην έκφραση μέσω ιντερνετ αλλά και γενικά
δεν πρέπει να υπάρχουν όρια. Αυτό το βλέπω συχνά σε φόρουμ, βέβαια, όπου η συζήτηση σ' ένα θέμα φέρνει κι άλλες
συζητήσεις και προεκτείνεται και εκεί που λες ότι κάτι καλό πάει να βγει, έρχεται ο άλλος, ο πιο άσχετος και πεταει το κλισέ
"ξεφύγαμε από το θέμα" στο οποίο θέμα, δεν κατάφερε μα γράψει έστω και μια απλή λεξούλα...

Έχει δίκιο ο Κωστίκας, η μουσική είναι ποίηση...

...αν και η καθεμια εχει την δικη της δυναμη.....
οταν ενωθουν σωστα...και η μια μπλεχτει αρμονικα με την αλλη το αποτελεσμα ειναι πραγματικα πολυ ομορφο...ετσι και αλλιως... και οι δυο σε ταξιδευουν.....

Εγώ πάλι, που είμαι πασίγνωστος για το σοβαρό και μελαγχολικό περιεχόμενο των πολυπληθών ποιημάτων μου, τα συνοδεύω με τους μονότονους ήχους του αφρικανικού μονόχορδου...

Λοιπόν , πάνω που πήγε να γίνει καθαρά αντρίκιο
το θέμα τής ποίησης ,
διόλου άδικα αφού εκτός από τη λεσβία Σαπφώ
< λεσβία από τη Λέσβο εννοώ και τα σαχλά υπονούμενα
να λείπουν παρακαλώ , έλεος πια >
και τη Μαρία Πολυδούρη , δε μπορώ να θυμηθώ κάτι άλλο
σε θηλυκό που να θυμίζιει αληθινή ποίηση ,
μάς ήρθαν δυο όμορφες νέες κοπελιές να μάς θυμίσουν
ότι υπάρχει κι η θηλυκή έκφραση στην ποίηση :
η "Ίριδα" κι η "Κίρκη" με τα πολύ ποιητικά παρωνύμιά τους .
Ευπρόσδεκτες είναι και τις ευχαριστούμε .
< χειροκροτήστε , ανάθεμά σας ρε τεμπέληδες εκεί κάτω >

Η καλή μας Ίριδα μάς θύμισε το μπάχαλο που γίνεται στα διάφορα φόρα
< fora = πληθυντικός τού forum >
όπου το κάθε τσουτσέκι πετιέται και λέει τη λαλακία του
και μάς χαλάει γενικά το όμορφο κλίμα που είχαμε μόλις φτιάξει .

Κι η καλή μας Κίρκη μάς θύμισε κάτι γνωστό μεν
αλλά χρήσιμο στο να μην το ξεχνάμε .
Ναι , η μουσική είναι άρρηκτα δεμένη με την ποίηση .
Καλή η όμορφη απαγγελία ενός ποιήματος
αλλά καλλίτερη είναι η με συνοδεία μουσικής απαγγελία του .
Το εμπλουτίζει , τού δίνει ήχους παραπάνω ,
Και δίχως όμορφους ήχους η ζωή μας γίνεται μονότονη .

ΥΓ
"Απτυχίοτε" , δεν παίζεσαι

Aptyxeiotos έγραψε:Εγώ πάλι, που είμαι πασίγνωστος για το σοβαρό και μελαγχολικό περιεχόμενο των πολυπληθών ποιημάτων μου, τα συνοδεύω με τους μονότονους ήχους του αφρικανικού μονόχορδου...

Όταν λες αφρικάνικου? Των πυγμαίων να υποθέσω...

Floatingpoint έγραψε:Λοιπόν , πάνω που πήγε να γίνει καθαρά αντρίκιο
το θέμα τής ποίησης ,
διόλου άδικα αφού εκτός από τη λεσβία Σαπφώ
< λεσβία από τη Λέσβο εννοώ και τα σαχλά υπονούμενα
να λείπουν παρακαλώ , έλεος πια >
και τη Μαρία Πολυδούρη , δε μπορώ να θυμηθώ κάτι άλλο
σε θηλυκό που να θυμίζιει αληθινή ποίηση ,

Κάνεις λάθος. Ενδεικτικά, μόνο, αναφέρω την Κική Δημουλά (που και αυτή δεν χωράει σε συσκευασία δείγματος...κορυφή)

Kostis έγραψε:


Κάνεις λάθος. Ενδεικτικά, μόνο, αναφέρω την Κική Δημουλά (που και αυτή δεν χωράει σε συσκευασία δείγματος...κορυφή)

Εδώ θα διαφωνήσω. Η Κική Δημουλά θέλει να περάσει από πολλά στάδια για να λέει ότι είναι ποιήτρια κατά την άποψή μου.
Τα πιο πολλά της ποιήματα έχουν κάτι το στυφό, το ξερό και το μη ποιητικό. Δεν ξέρω ποιος έχει περάσει την εντύπωση ότι έτσι είναι η ποίηση, ότι έτσι γράφονται τα ποιήματα. Όποιος και να είναι, είναι εκτός νυμφώνος.
Ίσως θα ήταν καλό να υπάρξει μια κατηγορία που να ονομάζεται πεζοποίηση ή ποιητικό πεζό όπου θα μπορούσε να ενταχθεί η Κική Δημουλά.

Έχω άδικο?

δυστυχως, δεν εχεις...

εμενα μου αφηνει μια γευση....αποριας και με βαζει να αναρωτιεμαι γιατι θεωρειται ποιητρια...
οχι, δεν ειναι κορυφη, δε με παρασυρει κανενας να κανω την κριτικη μου, ας ειναι και αντιθετα στο ρευμα, ας ειμαι και η μονη που θα το λεω και οχι μονο σ αυτη την περιπτωση.
αν δε μου αρεσει το ο, τι δε μου αρεσει, η γνωμη μου δεν αλλαζει κι ας το λεει αυτο ο μεγαλυτερος κριτικος ποιησης...

