Πέστο με ρίνα...όχι, λάθος...πες το με ρίμα...

Τι να μας "δώσουνε" κι αυτοί, το παίζουνε φευγάτοι,
μα άλλοι είναι ποιητές κι άλλοι τις ποιήσεως γάτοι.

Δε βράζουν όλοι τους μαζί, στο ίδιο το καζάνι.
Όλοι οι, τάχα, ποιητές μπροστά Στους είναι νάνοι.

Δε φτάνει που στη ποίηση, της βάλανε φουρνέλο,
εκδίδουν τα βιβλία τους και τό 'καναν "γκούχου"...

Ήρθε και δένει το γλυκό με όλους τους λεφτάδες.
Τους ποιητές μπερδέψανε με τους...πετρελαιάδες...

Τι κι αν το παιζουν ποιητες, μπραστα μας δε ποινουν μια,
γιατι ειμαστε οι καλυτεροι και δε χωρα αμφιβολοια.

Παμε λοιπον λοιπον αδερφια μου βιβλιο να εκδοσουμε,
CD θα βγαλουμε και θα τα πουλαμε,

Οσα λεφτα θα βγαλουμε απο τουτη εδω μπιζνα
στα μπουζουκια θα σας παω για να τα φαμε ουλα.

Τπτ δε θα φισουμε ολα θα τα φαμε,
λουλουδια θα πεταμε και θα το ξενυχταμε.

Κι αν εχουμε σουξε θα βγαλουμε ταινια,
με σκηνοθετη και παραγωγο....δε ξερω τι να γραψω!!!!

(σορρυ αν σας το χαλασα ζητω συγγνωμη,
ενα μυαλο ειναι αυτο χειμωνα, καλοκαιρι!!!!
ωχ τωρα με ριμες θα μιλαω παει μουρλαθηκα,
σε ψυχιατρο με βλεπω, γι' αυτο σας καληνυχτω!!!)

περασαν οι διακοπες και τα κεφαλια, παλι
οπως λεει και τ ανεκδοτο, ας μπουν μεσ το τσουβαλι...

Όπα! Την ρίμα, ρε παιδιά, μην πέσει και χτυπήσει,
γιατί 'ναι Ο Μέγας ποιητής που θα μας τιμωρήσει.

Κι εκεί που όλα πήγαιναν όμορφα και ωραία,
σε μια από ρίμα φυλακή παρέα.......................θα κλειστούμε.
(Να τη μου ξέφυγε κι εμέ, τώρα για να με δούμε...)

Σύγχρονος το δες ποιητής (με το δοσμένο αίμα).
Πρόσεχε! Η ρίμα μη σε καταπιεί, γιατί κυλά σαν ρέμα.

με προσοχη τη ριμα σας, ειναι σαν πορσε-λανη...
κι οποιος δεν ξερει να κρατα, του πεφτει και τη χανει...

Μα κι αν τη χάσει, θα τη βρει...Κάπου θα έχει πέσει...
Και θα φροντίσει να βρεθεί, πάλι στην ίδια θέση...

η ριμα αν δου επεσε, να σκυψεις να την παρεις
γιατι αν τη βρει ο γειτονας, δε θα ξαναριμαρεις..........

τη χασατε τη ριμα σας? μπα μην ανησυχειτε,
παλι με χρονους με καιρους, μπροστα σας θα τη βρειτε....

Σαν κάτι να μυρίζει εδώ, στο θέμα με τη ρίμα
και σίγουρα δεν είμαι εγώ, το πιο μεγάλο βλήμα...

Ίσως να ξέρουνε αυτοί, τις γειτονιάς οι άνδρες
που ολημερίς στο καπηλειό γυρνάνε με τις χάντρες...

βρε την πετάν την μια 'πό δω, την άλλη απ'... την άλλη
τι κι αν ζητάω να την εφέρουνε, την ρίμα ξεχνάνε πάλι...

(φταίει που χάθηκε η ρίμα
και δεν είν' καλό τούτο το... ποίημα)

αν την εχασες τη ριμα, δεν πειραζει, παρε ρημα...
παρε αυτο το "μπεγλεριζω" και στο καπηλειο γυριζω...

κι αν και τουτο δε σ αρεσει, πιασ τη χαντρα πριν να πεσει...
μα αν νομιζεις πως μυριζει, μαλλον ψαρια τηγανιζει....

Εδώ ο κόσμος χάνεται, χωρίζει η Μεναγάκη
και σεις τη ρίμα ψάχνετε? ΔΕΝ ντρέπεστε, λιγάκι?

αχ τι καημος, αχ τι καημος,
της μενεγακη ο χωρισμος...

μου κόπηκε η ορεξη,
παει τζαμπα ο χυλος...

Δεν θά βρει εφησυχασμό, αυτή η δόλια χώρα.
Δεν έφταναν τα δάνεια, δεν έφταναν οι τόκοι
να και το διαζύγιο, η δύσκολη η ώρα,
μέσα στα άλλα τα δεινά να γίνει....πανωτόκι...

Κάντε κουράγιο, μοναχά, αυτό είναι που μας μένει
κι όλοι μαζί με μια φωνή, "μαζί σου , βρε Ελένη"....

ο ευρωπαιος, τελικα,
την κανει τη ζημια του
και μας ζηταει να μεινουμε
κατω απ τη σκια του...

αλλα...

