Τι να πει κανεις.......

http://www.fle.gr έγραψε:

ΑΥΤΗ Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΔΕΥΤΕΡΕΣ


Αυτή τη Δευτέρα δεν θα ξυπνήσω στις 5:00 τα χαράματα, δεν θα μαζέψω τα τάπερ με τα φαγητά της βδομάδας, δεν θα κάνω 100 χιλιόμετρα για να φτάσω στην δουλειά μου. Γιατί δεν έχω πλέον δουλειά.
Η εταιρία μου αποφάσισε πως δεν υπάρχει πλέον θέση για μένα, με αποζημίωσε και με έστειλε στο ταμείο ανεργίας.

Θα περιμένει κανείς από έναν πρόεδρο Σωματείου όπως εγώ να πει πως τίποτα δεν πάει χαμένο, ψηλά το κεφάλι συνάδελφοι, θα βρεθούμε στους δρόμους και πως όλοι ενωμένοι μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Ωραία είναι όλα αυτά αλλά εγώ θα μιλήσω για συναισθήματα, για φόβους, για συμπεράσματα. Τα άλλα θα τα γράψω σε κάποια ανακοίνωση, μπας και την διαβάσει κανείς και αποφασίσει να σηκώσει τον κώλο του και βγει στους δρόμους.
Αυτή η Δευτέρα λοιπόν δεν θα είναι σαν τις άλλες Δευτέρες. Αυτή την Δευτέρα δεν θα είμαι εργαζόμενος εργάτης, αλλά άνεργος εργάτης.
Αλλά τελικά γιατί κάποιος γίνεται εργάτης?
Είναι εύκολη η απάντηση. Γιατί δεν μπόρεσε να γίνει κάτι άλλο. Ήταν η λογική κατάληξη για κάποιον που δεν τα πήγαινε καλά στο σχολείο ή επειδή ακολούθησε την δουλειά του πατέρα του, ή και για τα δύο μαζί.
Εκτός κι αν είσαι από μικρός μαλάκας και νομίζεις όπως εγώ, πως μόνο όποιος ζει μες την μουντζούρα μπορεί να λέει με περηφάνια πως είναι εργαζόμενος.
Αν έχεις και για πρότυπο έναν πατέρα μουντζούρη που πάντα έβριζε το «Δημόσιο» δεν θες και πολύ για να το πιστέψεις. Η αλήθεια είναι πως ο μπαμπάς έπαψε να βρίζει όλο το «Δημόσιο» από τότε που η αδερφή μου μπήκε στο «Δημόσιο».
Έτσι με άποψη και περηφάνια δήλωνα εργάτης στα 18 μου, έχοντας ως αφεντικό τον πατέρα μου και αγόραζα βιβλία του Μάρξ στα φεστιβάλ της ΚΝΕ, με επίτηδες μουτζουρωμένα χέρια για να δείχνω συνειδητοποιημένος εργάτης που μπορεί να μελετά και να καταλαβαίνει τον Μάρξ, καλύτερα από κάποιον διανοούμενο του κώλου..
Φυσικά τα βιβλία έμειναν στα ράφια αδιάβαστα γιατί και υπομονή δεν είχα αλλά ούτε και την ικανότητα να τα καταλάβω. Ίσως τώρα που θα έχω χρόνο να τα καταφέρω καλύτερα.
Εργάτης βέβαια παρέμεινα και στα 41 μου μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα γιατί από δω και μπρος κανείς δεν ξέρει. Αυτό που κέρδισα από την τελευταία μου δουλειά, εκτός της πίεσης και της αναγκαστικής χρήσης δύο χαπιών την ημέρα για να μην υπερβεί τα όρια και δεν προλάβω να δω τον Άρη πρωταθλητή, είναι η πλήρης επιβεβαίωση των όσων υποψιαζόμουν για μερικά δείγματα εργατών, αλλά πάντα ντρεπόμουν να τα εκστομίσω, γιατί η εργατική τάξη είναι και περήφανη και αθάνατη.
Επιβεβαιώθηκα λοιπόν για το τυπικότερο δείγμα εργάτη.
Τυπικό, τυπικότατο δείγμα εργάτη είναι αυτός που χορεύει όπως και δήποτε με τσιγάρο στο στόμα την μεγαλύτερη μελοποιημένη απάτη όλων των εποχών, -από τον «τραγουδιστή του λαού»- «Το μερτικό μου απ' τη χαρά μου το 'χουν πάρει άλλοι γιατί είχα χέρια καθαρά και μια καρδιά μεγάλη». Τι απάτη θεέ μου. Να ξέρεις πως ο άλλος είναι ο ρουφιάνος του αφεντικού, λουφάρει μόνιμα και προκλητικά, έχει σκοτωθεί με τα αδέρφια του για την κληρονομιά του πατρικού του, κάθεται στο τραπέζι μόνο αν θα τον κεράσεις, σε τρελαίνει στην τράκα και παρ’ όλα αυτά διαρρηγνύει τα ιμάτια του χορεύοντας ή μάλλον χοροπηδώντας σαν κατσίκι ταυτιζόμενος με τα καθαρά χέρια και την μεγάλη καρδιά.