και μια και ανεφερα το "κριτικος", δεν εμπιστευομαι κανεναν απ αυτους, προτιμω να εχω τη δικια μου εικονα για την ποιηση...

Kostis έγραψε:Κάνεις λάθος. Ενδεικτικά, μόνο, αναφέρω την Κική Δημουλά

(που και αυτή δεν χωράει σε συσκευασία δείγματος...κορυφή)

Φίλε μου και συνονόματε Κωστή ,
< ρε σεις γίναμε πολλοί οι Κωστήδες εδώ μέσα , κάποιοι να φεύγουν ,
κάνε την αρχή εσύ μεγαλόκαρδε Kostis κι εγώ ακολουθώ >
νομίζω ότι εσύ κάνεις λάθος αναφέροντας αυτήν την κυρία ως ποιήτρια
και μάλιστα ως ... "κορυφή".
Διαβάζοντας κάτι λίγα από τα γραφτά της ,
< δε μπήκα στον κόπο να διαβάσω παρά μόνο κάτι λίγα >
είδα μια βαθιά αγχωτική, νευρωτική, και μάλλον κομπλεξική γυναίκα,
που βγάζει τ' απωθημένα της μέσα από τα γραφτά της .
Τα οποία γραφτά της απέχουν κατά πολύ από το να τα θεωρήσει κάποιος ποίηση.
Σίγουρα ένα πεζός λόγος μπορεί να είναι ποιητικός στο ρυθμο του ,
αλλά η κυρία αυτή δεν έχει καν ένα ρυθμό και μέτρο στον πεζό λόγο της.
Έχει γίνει μόδα εδώ και χρόνια να χαλάνε συστηματικά το σωστό συντακτικό
τής ελληνικής γλώσσας ένα σωρό άτομα πιστεύοντας ότι έτσι παράγουν...
"ποιητικό λόγο" .
Και βλέπουμε ν' αναποδογυρίζονται όλα :
αλλού να τρέχει αλλόφρονα το υποκείμενο τού ρήματος ,
κάπου αλλού μακριά να σφαδάζει το αντικείμενο τού ρήματος ,
και να σού πρέπει να κάνεις επίπονες νοητικές ασκήσεις πιάνοντας
μια την αρχη τής κάθε πρότασης και μια το τέλος μπας και βγάλεις άκρη και νόημα ,
Κι όλ' αυτά επειδή η/ο καθεμιά/καθένας πιάνει και γράφει ό,τι τής/τού κατέβει.
Η Φιλολογία συγκαταλέγεται στις λεγόμενες "ανθρωπιστικές επιστήμες"
και γι' αυτό διδάσκεται στα πανεπιστήμια όλου τού κόσμου και σ όλες τις γλώσσες.
Κρατώντας βέβαια τις ιδιατερότητες τής κάθε γλώσσας .
Τώρα , εάν ένα άτομο πάσχει από "ναπολεοντισμό" <έσχατος βαθμός ναρκισσισμού>
μπορεί θαυμάσια να πιστεύει ότι παράγει έργο φιλολογικό παραθέτοντας ασυναρτησίες.

Προς υποστήριξη τών όσων λέω εδώ θα καταφύγω σε μιαν άμεσα προσβάσιμη πηγή,
στις φίλες μας "Ανάσα" και "Πανδώρα" οι οποίες θέτουν το θέμα <ή ερώτημα?>
τής κυρίας Κικής στη σωστή του βάση :

anassa έγραψε:Εδώ θα διαφωνήσω. Η Κική Δημουλά θέλει να περάσει από πολλά
στάδια για να λέει ότι είναι ποιήτρια , κατά την άποψή μου.
Τα πιο πολλά της ποιήματα έχουν κάτι το στυφό, το ξερό και το μη ποιητικό.
Δεν ξέρω ποιος έχει περάσει την εντύπωση ότι έτσι είναι η ποίηση,
ότι έτσι γράφονται τα ποιήματα.
Όποιος και να είναι, είναι εκτός νυμφώνος. Έχω άδικο?

Διόλου άδικο δεν έχει η καλή μας "Ανάσα" .
Αυτό που συμβαίνει , παγκόσμια μάλλον , είναι τ' ότι οι λεγόμενες/οι
"επαγγελματίες" τής ποίησης και τής συγγραφής τα έχουν κάνει "πλακάκια" .
Υποστηρίζονται συναδελφικά μεταξύ τους και αυτο-χειροκροτούνται μεταξύ τους .
Με παρωδία μοιάζει το όλο θέμα .
Διάβασα πρόσφατα στις εφημερίδες ότι η Κική βραβεύτηκε διεθνώς .
Δε μπόρεσα να καταλάβω το γιατί κι έμεινα με την απορία .

Κι άντε πάλι άλλη μια , φίλε Kostis από την καλή μας Πανδώρα :

pandora έγραψε:...εμενα μου αφηνει μια
γευση αποριας και με βαζει να αναρωτιεμαι
γιατι θεωρειται ποιητρια... οχι,
δεν ειναι κορυφη, δε με παρασυρει κανενας να κανω την κριτικη μου,
ας
ειναι και αντιθετα στο ρευμα, ας ειμαι και η μονη που θα το λεω και οχι
μονο σ αυτη την περιπτωση.
αν δε μου αρεσει το ο,τι δε μου αρεσει, η
γνωμη μου δεν αλλαζει κι ας το λεει αυτο ο μεγαλυτερος κριτικος
ποιησης...
και μιας και ανεφερα το "κριτικος", δεν εμπιστευομαι
κανεναν απ αυτους, προτιμω να εχω τη δικια μου εικονα για την ποιηση...

