Ποιητικές (??)...κόντρες...

αφου ειναι να βγει μια ψυχη ας ειναι η δικη μου..

αντε, λοιπον, ριμαρουμε, αρχιζεις και σε φτανω
μα να το ξερεις ζαβολιες, εγω ποτε δεν κανω...

αν στο μυαλο σου εβαλες με δολο να κερδισεις...

δεν θα μου βγει, το ξερω αυτο, εσυ θα μ εμποδισεις...

και ηδη τα καταφερες, στο λεω απο τωρα
μ αυτα και τ αλλα που μου λες, μου εκοψες τη φορα...

οφειλω να παραδεχτω, η νικη ειναι δικη σου...

οχι, εσυ με κερδισες και διχως το σπαθι σου...

σου αναγνωριζω το προσον ριμας... αστραπιαιας
της αμεσης απαντησης, μαλλον...ακαριαιας...

μονο τις ωρες μας να δεις αυτο μοναχα φτανει
ο χρονος μου τριπλασιος και, καπου, η ριμα χανει...

εγω να ψαχνω για να βρω μια λεξη να ταιριαζει
και συ τα πληκτρα να πατας με ελαφινας ναζι...

σιγα, ρε....ιπποποταμε και συ θαρρεις τι κανεις?
ο χρονος σου ειναι τελειος, τη ριμα δεν τη χανεις..

μα τωρα, πρεπει να βιαστω, το μαθημα θα χασω
ξεχαστηκα στο γραψιμο, τρεχω για να προφτασω...

και γω επιφυλασσομαι γι αλλη μονομαχια...
πετρα μου καλο μαθημα και σ αλλα με υγεια....

ουφφφ!! επιτελους, εφυγε...μπορω να ξαποστασω...
( οχι, που θα καθομουνα τη μαχη, εγω να χασω...)

( θελω και κατι να σας πω μα μυστικο να μεινει...
απογευμα εχω μαθημα και δεν ξερω κι αν γινει... )

Πέτρα μου, σου υπόσχομαι, δεν θα το μαρτυρήσω
δεν θα το μάθει άλλος κανείς, το στόμα μου θα κλείσω...

Μα θέλω ένα αντάλλαγμα, έτσι για τη σιωπή μου...
Μια κόντρα, ας πω, ποιητική να έχεις και μαζί μου...

Σας βλεπω ολους ετοιμους για κοντρες και για σουζες
να ερχονται τα οργανα, παιζουν και οι καραμουζες.

Μαζι σας δεν θα μετρηθω, δεν εχω αυτη την χαρη,
απλα σας βλεπω χαιρομαι και ..τρεμω σαν το ψαρι..

για συνεχιστε για να δω την νικη ποιος θα παρει
(και αν ο κωστικας συμφωνει) .......
σαν επαθλο θα παρετε την λυρα του μαζι και το δοξαρι

για προθυμο δεν τον θωρω να θελει να τα δωσει,
μα καποια αλλη ειν ετοιμη τωρα να μας προδωσει...

που απλα μας βλεπει, χαιρεται και λεει "με συγχωρειτε"
δεν ασχολουμαι εγω μ αυτα, μονοι σας ...φαγωθειτε...

ετσι ειναι, κυρα - κιρκα μου, εμπρος μην τεμπελιαζεις...
ομορφα ξερεις στη σειρα τις λεξεις να τις βαζεις...

σ' ευχαριστω κυριε -dako μου, μα εσας δεν θα σας φτασω
οσο κι αν τρεχω σαν λαγος ποτε δεν θα σας.....πιασω..

εχετε εξυπνο μυαλο που γρηγορα στροφαρει
και το δικο μου ειναι αργο και εμπρος ....αργα θα παρει!

γιατι η παρεα σας αυτη, ολο χαρη και ζωντανια
εμενα μου εδωσε ζωη με πηγε στα ...ουρανια

ειναι καλυτερα λοιπον εδω να σταματησω
μα αν μου δωθει η αφορμη παλι θα ξεκινησω......

αυτη που λες την αφορμη, αμεσως θα στη δωσω
μια καλημερα να σου πω και να σε διορθωσω...

ποιος δασκαλος σου εμαθε αυτα τα γραμματακια?
και συ δεν τα εμπεδωσες και κανεις και λαθακια?

ξερεις, το σιγμα και το μι δεν εχουν καμμια σχεση
βαλτα, λοιπον, ολα καλα και στη σωστη τους θεση...