Χειρότερος όμως εργάτης όλων είναι εκείνος που αναλαμβάνει χρέη εργοδηγού. Εδώ μιλάμε για περίπτωση που χρήζει ψυχιατρικής ανάλυσης. Καταρχάς το δέχεται ως αποτέλεσμα της ικανότητας του στη δουλειά και ως φυσική εξέλιξη που δικαιώνει τους κόπους ετών. Συνήθως είναι ανίκανος να γράψει σωστά ακόμα και το όνομα του και όμως κρατά με μεγάλη υπευθυνότητα και κύρος τις καταστάσεις των εργαζόμενων. Αναλαμβάνει να πιέσει, να εκβιάσει και να απειλήσει όσους αντιδρούν για τις συνθήκες και επιδεικνύουν διάθεση για συνδικαλισμό. Φυσικά οι εργάτες τους μισούν και θεωρούν τους εαυτούς τους ικανότερους από δαύτους για την θέση του εργοδηγού. Βέβαια δεν ξεχνούν να γελούν με κάθε κρύο αστείο τους, να τους κερνούν καφέ ή να τους τροφοδοτούν με αυγά ή κότες από το χωριό. Αφού δεν μπόρεσαν να γίνουν το σκυλί του αφεντικού ας γίνουν τουλάχιστον το τσιμπούρι του σκύλου του αφεντικού. Και πετυχημένος σκύλος αφεντικού είναι εκείνος με τα περισσότερα τσιμπούρια. Τελικά αφεντικά χωρίς εργάτες θα υπήρχαν. Χωρίς εργοδηγούς όχι.
Έμαθα όμως και τα βασικά προσόντα ανώτερου υπαλλήλου που χειρίζεται υποθέσεις που αφορούν εργάτες και εργασιακά θέματα. Τα προσόντα αυτά είναι μόνο ένα. «Πρώην Αριστερός». Το προσόν που ανοίγει όλες τις πόρτες. Ξέρει καλύτερα από τον καθένα την ψυχολογία των εργατών, εκβιάζει και πιέζει με τον καλύτερο τρόπο και πάντα βγαίνει κερδισμένος. Ας το πάρουν υπόψιν τους οι νυν αριστεροί πως κέρδος έχεις αν είσαι «πρώην» αριστερός και όχι «νυν». Μια σοβαρή εταιρία πάντα προσέχει να προσλαμβάνει ένα τέτοιο χρήσιμο υπάλληλο στους κόλπους της.
Το άλλο που προσέχει πολύ, είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ταύτιση της με τον στρατό.
Πρώτα απ’ όλα περνάς εξετάσεις όπως και στον στρατό. Έπειτα σου κάνουν εμβόλια όπως και στο στρατό. Μετά σου παρέχουν ομοιόμορφες φόρμες, άρβυλα και κράνη, όπως και στο στρατό. Ορκίζεσαι υπακοή υπογράφοντας σύμβαση που σου απαγορεύει να διαρρεύσεις οποιαδήποτε μυστικά της εταιρείας, δικαιούσαι άδεια όπως και στο στρατό και επιβιώνεις έχοντας βύσμα και ρουφιανεύοντας όπως και στο στρατό.
Τελικά αυτή η Δευτέρα δεν θα είναι σαν τις άλλες Δευτέρες. Ο φίλος μου ο Γιώργος θα πάει μόνος του για δουλειά και γω θα τρέχω στο ΙΚΑ και στον ΟΑΕΔ.
Μόνο σας παρακαλώ αν με δει κάποιος συνάδελφος απολυμένος στον δρόμο, ας μην με ξαναρωτήσει τι θα κάνουμε από δω και μπρος. Είμαι το ίδιο χεσμένος και πελαγωμένος που δεν θα μπορώ να του πω θα το παλέψουμε.
Το μόνο που θα του πω είναι πως έχουν κολλήσει στον εγκέφαλο μου οι στοίχοι του Αγγελάκα από το «ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΜΟΣ»,
το «Δεν είμαι μόνος, Δεν είμαι ο μόνος Όλα είναι δρόμος.»
Καιρός συνάδελφοι να αρχίσετε να ακούτε Τρύπες (φτάνει πια ο Καζαντζίδης και τα λερωμένα χέρια) και να βγείτε στους δρόμους. Πιαστείτε με κάποιον από το χέρι και μπείτε στην πορεία που θα περνά από δίπλα σας. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο όμορφοι είναι οι δρόμοι όταν τους περπατάς παρέα φωνάζοντας συνθήματα ενάντια σε όσους κατέστρεψαν τις Δευτέρες μας.
Αυτή η Δευτέρα δεν θα είναι σαν τις άλλες Δευτέρες.
Αλλά από δω και πέρα καμιά Δευτέρα δεν θα είναι σαν τις άλλες Δευτέρες.
Μέχρι να έρθει το Σαββατόβραδο που θα μοσχοβολά βασιλικό κι ασβέστη.

kondoras έγραψε:Τι να πει? Τώρα να το πει??? Τότε που έπρεπε γιατί δεν το είπε?????