Έμεινες τώρα ικανοποιημένος από τις σωστές απαντήσεις "kostis" ?
Μια αγχωτική , νευρωτική , και μάλλον κομπλεξική γυναίκα ,
που σε όλα τα γραφτά της , από το σταχυολόγημα που έκανα ,
βγάζει ολοφάνερα αυτό το στιφό και ξερό και μη ποιητικό που αναφέρει η "Ανάσα"
τι να πει σε άτομα υγιή όπως η "anassa" , η "pandora" , κι εγώ ο Floatingpoint ?

ΥΓ
< έχω μανία με τα υστερόγραφα , νιώθω συνέχεια ότι δεν είπα αρκετά>
Εκείνο το "ψώνιο" γυναίκα που είχα μαζί του μια δίχρονη σχέση
είχε η ίδια ως ινδαλμά της την Κική και προσπαθούσε να τής μοιάσει .
Περιττό να σού πω βρε Κωστή ότι περισσότερο με απωθούσε
με τη "λαλακία" της αυτή .
Έγραψα ήδη κάπου αλλού το από πότε άρχισα να παίρνω
ανάποδες στροφές με τα κάθε είδους "ψώνια" τής "ποίησης" .
Αν η Κική είναι ποιήτρια εγώ είμαι βραζιλιάνα χορεύτρια τής σάμπας .

παιδια, σας ευχαριστω πολυ!

ουφ!!! ηρεμησα, πιστευα οτι ειμαι βλακας γιατι δεν την παω αυτη την κυρια και η καθηγητρια μου επεσε απο τα συννεφα οταν της το ειπα στο μαθημα. με ειπε και ασχετο οχι οτι δεν ειμαι, δεν ξερω και πολλα αλλα μεχρι που σκεφτηκα στις διακοπες του πασχα να τη μελετησω καλα για να δω μηπως εχει δικιο τελικα.

σας ευχαριστω, με γλιτωσατε απο μια ανουσια μελετη και απο ενα μεγαλο βασανο του μυαλου μου.

μεχρι που σκεφτομαι να παω εκδρομη στη σαμαρινα!

Floatingpoint έγραψε:
Έμεινες τώρα ικανοποιημένος από τις σωστές απαντήσεις "kostis" ?

ΥΓ
Αν η Κική είναι ποιήτρια εγώ είμαι βραζιλιάνα χορεύτρια τής σάμπας .

Απαντήσεις που συνθέτονται από απόψεις, δεν χωράνε στα πλαίσια σωστού ή λάθους. Απλές απόψεις είναι. Οι οποίες, μάλιστα, χωρίς να διαφωνώ (σχεδόν σε όλα) τυχαίνει να συμβαδίζουν, μεταξύ σας. Όπως τυχαίνει να συμβαδίζει η δική μου άποψη με της καθηγήτριας του Κωστίκα, αν και γελοίο να τον θεωρεί άσχετο όταν έχει άποψη. Δεν αναφέρομαι σε ύφος και τα λοιπά της ποίησης. Αυτά τα ξέρουν καλύτερα όσοι την βραβεύουν σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, χωρίς να πιστεύω στο ότι αυτό αποδεικνύει κάτι. Με τα βραβεία ποτέ δεν τα πήγαινα καλά, όπως και τώρα, αλλά ακαδημαϊκός είναι και, μάλιστα, στο θέμα: ποίηση.

ΥΓ: Είπαμε, ότι πιστεύει ο καθένας, αλλά, έτσι, μάλλον θα ξέρεις να μας διδάξεις και λίγη σάμπα...

Πρωϊνό Κυριακής, "ημέρα τής ποίησης" , λέει,
οπότε ας γράψω κι εγώ κάτι επιπλέον στο θέμα επάνω.
Κάθε μέρα κάτι γιορτάζουμε κι αφιερώνουμε τη μέρα
σε κάποιαν "αγία" ή "άγιο" ή ό,τι να'ναι .
Ντόρος να γίνεται και ν'ασχολιόμαστε διαρκώς με κάτι .

Kostis έγραψε:...Απαντήσεις που συνθέτονται από απόψεις,
δεν χωράνε στα πλαίσια σωστού ή λάθους. Απλές απόψεις είναι...

Καλέ μου και συνονόματε Κωστή , η λέξη άποψη σημαίνει θέα από μακριά ,
<δηλαδη βλέπω κάτι από μακριά και σχηματίζω...άποψη>
κι η λέξη γνώμη προέρχεται από το ρήμα "γιγνώσκω" που θα πει γνωρίζω.
Καταλαβαίνεις πιστεύω τη μεγάλη διαφορά στο νόημα αυτών τών λέξεων.
Όταν έχεις κάποιο προσωπικό πρόβλημα και ζητάς τη βοήθεια άλλου ατόμου ,
ενός φίλου ή συγγενή ή ό,τι άλλο ,
δε ζητάς την άποψή του , ζητάς τη γνώμη του .
Έτσι δεν είναι ?

Γαι το λόγο αυτό δεν έχω ποτέ απόψη για κάτι ,
θέλω να έχω πάντα μόνο γνώμη .
Που θα πει ότι θέλω να γνωρίζω κάτι πριν εκφράσω γνώμη .
Αυτά που έγραψα <πληκρολόγησα> για την Κική Δημουλά
δε στηρίζονται σε απόψεις μου ,
ούτε και σ΄αυτά που έγραψαν εδώ δυο νέες κοπελιές μας .