εκει που λες παρεα "σας" το "σας" δε μου ταιριαζει
αντι για "σας" βαλε το "μας" που ολα τα αλλαζει...

κι οσο για την ουριτσα σου, αν την...τραβας απ εξω
θα μ αναγκασεις σαν σε δω, αμεσως να στις....βρεξω...

( η παρεα μας, σελιδα 1598 )

τι να σου πω ιασονα μ'εκανες να γελασω
και με χαρα με γεμισες δεν θελω να την χασω...

δικαιο εχεις δεν'' εκφραστηκα'' καλα με την γραφη μου
μην μου θυμωνεις ομως πια ...μην μου τραβας τ'αυτι μου..

γι'αυτο λοιπον βαζω το ''μας'' που ολα τ'αλλαζει
και γινομαι ενα με ΕΣΑΣ αυτο ειναι που με νοιαζει...

για λιγο εγω ξεχαστηκα και εφυγα απ'την παρεα
.....μα ενα ειναι σιγουρο ....
οπου κι'αν παω.... δεν θα βρω... καμια πιο ωραια

σ ευχαριστω, ιασονα, μ εβγαλες απ τον κοπο...
και γω αυτα θα ελεγα με το δικο μου τροπο...

με προλαβες κι ειναι καλο να υπαρχει συμφωνια
και να μιλαμε ομορφα χωρις διαφωνια...

μα βλεπω μια που ψαχνεται με καποιον να μαλωσει
φαινεται κι απ το αβαταρ πως της την εχει...δωσει...

καταλαβαινω, Kiaskia μου, σου λειπουν οι...καυγαδες
ο αντιλογος, η αντιρρηση και ολοι οι μπελαδες...

και ξερω πως, μεσα σου, ζητας ενας καυγας να γινει
γιατι αυτη η συμπνοια, σαν να χει...παραγινει...

(καυγάδες θέλετε παιδάκια?)

Κι εμέ σκιρτά η καρδούλα μου με κάποιον να μαλώσω
ψήνομαι κάποιον από σας στο ξύλο να πλακώσω

μα έλα που είστε όλοι σας αξιοπρεπείς τα μάλα
έφυγε και ο Δάνης μας, τώρα θα βλέπει μπάλα...

Ρε, είστε γλυκανάλατοι και φλώροι, μα το Δία!
Η μόνιμή σας σύμπνοια μου προκαλεί αηδία!

(οκ, μετά από αυτό όποιος δεν προσπαθήσει να με "βαλει στη θέση μου" θα φάει ban... )

ειμαι παιδι της συμπνοιας, της ηρεμιας κορη
ειμαι αδελφη της λογικης, της σκεψης παρακορη...

δεν τον αντεχω τον καυγα, δε θελω να μαλωνω
κακια λεξουλα σαν θα πω, αμεσως μετανιωνω...

μα, οντως , παρατραβηξε, ολοι μας συμφωνουμε
δε βρισκουμε ενα πατημα, να μαλλιοτραβηχτουμε...

αντε, βρε, καντε την αρχη και γω θ ακολουθησω
κι υποσχομαι πως τιποτα ορθιο δεν θ αφησω...

Εγώ δεν έχω πρόβλημα, αν θέλετε μαλώνω
μη χάσω και τη φήμη μου κι ύστερα μετανιώνω…

Όσοι  καλά με ξέρετε, μάλλον, θα απορείτε
κι όταν σας πρωτογνώρισα, τρέχατε να …κρυφτείτε…

Ίσως μαζί σας άλλαξα, ίσως  να μη σας…πιάνω
μα αν τύχει  και μαλώσουμε, σας λέω τι θα κάνω…

Πρώτη, εγώ, μες τον καυγά, πρώτη και στη βαβούρα
και στο δεξί το χέρι μου για ξύλο έχω…φαγούρα…



tt

Δίκιο στον Aptryxeioto δίνω με το τσουβάλι
κι όμως προσπάθεια έγινε και μάλιστα, μεγάλη...

Έχουμε τέτοια θέματα που όλοι απαντούμε
με λίγη καλή διαθεση, μπορούμε να σφαχτούμε...

Μα, αφού... ησυχαστήριο το κάναμε το φορουμ
προτείνω ν' αλλάξει όνομα και να το λέμε...φλόρουμ...

καπου σαν δικιο να΄χετε, δεν βγαινουν τα μαχαιρια
κανενας δεν αντιμιλα, δεν ηρθαμε στα χερια...

