Η ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ

από γιωργος συγγραφευς Τρι Ιουν 29, 2010 9:51 pm

Η ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ

Ένας άγγελος κατεβαίνοντας στη γη,ακούει έξαφνα μια κραυγή ,μια ικεσία.
Γυρνά και αρχίζει να αναζητά την κραυγή.
Περιπλανήθηκε αρκετά έως ότου βρήκε μια ψυχούλα τόσο όμορφη τόσο αγνή, αλλά και τόσο μόνη.
Κάθισε δίπλα της, την κοίταξε για αρκετή ώρα χωρίς να μιλά.
Παρατηρώντας τη με τα μάτια της ψυχής του αναγνώρισε μια ψυχή , που κάποτε είχε ακούσει ότι είχε χαθεί στον κυκεώνα της αμφιβολίας και της υποτίμησης της ίδια της ψυχής της.
Αφουγκράστηκε τον πόνο της, είδε την ζωή της εγκλωβισμένη στα βάθη της καρδιά της.
Την λαχτάρα της να την γευτεί , να την μοιραστεί , την ανάσα της βαριά λαχανιασμένη , το δάκρυ της βαρύ.
Ακουμπώντας απαλά επάνω της και γέρνοντας στοργικά το κεφάλι του , άρχισε σιγά σιγά να παίρνει το βαρύ φορτίο επάνω του , δίχως κανένα γογυτό , δίχως μια διαμαρτυρία. Και συνεχίστηκε έως ότου η ψυχή ανάλαφρη πλέον από το βαρύ της φορτίο , πέταξε ολόλαμπρη στα ουράνια.
Ανεβαίνοντας γύρισε προς τον άγγελο και τον ευχαρίστησε για το θείο δώρο.
Αφού η ψυχή ανέβηκε στα ουράνια , ο άγγελος απέμεινε στη γη φορτωμένος με το βαρύ φορτίο του.
Κάθισε κατάχαμα , ξαπόστασε για λίγο και ένας αναστεναγμός ξέφυγε από τα δυο του χείλη.
Έμεινε για ώρα σκεπτικός ώσπου ξαφνικά σήκωσε το κεφάλι του προς τον ουρανό και μια φωνή βγήκε από μέσα του…..Γ Ι Α Τ Ι ; Γιατί τόσος πόνος ,γιατί τόσο δάκρυ , γιατί τόσος φόβος , γιατί θεέ μου εγώ;
Αμέσως όμως κατέβασε το κεφάλι του συγκαταβατικά και σιώπησε για λίγο .
Σηκώθηκε και άρχισε να περιπλανιέται ,έπρεπε να απαντήσει σε όλα αυτά που τον βασάνιζαν για να μπορέσει να ελευθερωθεί και να πετάξει ξανά στα ουράνια.
Πέρασε κάμπους ,βουνά , ποτάμια , πόλεις . Είδε ανθρώπους , είδε πόνο είδε θλίψη .
Βρήκε απαντήσεις για σχεδόν όλα εκτός από ένα , ένα μόνο δεν μπορούσε να απαντήσει………γιατί η ψυχή δεν μπορούσε να δεχτεί την αγάπη στην καρδιά της .
Ανάλαφρος πλέον από το βαρύ του φορτίο αν και καταβάθος ήξερε την απάντηση του μεγαλύτερου του γιατί , με ένα ανάλαφρο πέταγμα , έφτασε δίπλα στην ψυχή.
Την κοίταξε με τα εκφραστικά του μάτια και άρχισε να της μιλά.
Μιλούσε για ώρες ασταμάτητα και όσο μιλούσε τόσο η ψυχή αλάφραινε , όμως κάτι την σκίαζε κάτι……. Και ήταν το γιατί……..
Κοίταξε τον άγγελο…………
Με το γαλήνιο βλέμμα του και την απόλυτη ηρεμία που διαχέονταν πάνω του , λέει στην ψυχή……
-Μην φοβάσαι , πλησιάζει και η ώρα που θα απαλλαγής από τα πάντα , πλησιάζει η ώρα που θα πετάξεις ανάλαφρη. Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει να σου δώσω την καρδιά μου . Να θυσιαστώ για να ζήσεις μια ζωή ανάλαφρη , ζωντανή………….