Εσύ γνωρίζεις τη γυναίκα αυτή ?
Γνωρίζεις ότι υπήρξε μια απλή δημόσια υπάλληλος
στην Τράπεζα Ελλάδος , σε όλη τη ζωή της ?
Οπότε , για πες μου εσύ Κωστή ,
από ποια προσωπικά της βιώματα άντλησε πληροφορίες?
Πού και πώς έζησε τη ζωή που η ίδια θέλει να περιγράψει
στα γραφτά της ?
Την έζησε στη δημόσια "Τράπεζα τής Ελλάδας"
ως απλή δημόσια υπάλληλος , εκεί όπου όλες κι όλοι κω..βαράνε?
Σπουδαία βιώματα έχει το άτομο !!! Και τι να πω τώρα.
Η γυναίκα πάσχει από άγρια φαντασίωση , κι άλλο τίποτα.

Ένας άλλος συγγραφέας , ο Hermann Hesse , παγκόσμια γνωστός ,
έγραψε κάποτε ένα βιβλίο που έγινε έμβλημα μιάς ολόκληρης γενιάς ,
τής γενιάς τής αμφισβήτησης και τής καινοτομίας ,
τής γενιάς τού 1960 , τών πρόγονών μας δηλαδή .
Εγώ γεννήθηκα στο τέλος τών 1960 και στην αρχή τών 1970
αλλά κουβαλάω μέσα μου έντονη την επιρροή της .

Ο Hermann Hesse , λοιπόν Κωστή , έγραψε τότε το Sidarta ή Siddharta ,
<η προφορά αλλάζει μόνο >
που είναι το όνομα τού Γκαουτάμα ή Βούδα όπως είναι γνωστός σ' εμάς.
Ένας απλός βιβλιοπώλης ήταν ο Hermann Hesse αλλά τι βιβλιοπώλης !!!
Το βιβλίο του "Sidarta ή Siddharta" το διάβασαν εκατομμύρια νέα άτομα
σε όλο τον κόσμο κι έγινε ένα best-seller όλων τών εποχών.
Να το διαβάσεις όποτε βρεις καιρό ,
θα καταλάβεις το τι σού λέω,
και θα καταλάβεις το γιατί μια ασήμαντη δημόσια υπάλληλος
βραβεύεται από τα ίδια μ'αυτήν πρόσωπα .
Θα καταλάβεις και το γιατί ο Hermann Hesse έγινε
ο αγαπημένος συγγραφέας τών νέων εκείνης τής εποχής .
ενώ δεν έγινε ποτέ αποδεκτός από τις ..."Ακαδημίες".
Η χώρα του ασφαλώς και τον τίμησε <Αυστριακός ήταν>
αλλά τα άλλα κράτη τον αγνόησαν επειδή ήταν πρωτοποριακός.
Έγραφε πανέμορφα για πανέμορφα θέματα που αφορούσαν
τα νέα παιδιά τής εποχής του .

Η Κική <τι χαζό όνομα κι αυτό >
τι έχει γράψει που να έχει να κάνει
με τα νέα παιδιά και τα ενδιαφέροντά τους ,
και με τα νέα προβλήματα γενικά ?
Τα όσα γράφει μοιάζουν ρεαλιστικά αλλά δεν είναι ,
δε μπορεί να είναι , Κωστή .
Η γυναίκα δεν έχει βιώματα , δεν έχει ούτε καν φαντασία ,
κι έτσι ξεπέφτει στη λαλακία τού μ.. της , άντε μην πω .

Τ' ότι βραβεύτηκε από κάτι ψοφίμια ακαδημαϊκούς
δε θα έπρεπε να σού λέει κάτι .
Πολύ μεγάλοι ποιητές και συγγραφείς μας δεν έγιναν ποτέ
αποδεκτοί ως μέλη τής γελοίας ... "ακαδημαϊκής" κοινότητας .

Έγραψε απόλυτα ρεαλιστικά ο Κώστας Βάρναλης
στο ποιήμα του "οι μοιραίοι" :
"μες την υπόγεια την ταβέρνα
μες σε καπνούς και σε βρισιές
απάνου στρίγγλιζε η λατέρνα
όλη η παρέα πίναμε εψές ,
εψές σαν όλα τα βραδάκια
να πάνε κάτου τα φαρμάκια..."

Ο Βάρναλης έγραψε απόλυτα ρεαλιστικά
επειδή τα ζούσε αυτά που έγραφε .
Κατάλαβες Κωστή ?
Δεν υπήρξε ποτέ του ... "ακαδημαϊκός παρατηρητής"
Κι όμως δεν έγινε ποτέ μέλος τής Ακαδημίας
κι ούτε ποτέ πήρε βραβείο .
Όλα τα βραβεία τα πήρε μέσα από την καρδιά μας .

Και ποια είναι τα μέλη τής ... "ακαδημαϊκής κοινότητας"
που αυτοσυγχαίρονται και αυτοβραβεύονται ?
Κάτι κομπλεξικά άτομα που είναι ανίκανα
να συγγράψουν κάτι όμορφο και αναλώνονται
στην κριτική τών έργων άλλων ατόμων.
Να μη σού πω καλλίτερα , φίλε Κωστή ,
το πού τούς έχω γραμμένους ,
κι εγώ κι ένα σωρό άτομα φυσιολογικά .

Σε καλημερίζω με φιλία ιντερνετική .

Είπες έχεις "γνώμη". Ότι καλύτερο. Στην "άποψη", όμως, πέρα από την κρίση, υπάρχει και ο τρόπος αντιμετώπισης. Ας μην χρησιμοποιούμε τα αρχαία σήμερα, είναι αλλοιωμένα. Εξάλλου, αν υποθέσω πως έχεις δίκιο σχετικά με το ρήμα "γνωρίζω" (γιγνώσκω), πάλι είσαι ελαφρός "έξω" γιατί δεν έχεις μελετήσει Δημουλά. Όπως είπες δεν μπήκες καν στον κόπο να την διαβάσεις, παρά μόνο λίγο... σωστά; Δεν είναι και λίγο ειρωνικό, επομένως, να αναφέρεσαι σε ένα τόσο "ισχυρό" ρήμα, με μία τόσο εύθραυστη και ίσως, λίγο -εώς πολύ- επιφανειακή γνώση; Είναι!

