H Λίζα, η γίδα...

-Λίζα τ΄ονοματάκι μου, πώς είναι το δικό σου?
( Βρε κακομοιρη τράγο μας, βρήκες το δάσκαλό σου )

-Λϊζα? Τί όνομα γλυκό! Φέρνει στο νού μου άνθη...
( Τα ίδια θα της έλεγε και στο Αφροξυλάνθη... )

-Εγώ είμ΄ο Ζήσης, ο γνωστός, του τσέλιγκα ο φίλος
σ΄ όλα τα μέρη ξακουστός, με ξέρει ως κι ο σκλύλος...

την ωρα που της ελεγε την τελευταια λεξη
ατην πορτα εμφανιστηκε ο τραγος που χε τρεξει

γιατ αργησε η γιδα μας, ταχα τι να χε παθει
και γυρισε, ανησυχος, το λογο για βα μαθει...

τους ειδε που ανταλλαξαν το τελευταιο βλεμμα
και του ρθε ενας ντουβρουντζας, του κοπηκε το αιμα...

εγιν απ ασπρος, κατασπρος, του επεσαν τ αυτια του
γιατι θαρρουσε η λιζα μας, πως ητανε δικια του...

- λιζα σε περιμενουμε, πηγε η ωρα μια
τα αλλα γιδια πεινασαν μα εσυ ντροπη καμια...

- τραγε, γ λιζα δεν εχει φταιξιμο, εγω για ολα φταιω
εγω την καθυστερησα, αληθεια σου το λεω...

- μην προσπαθεις, τεχνιτη μου, να τη δικαιλογησεις
μον κοιτα τελειωνε εδω και πισω να γυρισεις...

- οταν θα φυγω απο δω, μονος δεν θα το κανω
θαρθει μαζι κι η λιζα μου, να κανουμε το γαμο...


tt

_Μη με γελούν τ' αυτάκια μου? Τί έχεις ξεστομίσει?
Τη Λίζα μου θα παντρευτείς? Τα έχεις κοπανήσει?

Αυτά τα λόγια θάλεγες, μόνο σαν μεθυσμένος...
Τη Λίζα μου θα παντρευείς? Τί λέει, βρε, ο καημένος?

_Δεν είναι η Λίζα, Λίζα σου, η Λίζα είναι του Ζήση...
Είναι δικιά μου η Λίζα μου, μαζί μου θε να ζήσει...

τι ταν τα λογια να τα πει, τι να τα ξεστομισει?
καλυτερα να του λεγε πως θα τονε ....μυρισει...

αγριεψε και φουντωσε, χτυπησε το ποδαρι
γυαλισε το ματακι του κι οποιον ο χαρος παρει...

- τι ειπες, παλιοτομαρο? πως κανεις τετοια σκεψη?
τη λιζα απ τη στανη μου, κανενας δεν θα κλεψει...

γιατι ναι νομος αγραφος, ειναι νομος μεγαλος
τις γιδες στο κοπαδι μου, δεν τις ....κοιταει αλλος...


tt

_ για πισω, ρε παλιογερε, μη χασω το μυαλο μου
και σου καθησω σο...σασι, γ@@ω το κερατο μου...

τους νομους για τα μουτρα σου, ολους τους εχεις βγαλει
μοναχα ενα θα σου πω, αυτα μας τα παν κι αλλοι...

που καναν τους ψευτομαγκες, ταχα ηταν παλικαρια...
και στα στερνα τους εμειναν στο χερι τα........παταρια....

τη λιζα εγω την αγαπω, εγω θα τη φιλησω
κι αμα σου λεω ψεματα, να μην....... ξαναμυρισω........

- αυτα που λες, αλλος κανεις δεν τα χει ξεστομισει
κι ουτε κανενας γιδα μου, εχει...... ξαναμυρισει.....

ειναι μεγαλη προσβολη, τα οσα εχεις.... βελασει
και ουτε μια συγγνωμη σου δεν θα τα ξεπερασει...

αυτη η ντροπη, ζησακο μου, ξεπλενεται με αιμα
κι αν εισαι τραγος κερατας, σε καρτερω στο ρεμα...

( εδω, μια διευκρινιση, νομιζω, σας ανηκει,
στους τραγους, λεν, τα κερατα, σημαινουν αντριλικι...