Τα πάντα σιώπησαν ……ένα βαρύ μουντό πέπλο πλανάτε γύρω τους….
΄΄ΤΙΙΙΙ; Ο Άγγελος να πεθάνει ;ακούστηκε μια φωνή . Μα είναι δυνατόν ;
-Μαα…ψέλλισε η ψυχή …άγγελε μου…….
-Μην φοβάσαι της λέει ο άγγελος με στοργή . Έτσι πρέπει να γίνει και θα γίνει .
Έχω πάρει άδεια από Τον ΠΑΤΕΡΑ μην φοβάσαι.
Κάθισε απέναντι της , η αγωνία της στιγμής είχε φτάσει στο κατακόρυφο , τα πάντα γύρω σιωπηλά και παγωμένα .
Ένα παράξενο φως έχει τυλίξει τον άγγελο και την ψυχή……….
-Μην φοβάσαι της ξαναλέει , είναι για σένα .
Με μια κίνηση πιάνει με το δεξί του χέρι το χρυσό σπαθάκι που πάντα έχει κρεμασμένο στη ζώνη του.
Το φέρνει στο γυμνό του στήθος και με μια κίνηση το ανοίγει στα δυο.
Έπειτα με σταθερές , αργές κινήσεις και δίχως την παραμικρή κραυγή , βγάζει την καρδιά από τα στήθη του και την ακουμπά απαλά στο γυμνό στήθος της έκπληκτης ψυχής.
Μόλις η καρδιά του αγγέλου ακουμπά την γυμνή σάρκα της ψυχής , σταδιακά εισχωρεί μέσα στο σώμα της έως ότου εξαφανίστηκε .
Ξαφνικά η ψυχή σηκώνετε όρθια και όλο της το σώμα σείεται συθέμελα.
Μόλις σταμάτησε μα σείεται και η ψυχή απέκτησε επαφή με το περιβάλλον , σηκώθηκε τελείως διαφορετική , ανάλαφρη , ξαναγεννημένη , νέα .
Απαλλαγμένη πλέον από τα πάντα ,έτοιμη να πετάξει.
Ένα φως χαράς την έχει τυλίξει και το πρόσωπο της είναι για πρώτη φορά τόσο φωτεινό .
Γυρίζει να δει τον άγγελο της και στην θέση που έπεσε το άψυχο σώμα του ,έχει φυτρώσει μια ολάνθιστη τριανταφυλλιά και σε όλα τα σημεία που έπεσε το αίμα του , έχουν φυτρώσει πολύχρωμες ανεμώνες.
Η ψυχή γεμάτη από ευγνωμοσύνη και με πρωτόγνωρα αισθήματα ευλάβειας , χαράς ανακούφισης φεύγει προς την ζωή και προχωρώντας γυρίζει και λέει με σεβασμό :
-Σ’ ευχαριστώ άγγελε μου , δεν θα σε ξεχάσω ποτέ . Πάντα θα σε έχω μέσα μου, θα ζεις για πάντα μέσα μου Σε ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!
Και συνέχισε να περπατά προς την ζωή…………………
Πέρασαν μήνες , χρόνια μετά την θυσία του αγγέλου .
Η ψυχή που τόσα δέχτηκε , ζούσε μια όμορφη ζωή , συνεχίζοντας το θεάρεστο έργο του αγγέλου .
Ήταν ευτυχισμένη !!!
Λουσμένη από ένα κατάλευκο φως , χάριζε απλόχερα το είναι της παντού .
Όλα κυλούσαν όμορφα ώσπου μια μέρα συνέβη το αναπάντεχο .
Το φως που την περίελουζε άρχισε να χάνει την λάμψη του και το πρόσωπο της , το αφάνταστα φωτεινό πρόσωπο της άρχισε να σβήνει.