Έπειτα η ποίηση δεν έχει αποκτήσει ορισμό, για να αποκτήσει και μέτρο. Η Δημουλά βρίσκεσαι στα πλαίσιά της, έστω και με "πεζο-ποίηση". Τώρα αν πατάει τα άκρα... το ρόλο του συνοριακού δε θα τον παίξω. Δεν μου λέει τίποτα αυτό.

Όσο αναφορά "προβλήματα" που απασχολούν το σήμερα, επέτρεψέ μου να παραθέσω κι εγώ κάτι, αν και η Δημουλά είναι γνωστή για αυτό το ύφος στα ποιήματά της. Την απασχολεί -μόνο- ο άνθρωπος.

"Μάρμαρα πάλι, αφιερώματα σε πέτρες
χαραγμένες. Δύσκολα διαβάζω.
Το σκληρό έμαθα πως χαράζει
αλλά όχι πως χαράζεται." (από το "γας ομφαλός")

Καταλαβαίνεις; Αναφέρεται στα παιδιά. Ποια παιδιά; Τους μαθητές. Ποιους μαθητές; Αυτούς που τους "απαγορεύεται" η δική τους ερμηνεία της ποίησης και των ποιημάτων. Κλείνονται σε "εντολές". Ποιες εντολές, ε? Του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Επέτρεψέ μου, και πάλι, να το χρησιμοποιήσω και ως μία απάντηση για την "περίπτωση" μας.

Επίσης, πολλοί ήταν οι βολεμένοι μεγάλοι ποιητές. Η εμπειρία είναι χρήσιμη ως ένα σημείο. Πολύ μικρό. Δεν είναι απαραίτητο να υποφέρεις. Είναι γελοίο να πονάς και να κάθεσαι να γράφεις προς τέρψιν του αναγνώστη. Η Δημουλά συχνά αναφέρεται στο ότι ο ποιητής πρέπει να είναι και ψεύτης. Θα συμφωνήσω.

ΥΓ: Πάνω που έλεγα πως δεν είμαι καλός στα πολλά λόγια... Φτου! Κούρασα γμτ! ! !

Πρωϊνό Κυριακής, "ημέρα τής ποίησης" , λέει,
οπότε ας γράψω κι εγώ κάτι επιπλέον στο θέμα επάνω ,
<το έγραψα κι αλλού αυτό, επαναλαμβάνομα ι>
ελπίζοντας πάντα ότι παραμένω on-topic κι ας ξεφεύγω συχνά.

Με πήρε στα χέρια του για λίγες ώρες ο Μορφέας
κι ενώ φαινόταν ότι ήμουν συνδεδεμένος , δεν ήμουν.
Είχα αποκοιμηθεί στο κρεββάτι δίπλα στο γραφείο μου.
<εργάζομαι πολύ , κοιμάμαι λίγο>
Ξύπνησα πριν κι είδα πως ο καλός μας Κωστής
είχε ανταπαντήσει στο τελευταίο ποστ μου.
Έφτιαξα διπλό καφέ και επανέρχομαι .
Ο,τι καλλίτερο , δύο Κωστήδες σε αντιπαράθεση ιντερνετική.
Είναι και μετριόφρων ο Κωστής μας , λέει ότι δεν τα καταφέρνει
στο να γράψει πολλά αλλά μια χαρά τα καταφέρνει .

Έστειλε κι ένα ποιήμα ,
<βρε 'σεις οι άλλες κι άλλοι ακόμα κοιμάστε ?>
το οποίο ομολογώ ότι αγνοούσα , που έχει να κάνει με τον Κλείτο
τον πιστό φίλο τού Αλέξανδρου και μέλος της βασιλικής φρουράς του.
Τον σκότωσε ο Αλέξανδρος με το δόρυ του ,
μια νύχτα όπου πιωμένοι και οι δυο μπλέχτηκαν σε καυγά .
Τρεις μέρες και τρεις νύχτες μετά από αυτό ,
κλείστηκε ο Αλέξανδρος στη σκηνή του
<σε σκηνές κοιμόντουσαν , σε πολεμική εκστρατεία βρισκόντουσαν>
και άνθρωπο κανέναν δεν ήθελε να δει .
Ντρεπόταν και μετάνιωνε τόσο πολύ γι' αυτό που είχε κάνει .
Είχε σκοτώσει τον πιο πιστό του φίλο ,
τον άνθρωπο που τού είχε σώσει τη ζωή, κάποτε στον Γρανικό ποταμό.
Τι όνειδος κι αυτό , βάρυνε επιπλέον τη ζωή τού Αλέξανδρου,
συντέλεσε κι αυτό στο να πεθάνει τόσο νέος.
Οι τύψεις είναι ένας γρήγορος δρόμος για το θάνατο.
<είναι ο προσωπικός μου ήρωας,
οπότε συγχωρέστε μου την αγάπη στο άτομό του>

Και τώρα στα δικά μας :
νιώθω ότι κάπου αντιφάσκει ο καλός μας ο Κωστής .
Λέει ότι η σύγχρονη ελληνική γλώσσα είναι... "αλλοιωμένη"
σε σχέση με τα αρχαία Ελληνικά ενώ ταυτόχρονα μάς παραθέτει
κάτι παρμένο από την αρχαία Ελλά.
Μα , Κωστή μου , όλες οι γλώσσες τού κόσμου δεν είναι μνημεία
σαν τις πυραμίδες , ας πούμε , για να διατηρούνται αναλλοίωτες.
Αλλάζουν λίγο ή πολύ με το χρόνο.
Αν διαβάσεις Σαίξπηρ στην αυθεντική γραφή του ,
δηλαδή στα Αγγλικά τής εποχής του ,
πολύ λίγα από αυτά που γράφει θα καταλάβεις ,
έστω κι αν ξέρεις καλά τη γλώσσα .
<εγώ τουλάχιστον έστω κι αν τον απολαμβάνω
στα αυθεντικά του γραφτά δυσκολεύομαι να τον καταλάβω>