ας μην μπερδευουμε, λοιπον, τα οποια κερατακια
κατα καιρους μαθαινουμε για μας τα...αμθρωπακια... )

_Τα κέρατά μου έχω εγώ, τιμή κι αντριωσύνη
στο ρέμα θα παλαίψουμε και ό, τι θέλει ας γίνει...

Αν είναι αυτό το ριζικό και πρέπει ν΄αποθάνω
αν είναι να με φάει η γης, πίσω, πια, δε θα κάνω...

Μον΄ σκέφτομαι τη Λίζα μου, που θ' απομείνει χήρα
μέσα στα μαύρα να θρηνεί τη μαύρη της τη μοίρα...

Και δε με νοιάζει που εμέ θα τρώει το μαύρο χώμα
μα που η Λίζα μόνη της, θα κλαίει σ΄έν΄άδειο στρώμα...

Μα αν είναι άλλο ριζικό και νικητή με βγάλει
της Λίζας μου θα γεύομαι, τα όμορφα τα κάλλη...

καταματα κοιταζονταν, το μισος τους φαινοταν
το ρεμα τους περιμενε, οι τραγοι δεν κρατιοταν...

ηταν η εχθρα τους βαρια, τα νευρα τους στην πριζα
κι ουτε χαμπαρι πηρανε, πως ελειπε η λιζα...

οχι που θα καθοτανε ν ακουει μαλ...τις βλακειες
σιγα να μην την ενοιαζε για τις τραγομαχιες...

μπανισε απ το παραθυρο, ενα γλυκο τραγακι
πουχε μουσακι τροφαντο κι ωραιο κερατακι...

και γυριζε απ το γηπεδο κρατωντας μια μπαλα
κι ολο αυτο το θεαμα της αρεσε τα μαλα....

γλυκα τα ματια επαιξε, με πονηρια γιδισια,
με τροπο τον πλησιασε, μα μιλησε στα ισια...

τραγακο, την μπαλιτσα σου, για λιγο αν θες ν αφησεις
εγω ειμαι διαθεσιμη για να με ...προπονησεις...

αν θελεις στο αλμα επι κοντω, επι...ψηλω...επ ωμου...
θελεις στο υψος, στο πινγκ - πονγκ, σ αγωνισμα του δρομου?

ο΄τι τραβαει η ψυχουλα σου, αρκει να με γυμνασεις
κι αν φτασω στο.....παγκοσμιο, στο λεω, δεν θα χασεις....


tt

στο μεταξυ οι τραγοι μας, ροβολαγαν στο ρεμα
κι οι δυο με την αποφαση να ξεπλυθει με αιμα

αυτη η μεγαλη η ντροπη που ενιωσαν κι οι δυο τους
μα η λιζα ηδη πληρωνε για το λογαριασμο τους......

τοση ηταν η λαχταρα της, αθλητρια να γινει
που αρχισε προπονηση με....... τσοκαρα και μινι.....

την ωρα που οι τραγοι μας εξυναν το χορταρι
και ο καθενας ετοιμος τη φορα του να παρει...

κι ακονιζαν τα κερατα κι οι δυο τους να ορμησουν
κι εσφιγγαν τα δοντια τους δυναμη ν αποκτησουν...

η λιζα προπονιοτανε στο αλμα και στο δρομο
κι απ την προσπαθεια αφταναν τα ποδια της στον ωμο...

κι εκει που ηταν ετοιμοι επιθεση να κανουν...
καπου, ψιλοκαταλαβαν τη λιζα πως τη χανουν...

εντρομοι αναρωτηθηκαν που ηταν η καλη τους
κι οι δυο μαζι τη φωναξαν με θερμη στη φωνη τους...

βρε λιζα εδω, βρε λιζα εκει, βρε λιζα παραπερα
κι η λιζα στην....προπονηση, ταχυτερη απο σφαιρα...

το κατοσταρι εβγαζε λιγο κατω απ το δεκα
κατι που δεν καταφερε κατσικα η γυναικα...

στο αρασε και στο ζετε τα σηκωνε με ζηλο
στο αλμα το επι κοντω, ξεπερασε και ...ψυλλο...

κι αφου καλα κοιταχτηκαν μ ορθανοιχτα τα ματια,
πηραν το δρομους , πηρανε, πηραν τα μονοπατια...

