Η πρώτη είναι η τελευταία μου..

η τλευταια λεξη του προηγουμενου ειναι η δικια σου η πρωτη..

και η τελευταια η δικια σου ειναι η πρωτη του επομενου..

αλλα με ριμα.. χωρις λογικη συνεχεια, χωρις να βγαινει νοημα, χωρις συνδεση με το προηγουμενο..


αρχιζω εγω..

πιαστε κοπελες το χορο σαν τα παλια τα χρονια
κι αν δεν χορεψετε καλα, σας ερχονται λεμονια..

Λεμόνια κάνει η λεμονιά
και ο κισσός ψηλώνει
κι ο κόκορας γλυκολαλεί
σαν το βραχνό αηδόνι!

αηδόνι με φωνάζανε σαν ήμουν μαθητούδι
γιατι είχα μια γλυκιά φωνή σε κάθε μου τραγούδι.......

Τραγουδι σιγοτραγουδω και ειναι πονεμενο
που μ αφησε η αγαπη μου και στα τυφλα πηγαινω...

πηγαινω τωρα να κρυφτω και ψαξτε να με βρειτε!
τα ιχνη μου ακαλυπτα ποτε δεν θα τα δειτε

δειτε χτες τι αγορασα στης πολης το παζαρι,
εναν χρυσο καλογερο και ενα κρεμασταρι..

κρεμασταρι μου καλο, γιατι να μη σε φτανω?
πηδω, πηδω, ξαναπηδω μα παντοτε σε χανω...

χανω τα λογια σαν σε δω
απο την ομορφια σου,
χανω μυαλο και λογισμο
σαν βρισκομαι σιμα σου...

Σιμά σου, κόρη, κράτα με, μη μου ζητάς να φύγω!

Μα αν επιμένεις να χαθώ, άντεξέ με για λίγο.....

Λίγο νερό σου ζήτησα και έφερες φαρμάκι.
Το πήρα, ο δόλιος κι έσβησα σαν κίτρικο κεράκι...

Κεράκι απ' την κηρήθρα σου,
θα φτιαξω, μελισσούλα.
Να το μαζέψω έφερα
ολόκληρη σακούλα!

σακούλα από τον τόπο σου κι ας είναι μπαλωμένη
για να σου κανει τις δουλειές χωρίς να σε ρυπαίνει........

ρυπαινει την ατμοσφαιρα το βρωμερο φουγαρο
μα τι να κανω ο δυστυχης, ανηκει στον κουμπαρο...

κουμπαρο ψαχνω διακαως αφου τη νυφη βρηκα,
βολτες αυτος να την κερναει και γω να τρωω την προικα...

Προίκα δεν είχε η Λενιώ, του Μήτσου η θυγατέρα
μα ήταν ο Μήτσος ξυλουργός κι έφτιαξε μια ραφιέρα...

Ραφιέρα για την κούκλα της παράγγειλε η Ελένη
πήγε η Μπάρμπι κάθησε και τώρα ξαποσταίνει.

ξαποσταινει για λιγο κι αρχινα
με περισσο μερακι,
ο μαστορας να πελεκα
της καρυδιας κλαδακι...

Κλαδάκι απ' την αμυγδαλιά υπόσχομαι να φέρω,
με λόγια αγάπης που θα πω, να δεις πως υποφέρω...

Υποφέρω, γιατρέ μου και πονώ κι εσύ γερό με βγάζεις...
μα σαν και συ ερωτευτείς, βαρια θ' αναστενάζεις...

αναστεναζεις, φιλε μου, δεν βλεπεις σωτηρια,
το Δ.Ν.Τ. μας εκανε, δυο ολα τα τρια...

τρια πουλακια εφεραν το θλιβερο μαντατο,
μελατο ηταν το αυγο, το τσουγκρισα και φατο...

Φάτο, παιδί μου, το αυγό, φάτο να μεγαλώσεις,
να πιάσεις και καμιά δουλειά, το δάνειο να πληρώσεις...

Πληρώσεις έκανα πολλές μα έχω ακόμα μία :
Να σας γεμίσω τα μυαλά με γνώση και σοφία...

σοφια λεν μια θεια μου
που ειναι και πρωτο μποι...
πως κι ευτυχια δεν τη λεν?
ειναι απο αλλο σοι...

Σόι μου είναι τα πουλιά, ο ήλιος κι πλανήτες,
τ' άστρα κι πέτρες του βουνού κι οι ημίαιμοι κοπρίτες............