Και να σκεφτείς ότι ο Σαίξπηρ έζησε κι έγραψε
μόλις τέσσερεις <4> αιώνες πριν ,
κι όχι κοντά 2.500 χρόνια απ' όταν έζησε ο Αλέξανδρος.
Πώς είναι δυνατό να περιμένεις να είναι σήμερα ίδια η γλώσσα ,
ή τα ποιήματα να γράφονται με τον ίδιο τρόπο ?

Η αρχαία ελληνική γλώσσα είχε όντως μια ποιητική χροιά ,
στη φωνητική της κυρίως , έτσι από μόνη της ,
και την καλλιεργούσαν με φροντίδα οι ... αρχαίοι.
Αλλά ούτε κι αυτή ήταν ίδια κι ενιαία παντού.
Υπήρχαν διάφορες διάλεκτοι κατά τόπους .
Αν και , το περισσότερο μιλούμενες ήταν
η Ιωνική η Αττική κι η Δωρική διάλεκτοι.
Στο τέλος επικράτησε η Αττική διάλεκτος
κι αυτό άρχισε να γίνεται ήδη από τα χρόνια τού Αλέξανδρου .
< τρεις και πλέον αιώνες προ Χριστού> .
< θυμίσου όμως ότι είχε ως διδάσκαλο τον Αριστοτέλη>

Έγραψα κιόλας πολλά και πάνω στο θέμα σου
δεν είπα ακόμα κάτι .
Δώσε μου λίγο χρόνο , πάω να φτιάξω κι άλλον καφέ
και επανέρχομαι ... <με απειλές ... λεκτικές >

Ενδιαφέρουσα η τροπή του θέματος και θα παραθέσω τη γνώμη μου. Η αρχαία ελλήνική γλώσσα ήταν ποίηση ατο άκουσμά της αν εξαιρέσουμε τη δωρική διάλεκτο που είχε αυτή την τραχειά και πολεμική απόχρωση.

Οι ποιητές, λοιπόν, είναι οι κατα συνθήκην ψεύτες που παίζουν με το αδύνατο και το πραγματκό μέσα σε μια συνεχή αλληγορία. Αναφέρθηκε η Κική Δημούλά και ας σημειώσω ότι το επάγγελμα δεν είναι αυτό που δημιουργρί τα κίνητρα σ' έναν ποιητή αλλά τα βιώματά του, οι ευαισθησίες του και η ψυχοσύνθεσή του.
Έχω μελετήσει την εν λόγω ποιήτρια μέχρι σκασμού. Αναγκάστηκα πριν από καιρό και από μένα τον ίδιο για να είμαι σε θέση να εκφέρω γνώμη και σας πληροφορώ πως όταν ξεκίνησα ήμουν απόλυτα "άδειος" απ' ό, τι ήξερα μέχρι τότε ήταν σαν να "έπιανα" ποίημα για πρώτη φορά.
Μέσα σ' αυτήν την ατμόσφαιρα, μελέτησα, όντας όσο μπορούσα πιο αντικειμενικός.
Κατέληξα. Όχι, δεν είμαι βραζιλιάνα χορεύτρια σάμπας γιατί με λίγη καλή θέληση γίνομαι υπήκοος Βραζιλίας, αλλάζω φύλο και με εντατικά μαθήματα χορού, θα μπορούσα να γίνω.

Είμαι η νεροκουβαλήτρα, η μικρούλα η Αννιώ. Θα μου πείτε κι αυτό γίνεται όπως και με το προηγούμενο. Όχι, σας το λέω με σιγουριά. Μπορεί να υπάχουν όλες οι προυποθέσεις για να γίνω η Αννιώ εκτός από μία...Ενας γάιδαρος στην ηλικία μου δεν πρόκειται να ξαναγίνε τεσσα΄ρων χρονών όσο και η μικρούλα, η νεροκουβαλήτρα, η Αννιώ...

Γνωστός ο τρόπος αναρρίχησης πολλών, γνωστά τα κυκλώματα και τα ρεύματα, γνωστές και οι συντεχνίες του "κλειστού". Αν τολ΄μήσει και πας αντίθετα σε ρίχνουν στο γκρεμό. Για τους "ακαδημαικούς" ας μη μιλήσω, είναι κι αυτοί σαν τα καλλιστεία γνωστού σταθμού που βραβεύουν την ομορφότερη ελληνίδα, λέει αλλά ξεχνούν ότι οι ελληνίδες δεν είναι μόνο οι εκατό, διακόσιες ή τριακόσιες που δήλωσαν συμμετοχή αλλα και κάτι εκατοντάδες χιλιάδες ακόμα που δεν ενδιαφέρονται για τίτλους και τα σχετικά εποκόλουθα.

Ο Hermann Hesse, φίλε μου, δεν είναι ο αγαπημένος συγγραφέας τών νέων, μόνο εκείνης τής εποχής αλλά είναι και της τωρινής και πιστεύω και των μελλοντικών...

Ο δε Σαίξπηρ δεν θα ήταν ο Σαίξπηρ αν δεν κατάφερνε να περάσει τόσο απλά συναισθήματα με τόσο δύσκολο και περίτεχνο τρόπο. Όντως, η γλώσσα του, τα αγγλικά της εποχής του είναι δύσκολο να κατανοηθούν ακόμα και από τους τωρινούς συντοπίτες του κατά ομολογία φίλων μου από την Αγγλία. Άρα, πόσο μάλλον από μας...