του ελληνος ο τραχηλος
ζυγον δεν υπομενει...
κι αυτον και την ευρωπη του
την εχει πια...χε...σμενη..

( εμενα μου λες? )

βρε, αρχισαν τα οργανα, ακουστε που σας λεω
βενζινη πηγα κι εβαλα και απο τοτε κλαιω...

πιασαν τα υψη οι τιμες, πηδω μα δεν τις φτανω
κι ο φορος καταναλωσης μου γνεφει απο κει πανω...

βρε, τι σου ειναι ο ανθρωπος, λεει ειμαι ευτυχισμενος
και στο επομενο λεπτο, βρισκετ ερωτευμενος!

να που την επαθα κι εγω ( οχι, που θα γλιτωσω... )
και ειπα, για να ξερετε, να σας ενημερωσω!

δεν ειν καλα ο ποντιος, τον τρυοησε το βελος
και η καρδια χοεοπηδα σαν το κινουμενο ελος!

μα ειναι ποντιος ντροπαλος, αχνα δεν εχει βγαλει
σ αυτη που πηρε το μυαλο που ειχε στο κεφαλι!

μα τι νομιζες ποντιε, πως θα την σκαπουλαρεις....
αντε να δω πως την καρδια τωρα θα κοντρολαρεις...

και μην ακουω για ντροπες,λουλουδια μπολικα εχεις...
και το παιχνιδι του ερωτα, νομιζω πως κατεχεις...

αρχισ ο ερωτας χορο στου ποντιου την καρδουλα
φυσηξ αγερας δυνατος κι εφερε αναμπουμπουλα....

μην τη θωρεις ακινητος, συρε, τρεξε κοντα της,
κανε μια κινηση εξπρες και κλεψε την καρδια της...

μεριασε κι ασε να διαβει απ την καρδια ο ερως,
κρατα την πορτα σφαλιστη και γραψε χαππυ τελος...

τι ήταν κι αυτό που έπαθα, στο νου μου δεν το είχα,
πήγα, που λέτε, για μαλλί και κουρεμένος βγήκα...

τι το 'θελα ο άμοιρος και τούτο το πτυχίο,
αφού τη ξέρω τη δουλειά, απ' το ληξιαρχείο...

όταν με γέννησε παλιά κι εμένανε η μανούλα
πήρα χαρτί σε φάκελο και σφραγιστό με βούλλα...

όταν το άνοιξα, λοιπόν, κάπου στα δεκαεφτά μου
το είχαν κλείσει από καιρό να κλέψουν τα λεφτά μου...

κράτος, σου λέει, δεν μπορείς... πρέπει να υπακούσεις,
μα μόνο αν έρθει το ΠΑΣΟΚ και θα στο πει ο Ραγκούσεις...

έτσι και έγινε, λοιπόν, όλα κανονισμένα...
κι ευρώπουλο στην τσέπη μου δεν έμεινε όυτε ένα...

τσάμπα επήγανε κι αυτά τα χρόνια μας χαμένα...
ούτε πτυχίο, ούτε PhDs... με κάνανε "κανένα"...

οπα, καλως μας ορισες...παιδες, το νεο μελος...
κανε και συ μια.... εγγραφη και να η ουρα, στο τελος...

μην μπεις σε λεπτομερειες, γνωστη η ιστορια,
απο φτωχος, φτωχοτερος, εγινες μια πρωια...

Πήραν φόρα και το 'ριξαν, ρουσφέτι στο ρουσφέτι,
άφησε ο γύφτος την προβιά και γέμισε την τσέπη...

Από εκεί που δεν είχε να πιει νερό, να φάει, να λουστεί
έπιασε στο δημόσιο δουλειά, χάρη σε συγγενή...

Αλλά έχει ο καιρός γυρίσματα κι ο Γιώργος χίλια μάτια,
που όλα τα βλέπει ο άτιμος κι ας είναι μες στα παλάτια...

Έχει τα τηλεσκόπια, μονόφθαλμους ταγούς του,
έχει τους υπηρέτες του, έχει τους βοηθούς του...

Βλέπουν και εκείνοι για αυτόν, μα κάπως ξεχαστήκαν...
λίγος δεν ήταν ο καιρός που εκείνοι τυφλωθήκαν;

Τους βγήκαν τα μάτια, τα μαλλιά κι ότι άλλο έχει μείνει
σαν είδανε μες τη Βουλή τη Ντούβλη με το μίνι...

Ω!!! Φίλτατοί μου, απορώ μ' αυτήν την αντοχή μου!

Πώς δεν αυτοχεριάζομαι, πώς δεν αυτοσφαγιάζομαι,
είναι απορίας άξιο,
με όλα αυτά που συναντούν εδώ, οι αφθαλμοί μου!!!!

Μπράβο, μάγκες, σας πάω πολύ!!

καλοκαιρακι μυρισε, εμπρος βημα ταχυ
να ξεχυθουμε ολοι μας σε μακρινο νησι!

κι αφου το αποφασισα να κανω φετος τρελες
ετοιμασα την τσαντα μου να παω στις σευχελλες!

θα στειλω καρτες απο κει, θα σκασετε απο ζηλια
που θα μαζευω σπαλια και ομορφα κοχυλια!

....καλήν εσπέραν, πετρα μου κι αν είναι ορισμός σου,
πες μας πως είσαι σήμερα, που τρέχει ο λογισμός σου?


...