στο καπηλειο παραγγελια για πρασινο χορταρι,
κι ουτε δεν ειχαν δυμανη ν ανεβουν στο ....παταρι...

τι εγινε η λιζα τους? ουτε να τους ρωτησεις...
( μαλλον, θα επιδιδεται σε..... γιδοπροπονησεις... )

(αμ δε...Δεν τα 'δες, δεν τα έμαθες? Κοίτα τις αναρτήσεις)

"Χάθηκε η Λίζα, η γίδα μας, τρεχάτε να την βρείτε"
Κι όταν το κάνετε εσείς, ελάτε να μου το πείτε.

Μα που να σηκώσουν πόδι αυτοί, η Λίζα είναι δρομέας.
Αφήστε το, καλύτερα, θα μας τα πει το πρωινό και ο Οικονομέας

(ε, και ο Καμπουράκης.
Τους πολιτσμάνους, μέσο του, βάζει και ο κυρ-Πάκης...)

και να που η λιζα βρεθηκε σε πρασινο λιβαδι
να προπονει ακουραστη ολοκληρο κοπαδι...

της ειχε βγει και το ονομα σ ολη την πεδιαδα,
πως ειναι η καλυτερη για την ολυμπιαδα...

κι ολοι σε κεινη ετρεχαν για να τους προπονησει,
για που? για την επομενη... θα γινει στο ....παρισι....


tt

Το’λεγε η καρδούλα της, τ’αναζητούσε η ψυχή της,
να γίνει αθλήτρια, να δοκιμάσει την αντοχή της...

Πέρασε, καιρός, τρελάθηκε στις προπονήσεις, γύρναγε το βράδυ αργά, και πόναγε, το........κορμί της.......

Τώρα κάθεται και βλέπει τηλεόραση-να ξεκουραστεί-, σκέφτεται τον επόμενο τράγο, ώστε να......προπονηθεί......

Την είδε η κυρ’Σόμενα, φευγάτη-πολύ, την ρώτησε:''πού πάς Λίζα-που πας μωρή τρελή''...
-πάω για προπόνηση, είμ' χαρούμενη πολύ, επίτελους ήρθε ο Χρήστος, απο Κομοτηνή...

-Τί’ναι αυτός κόρη μου, τί καρυδιάς-καρύδι?
-Προπονητής, κυρ’Σόμενα, με’εν μεγάλο......βαρίδι.....
-Τί βαρίδι βρέ μου λές, δεν καταλαβαίνω...
-Θα το’λεγα αλλιώς, αλλά βιάζομαι να γυμναστώ, δεν προλαβαίνω...

Ο Χρήστος έφερε και αδερφό, προπονητής-μεγάλος...εξάσκησαν τη Λίζα μας...μέχρι που της βγήκε κάλος...

-Φύγετε βρε παιδιά, πονάω τόσο πολύ, τί γυμναστική....εξουθενωτική ήταν κι αυτή?

(Μόνο μια παρατήρηση, άσχετη με το θέμα...
Μargera, πιο ομοιόμορφα, γιατί έτσι "φτύνω αίμα"...

Πώς να τα καταλάβω, φίλε μου, στον τρόπο που τα γράφεις;
Ε, πού θα πάει με το καιρό, γρήγορα θα το μάθεις...)

ετσι, ομως, η λιζα μας απεκτησε ομορφαδα
και ηταν, πια, πανετοιμη για την ολυμπιαδα.

κι ετρεχαν οι προπονητες, ποιος θα την προπονησει
να παρει το μεταλιο μια μερα στο ....παρισι

[...]

το πήρε το μετάλλιο τη μέρα στο Παρίσι...
κι η δόξα της απλώθηκε μέχρι και κρύα βρύση...

κι όχι μονάχα ομορφιά, απόκτησε και χρήμα...
αγόρασε και κότερο για να "φυσάει" στο κύμα...

ξεκινησε, ανεμελη,
να παει σε κρουαζιερα,
μα απο συνηθεια εκανε
προπονηση ολη μερα...

ετσι ουτε που χαρηκε
το απαλο, το κυμα,
εγινε της προπονησης,
το ατυχες, το θυμα...

ειναι να τοχει ο ανθρωπος,
- συγνωμη, η κατσικα -
αλλο πραμα το κοτερο
και αλλο η ....νταλικα....