Είπα ότι θα φτιάξω άλλον έναν καφέ και θα επανέλθω αλλά ... δεν
Μού ήρθαν ξαφνικά τρεις καλοί φίλοι με τα σχετικά τους ,
με διάφορα φαγώσιμα delivery's κλπ , με μπουκαλάκια διάφορα ,
με τα όργανά τους , κι έτσι την πέσαμε πάλι στις κραιπάλες .
Κοιμούνται τώρα , χυμένοι στα δύο κρεββάτια που έχω
και στον έναν καναπέ που επίσης έχω .
Εγώ δε νυστάζω , το είπαμε : κοιμάμαι λίγο ,
έχω καιρό για να κοιμηθώ κάποτε πολύ , για πάντα .

Διαβάζω τώρα και πάλι τα γραφτά σας όμορφα παιδιά τού Συνομιλώ .
Διαβάζω τον καλό μας Κωστή και τον καλό μας "Λατίνο" .

Ο Κωστής με ρωτάει για το πώς γίνεται να έχω σωστή γνώμη
για μια συγγραφέα από την οποία πολύ λίγα έχω διαβάσει .
Θέλω να τού πω ότι όταν έγραψα λίγα δεν εννοούσα αληθινά λίγα.
Αρκετά από αυτήν διάβασα αλλά είναι λίγα σχετικά με τα πολλά
που αυτή η καλή μας δημόσια υπάλληλος έγραφε τον καιρό
όπου έκανε το απολύτως τίποτα ως εργασία ,
όπου είχε πλήρως τακτοποιημένα τα πάντα της ,
< δουλειά , οικονομικά , σπίτι , κλπ >
κι έτσι είχε την άνεση να γράφει ό,τι τής κατέβαινε .
Καλέ μου Κωστή , εάν ήταν εργάτρια πιστεύεις ότι θα είχε διάθεση ,
και χρόνο , για να συγγράφει μετά μανίας τα διάφορά της ?
Πόσες εργάτριες δεν έχουν το ίδιο ταλέντο συγγραφής
αλλά τις καταπίνει ο καθημερινός μόχθος τής επιβίωσης ?

Εκεί , στο πολύ βάθος , βρίσκονται οι λόγοι που δεν αποδέχομαι
ως ποιήτριες ή συγγραφείς κάτι τέτοιες γυναίκες τύπου Δημουλά .
Ξύνουν ολημερίς κι ολονυχτίς το πράμμα τους και μετά έρχονται
να μάς το παίξουν δήθεν φεμινίστριες και ακτιβίστριες και τα ρέστα.
Αν αυτό το σκηνικό δεν το είχα ζήσει στην πράξη , Κωστή ,
να είσαι σίγουρος ότι μπορεί κι εγώ , σαν εσένα ,
να είχα πέσει στη λούμπα και να θεωρούσα ποίηση την αλόγιστη
χρήση λέξεων σε μιαν ατέλειωτη λεξιλαγνεία όπου ο κύριος σκοπός
είναι η εντύπωση στο μυαλό σου μέσω τών λέξεων .
Το θηλυκό φύλο ειδικά έχει μιαν αδυναμία στη λεξιλαγνεία
και στην προβολή τού εαυτού του μέσα από τα γραφτά του .
Είναι χαρακτηριστό τ' ότι σχεδόν πάντα γράφουν σε πρώτο πρόσωπο
και σχεδόν πάντα δραματοποιούν τ' ο,τιδήποτε δικό τους .
Ας είναι και το πιο ασήμαντο , αυτές το δραματοποιούν ,
κι αν έχουν και ταλέντο εύκολης συγγραφής το κάνουν και βιβλίο .
Ξέρεις , μάλλον δεν ξέρεις , το πόσο εύκολο είναι
να συνταιριάξεις λέξεις κι αυτό να το πεις : "ποιήμα" ?

Ο Κωστής Παλαμάς υπήρξε ένας από τούς μεγαλύτερους ποιητές μας .
Τι βιώματα είχε για να γράφει τόσο δραματικά
ώστε ο Μίκης Θοδωράκης να τον χαρακτηρίσει ως σπουδαιότερο
κι από 10 πρωθυπουργούς μαζί ?
Στα 6 του έχασε και τούς δυο γονείς του ,
τα τρία παιδιά τής οικογένειας σκόρπισαν ,
τ' ανέλαβαν διάφοροι συγγενείς ,
κι έτσι μεγάλωσε κι αυτός ο Κωστής .
Έγραψε μιαν ελεγεία με τίτλο "Τάφος" μετά που έχασε
τον τετράχρονο γυιο του Άλκη από ασθένεια .
< "άλουστο κι αχτένιστο τού χάρου δε σε δίνω"
έγραψε θρηνώντας το παιδί του>
Καταγόταν από οικογένεια λογίων κι αυτό τον έκανε
ακόμα και στο θρήνο του να καταφύγει στην ποίηση .
Όταν πέθανε , στα 1943 , η Ελλάδα ήταν υπό γερμανική κατοχή ,
αλλά η κηδεία του έμεινε ιστορική επειδή σύσσωμος ο αττικός λαός
τον συνόδευσε στην τελευταία κατοικία του ψάλλοντας
τον εθνικό μας ύμνο .
Κι οι Γερμανοί ναζιστές <οι τότε και οι νυν> δε μπορούσαν
να πιστέψουν ότι γίνεται τόση φασαρία για έναν ... ποιητή.
Όταν με το καλό <ή κακό> πεθάνει η Κ. Δημουλά ,
η οποία γεννήθηκε το 1931 κι ακόμα ζει καλοζωϊσμένη ,
καλοταϊσμένη , καλοθρεμένη , καλοκαθούμενη σε δημόσια καρέκλα,
πιστεύεις στ' αλήθεια ότι θα τής γίνει πάνδημη κηδεία ?
Γιατί και για ποιο λόγο να τρέξει ο λαός στην κηδεία της , κάποτε ?
< δε βιάζομαι να τη θάψω , προς Θεού , απλώς λέω >
< ας ζήσει και 150 χρόνια η γυναίκα , εμένα τι με νοιάζει ? >
Δεν είναι εθνική ποιήτριά του όπως υπήρξε ο Κ. Παλαμάς .
Δεν είναι καν κάτι ανάλογο με τον Οδ. Ελύτη μας
ή με τον Γιάννη Ρίτσο μας .