γραφει ο ενας κι ολοι μας, αμεσως συμφωνουμε
τι εχουμε παθει, βρε παιδια? ποτε δεν διαφωνουμε?

το βλεπω ασπρο οπως και σεις. μαυρο θα πω? ναι, λετε...
τι απραξια ειν΄αυτη? που θα μας βγει? μου λετε?

μα ουτε ενας δεν θα βγει ν΄αλλαξει λιγο χρωμα?
τα πληκτρα μου τα σκουριασα. ποσο θα παει, ακομα?

τωρα εδω που τα λεμε βρε παιδια,κανενας δεν αρχιζει...
και τσακωμος για να γινει καποιος πρεπει να βριζει...

ν'αρχισει να αντιμιλα να ριχνει ''μπινελικια''
μα εμεις φωνη δεν εχουμε οπως και τα ραδικια...

εκτος και αν μας ματιαξουνε και βγαλουμε μαχαιρια
και πλακωθουμε ολοι μαζι και ερθουμε στα χερια...

και ποιος ο λογος για σφαγη, γιατι τοση βαβουρα?
μηπως κανενας ξυνεται και εχει πολυ φαγουρα?

ας παει τοτε να τριφτει στην γκλιτσα του τσοπανη
εδω ειναι φορουμ φιλων πια ....και ματι δεν το πιανει...

τα λογια μου ειναι φιλικα δεν θελω να σας.. μπλεξω,
μ'αν γινει τιποτα καυγας .....μη μ'αφησετε απ'εξω.

ο πονος…

θυμαμαι απο μικρο παιδι πως παντοτε πονουσα
θαρρεις, ξοπισω ετρεχα, τον πονο κυνηγουσα…

ειχαμε γινει, καρδιακοι φιλοι, εγω κι ο πονος
κανενας δεν παραταγε τον αλλον να ναι μονος

ο, τι κι αν βαλει το μυαλο, το εχω εγω περασει
την επιστημη εκανα να τρεχει να με φτασει…

ο ενας πονος περναγε, ο αλλος ξεκινουσε
δεν εχω κατι πανω μου ποτε που δεν πονουσε…

κι αφου εχω παραδοση και ξερω τι συμβαινει
αλιμονο, ανακαλυψα και τι με περιμενει…

τον πολεμο τον αρχισα, οχι, δεν την παταω
κοντρα θα παω στη μοιρα μου, φτανει ο, τι περναω…

ετσι οπως πανε οι γιατροι, ολο και πλησιαζουν
κι αντρες θα κανουμε παιδια, αρχιζουν να μας ταζουν…

ολους τους πονους περασα, μου λειπει μονο ενας
καψτε τα εργαστηρια, δε θελω πονο γεννας…

( παμε, ολοι μαζι, ειναι ικανοι να μας τη φερουν...)

το χαρτι...

εγερασα, μωρε παιδια, αλλα μυαλο δε βαζω...
σαν μαθητουδι καθομαι και στιχους αραδιαζω...

ο. τι ακουσω κι ο, τι δω νε γαργαλαει στο χερι
ψαχνω αμεσως το στιλο, γεμιζω το τεφτερι...

ποιηματα εγραψα πολλα, τρελα μεχρι αηδιας...
τα πιο ωραια γραφτηκαν σ ενα χαρτι υγειας...

( πως εχει γινει η ζωη, πως μας πιεζει ο χρονος
και κανουμε καποιες δουλειες, μαζι και ταυτοχρονως...)

για της ζωης μας το ρυθμο, μια μερα ειπα να γραψω...
κι ημουνα μες στην ενταση, τα παντα για ν αλλαξω...

λιβελος κι οχι ποιημα, ηταν πριν να τ αρχισω...
"κατηγορω" στο χαλι μας κι ολα να τα γκρεμισω...

μα ξαφνικα ρομαντικο, μου βγηκε και αφρατο...
γιατι αλλαξ΄η μανα μου χαρτι κι εβαλε ...λουλουδατο...

Η τυχερή Μαρία.....

Μπορεί να είσαι φίλη μου από τα παιδικά μου χρόνια
μά έχεις μία γκαντεμιά πού θα σε κυνηγάει αιώνια.

θυμάμαι μία μέρα ακούγαμε ένα cd
Και μόλις είπες "τι ωραίο!" έσκασε μές στο pc.

Στο Νίκο όταν ευχήθηκες "Με γειά το μηχανάκι"
Αυτό αμέσως τα 'φτυσε σαν να 'τανε παπάκι.

