Η πρώτη είναι η τελευταία μου..

Στολίδι μου, έχω στα μαλλλιά, τριαντάφυλλο μ' αγκάθι...

Κι όποιος κοντά μου έρχεται, όνειρα να μην πλάθει...

πλαθει ο φουρναρης ψωμι κι ο βαρδος λεει τραγουδια,
πουλαει νερο, ο νερουλας κι η λουλουδου, λουλουδια...

Λουλούδια, αγριολούλουδα μάζεψα να σου στείλω
μα είπες πως με ξέχασες, βρήκες καινούριο φίλο...

Φίλο μου έχω τον Θωμά
που μένει συα Πατήσια
και θα τον δω την Κυριακή
στης μέμπας τα βαφτίσια

Βαφτίσια είχαμε προχτές και πήρα μπομπονιέρα,
έτρωγα τα κουφέτα της μέχρι και τη Δευτέρα...

δευτερα μερα βαρετη, αρχιζει τη βδομαδα
κι ολες τις μερες στη σειρα, τις παει για βαρκαδα...

βαρκαδα ειπα να σε παω στης λαρισας τη λιμνη
μα εσυ ξοπισω σου κοιτας σαν καθεσαι στην πρυμνη!

Πρύμνη δεν λεν του καραβιού την τελευταία άκρη?
Εκεί σ' αποχαιρέτησα, μέσα σε μαύρο δάκρυ...

δακρυ το δακρυ γεμισα πλατυστομο μπουκαλι
κι εισαι, ψυχη μου, μακρια κι εχω λυπη μεγαλη...

μεγαλη ηταν η χαρη σου, μεγαλο το χατηρι,
μου σφαλισες το σπιτι μου κι ειμαι σε μοναστηρι...

μοναστηρι μου παλιο, ειπες με περιμενεις
μα εγω θ αργησω για να ρθω και μονο σου θα μενεις!

Μένεις κάπου στο Ίλιον ή μένεις προς τα Λιόσια?
Με μπέρδεψες κι ας έλεγα πως τά' χω τετρακόσια...

τετρακοσια σκαλοπατια για χατηρι σου ανεβαινω,
λιποθυμω, συνερχομαι, την κουραση υπομενω!!

Υπομένω τα μαρτύρια
της ζωής μου τα χαστούκια
κι υπομένοντας περνάω
απ' τα στενά τα λούκια.........

λουκια δεν ειχε η σκεπη κι ετρεχε το νερακι
κι ο τοιχος ολος εμοιαζε, βροχινο ποταμακι...

ποταμακι μου ρηχο
και πως θα σε περασω
πιο γρηγορα στους φιλους μου
να τρεξω για να φτασω...

φτασω δεν φτασω θα στο πω πως μ εφαγαν οι δρομοι
και συ κακουργα, μια ματια δεν μου ριξες ακομη...

Ακόμη σε περίμενα κι ακόμη περιμένω...
Χάλασα τα κορδόνια μου να λύνω και να δένω.......

δενω τη λυπη με κλωστη, χαμογελω στη μερα,
σ ολους αυτους που συναντω, φωναζω "καλημερα"...

- Καλημέρα, κυρ Αντώνη...
- Καλημέρα και σε σένα...
- Μου παράγγειλες γιορντάνια?
- Αν μου τα' χες πληρωμένα....

Πληρωμένα λόγια είχες ξεστομίσει
κι άρχισαν μεταξύ μας οι διχονοιες και τα μίση...

Μίση, κακίες, βάσανα,
όλα για τους ανθρώπους...

Μένουν εδώ στους χλοερούς,
όλοι σαν πάμε τόπους...

τοπους πολλους κι εξωτικους ηθελα να γνωριζω,
λιμανια, λιμνες, ποταμους, ολα να τα γυριζω..

γυριζω απ του βεροπουλου κι ειμαι πολυ κεφατος
μα ειναι τα ψωνια μου πολλα και ο παρας φευγατος....

φευγατος ημουν παντοτε κι αγυριστο κεφαλι
μα ηρθες εσυ και μ εκανες κανονικο ρεμαλι...