Έχω πολλά γραφτά από εκείνο το γυναικείο "ψώνιο" με το οποίο
είχα δίχρονη <πώς λέμε δίχρονο μηχανάκι> σχέση
τα οποία αν σού τα στείλω δε θα δεις διαφορά .
Τις ίδιες και ίδιες ψυχοπαθολογικές μαλακίες γράφουν .
Με το ίδιο ακριβώς στυλάκι και με τις ίδιες λέξεις .
Ευχαριστώ , καλέ μου Κωστή , αλλά δε θα πάρω .
Αρκετά έφαγα στη μάπα από τέτοιες καλοβολεμένες γυναίκες
που μάς το παίζουν δήθεν βασανισμένες
και βαθιά προβληματισμένες .
Αν εσένα , Κωστή , συγκινούν ακόμα κάτι τέτοια
πιστεύω ότι αυτό οφείλεται στο νεαρό τής ηλικίας σου .
Χρόνια μετά θα συμφωνήσεις μαζί μου , να είσαι σίγουρος .

Τώρα , κι επειδή το ποστ μου παραέγινε μακρύ ,
κι επειδή οφείλω ν' απαντήσω και στον φίλο "Λατίνο"
σε αφήνω εδώ και πάω γι' άλλον έναν καφέ
για να πολεμήσω τη νύστα .
< δεν ξέρω εάν είμαι εχθρός τού ύπνου ή αυτός είναι εχθρός μου >

Πολύ κακό για το τίποτα, synomilites μου...

Ξέρω και γω μια "προβληματισμένη" ( πυροβολημένη της ταιριάζει καλύτερα ) που όταν γράφει τα ποιήματά της
βρίσκεται μέσα σε ένα σύννεφο έτοιμο να βρέξει και η ίδια "βρέχει" λέξεις, λέξεις με τέτοιο ρυθμό που προκαλεί
ποιητική καταιγίδα.
Ξέρετε πόσοι "ποιητές" κυκλοφορούν ανάμεσά μας? Αμέτρητοι είναι οι προβληματισμένοι που έχουν πάρει
τόσο σοβαρά το ρόλο τους και είναι σίγουροι ότι μια μέρα θα αναφνωριστούν ( από ποιόν? ) και θα γίνουν διάσημοι.

Η ποίηση δε θέλει επιτήδευση, δεν γράφεται εξ αρχής για να ικανοποιήσει εναν κριτικό
( άλλα φρούτα αυτά που έχουν αυτοδιοριστεί και λύνουν και δένουν και απαιτούν το σεβασμό στη γνώμη τους
και αν τους ζητήσει να γράψουν ένα ποίημα θα σου πουν το "αρνάκι, άσπρο και παχύ"
αλλά κάθονται να βρουν τις προεκτάσεις στα ποιήματα των άλλων ).
Η ποίηση γράφεται για να εκφράση βιώματα του ποιητή, αληθινά ή δανεισμένα, πραγματικά ή φανταστικά
με τρόπο που δεν είναι πεζός.

Τώρα, από πού μας προέκυψε η κυρία Δημουλά, δεν ξέρω...
Αλλά, προσωπικά, αν ήταν να βραβεύσω τη Δημουλά ή την εντεκάχρονη Κατερίνα του synomilo, θα έδινα το βραβείο στη μικρή μας...

latinos έγραψε:Ενδιαφέρουσα η τροπή του θέματος και θα παραθέσω τη γνώμη μου

Ωραία , έφτιαξα κι άλλον καφέ , πήρα και την τελευταία βότκα μας ,
την είχα κρύψει κάτω από τιν καναπέ για να μην την πιουν τα νερόφιδα οι φίλοι μου
που κουρασμένοι από τις ολονύχτιες οργανοπαιξίες μας κοιμούνται τώρα .
< πάνω από 100 τραγούδια παίξαμε >
Εγώ δε νύσταξα ακόμα "Λατίνε" , κι έτσι ακόμα σάς γράφω .
Να γράφετε κι εσείς , όλες κι όλοι , για να διατηρηθεί αυτός ο ιντερνετικός χώρος .
Αν δε γράφετε θα πεθάνει και θα είναι κρίμα ,
και μετά θ' αναρωτιέστε το γιατί και θα λέτε λαλακίες .
Επειδή έτσι συμβαίνει πάντα , ό,τι αφήνεις στην τύχη του, ό,τι δε φροντίζεις ,
ό,τι δεν ποτίζεις , σαν λούλουδο μαραζώνει .
......
Φίλε μου "Λατίνε" το επάγγελμα ασφαλώς και δεν είναι στοιχείο προσδιορισμού
ενός προσώπου .
....
ΥΓ
Όμορφη η αναφορά σου στην πραγματικά τραχειά προφορά τής Δωρικής .
Χαίρομαι αληθινά που τη γνωρίζεις .

Απ'ο όσο κατάλαβα και ας με διορθώσει ο Λατίνος, μάλλον θεωρεί τη Δημουλά λιγότερο ποιήτρια από σένα, έτσι μου φάνηκε. Μπορεί να κάνω και λάθος, βέβαια...