"Καλή βόλτα" είχες πεί και "προσοχή" στο δρόμο
Και στο επόμενο στενό πέσαμε σ΄ αστυνόμο.

Παρόλο που γλιτώσαμε δεν φάγαμε την κλήση
Ο Νίκος βγάζει τα κλειδιά του και είχανε λυγίσει.

Και από το στράβωμα δεν μπαίνανε μέσα στο μηχανάκι
Καντήλια ρίξαμε πολλά σε σένανε Μαράκι.

Ο Παναγιώτης έπαιζε D.J σε μαγαζί
Μόλις τηλέφωνο έριξες ....κόλλησε αμέσως το cd.

Μια μέρα που οδηγούσα και βιαζόμουνα πολύ
Εσένα σκέφτηκα κι' έπεσα σε κίνηση τρελλή.

Τα φώτα ήθελες να δεις στη γέφυρα στο Ρίο
Κι' εμένα θα με κλείνανε μεσ' το τρελλοκομείο.

Γιατί όταν κοντεύαμε να φτάσουμε εκεί
τα φώτα όλα σβήσανε μέσα σε μιά στιγμή.

Αν ήτανε να έγραφα για ότι άλλο έχει συμβεί
Σίγουρα δε θα έφτανε μία ολόκληρη ζωή.

Όμως αν και μας ακολουθεί παντού η γκαντεμιά σου
σε έχουμε αποδεχτεί με τα ελλατώματα σου!!!

Εγώ

Είπαν πως μοιάζω στη γιαγιά μου
πήρα απ αυτή την ομορφιά μου
την εξυπνάδα μου…

Απ΄ τον παππού μου το στοχασμό μου
το τετραπέρατο μυαλό μου
και τη σπιρτάδα μου…

Κι από την άλλη πήρα το στυλ μου
αυτό το άγριο το σεξ απίλ μου
και τη σαγήνη μου…

Κι απ΄τον παππού μου τον τσαγανό μου
και το παράστημα τ΄ αθλητικό μου
και τη βιασύνη μου…

Σίγουρα λέτε τώρα για μένα
έξυπνα όμορφα και μυαλωμένα
είν΄ τα λογάκια της…

Κρίμα που πρέπει να σας μιλήσω
και την εικόνα μου να διαλύσω
με τα χεράκια της…

Είπα ποιοι είναι οι πρόγονοί μου
ποια οικογένεια είν΄ η δική μου
που κληρονόμησα….

Και τώρα δείτε την αφεντιά μου
αφού διαβάσατε στο ποίημά μου
τι δεν κονόμησα…

Ένα κακόμοιρο είμαι, ένα καημένο
και κακομούτσουνο, σαφρακιασμένο
και λίγο ατσούμπαλο…

Είμαι, το δόλιο, τενεκεδάκι
κι εκεί που θα’ ταν το μυαλουδάκι
έχω….καρούμπαλο…


tt

ετσι, για να λεμε...

κοιτα, ρε φιλε, τη μαγκια δεν την αντεχω
και δε γουσταρω αυτα που λεω να τα προσεχω
θελω την τρελα μου να βγαλω περα ως περα
και δε με νοιαζει
αν σε πειραζει
που δε λεω καλημερα….

ακου να δεις, τα κυριλατα δεν τα παω
και με τη λοξα μου ολα θελω να τα σπαω
δεν εχω τροπους δεν ακουω τον καθενα
και δε με νοιαζει
αν σε πειραζει
που σε βλεπω σαν κανενα….

και να σου πω, οχι σε μενα τσαμπουκαδες
κανε στην μπαντα να μην κλαψουνε μαναδες
δεν εχω μπεσα οταν μου λενε παραμυθια
δεν τα γουσταρω
και φρικαρω
στη μισοκρυμμενη  αληθεια…..

ισως να το πιασες, δεκαρα πως δε δινω
σε καθε ψωνιο και αστειο μανδαρινο
κι ολους αυτους που μια καρεκλα  κυνηγανε
δεν τους γουσταρω
και φρικαρω
το χαμολελο οταν σπανε….

τωρα  καταλαβες με ποιον εχεις να κανεις
εχω προβαδισμα κι  ας τρεχεις, δε με φτανεις
εγω ειμαι εγω και τα πολλα τα χω γραμμενα
χωρις μελανι
εκει δεν πιανει
οταν γραφει η αορατη μου πενα…..


   


tt