Σιγά σιγά άρχισε να εσωστρέφετε στον εαυτό της μέχρι που έγινε μαύρη.
Όλη η λάμψη της όλη η μαγεία της , έγιναν ξαφνικά μαύρα και το το πρόσωπο της το τόσο απαλό , έγινε τραχύ , άγριο , με ένα βλέμμα βλοσυρό , μισερό .
Όλες αυτές τις μέρες τις ώρες , η ψυχή καθόταν ακίνητη σαν στήλη άλατος.
Μεταλλασσόταν σε κάτι φοβερό, άγριο κάτι το απόκοσμο .
Είχε μαυρίσει τόσο πολύ , που και το χορτάρι που πατούσε είχε γίνει και αυτό μαύρο………….
Όλα γύρω ήταν ήσυχα…………βουβά………………..
Έως που κάποια στιγμή σηκώνει το κεφάλι της προς τον ουρανό.
Το βλοσυρό της βλέμμα σκίζει τον αέρα……… και συνεχίζοντας να κοιτάζει τον ουρανό , λέει με απίστευτη αυθάδεια : ΑΓΓΕΛΕ που είσαι έλα εδώ !!!
Έχω κάτι δικό σου επάνω μου , έλα να το πάρεις !!!
Τα πάντα νέκρωσαν , όλα πέτρωσαν . Τι τόλμησε και ξεστόμισε αυτό το μιερό στόμα;
Τι τι δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν αυτό το ανόμημα…………
-Που είσαι, έλα αμέσως εδώ ! φωνάζει η ψυχή.
Απρόσμενα μέσα σε αυτή τη νεκρή φύση , μέσα σε αυτή τη νεκρή πλάση , από τους ουρανούς άρχισε να κατεβαίνει μια οπτασία ………….Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ακούστηκε μια φωνούλα και κατεβαίνοντας σκορπούσε το ζεστό φως του στην κρύα πλάση .
Πήγε και κάθισε μπροστά στην ψυχή .
-Με φώναξες καλή ψυχούλα μου ;ρώτησε ο άγγελος με μια ολόζεστη και γαλήνια φωνή .
-ΝΑΙ απαντά με βλοσυρότητα η ψυχή .
-Και τι θέλεις ρωτά ο άγγελος .
-Έχω κάτι δικό σου μέσα μου , του λέει . Να το πάρεις δεν το θέλω άλλο .
-Μα …..καλή μου λέει ο άγγελος , αν το πάρω θα χαθείς ,δεν ζεις χωρίς αυτό , είναι κομμάτι σου πλέον .
-ΟΟΧΧΙΙΙΙΙ !!!! του απαντά , να το πάρεις αμέσως. Βαρέθηκα τις αγιοσύνες σου , βαρέθηκα το καλό σου , βαρέθηκα τα πάντα σου και την καλή καρδιά σου . Να την πάρεις αμέσως με ακούς Α Μ Ε Σ Ω Σ !!!
Ο άγγελος βλέποντας το μένος της , με κόπο και δυσκολία σηκώνει το χέρι του προς το μέρος της . Ακουμπά το κρύο και μαύρο δέρμα της και παίρνει την καρδιά του από το σώμα της ψυχής , που με τόση ευλάβεια και στοργή είχε εναποθέσει τότε , τότε που θυσιάστηκε για αυτή .
Την παίρνει και με τρομερή συγκίνηση την ακουμπά στο στήθος του……….
Τη στιγμή που η καρδιά του αγγέλου βγήκε από το σώμα της ψυχής αυτή παρέμενε ακίνητη ,δεν μπορούσε να κινηθεί .
Γιατί την στιγμή που έβγαινε η καρδιά του από το σώμα της ,μαζί της έβγαινε και η ζωή και η ψυχή έτσι παρέμενε ακίνητη.
Κοιτάζοντας τον άγγελο με οίκτο πρόλαβε να ψελλίσει ‘μαα’, όταν με .ένα τρομερό βουητό η γη άρχισε να τρέμει κάτω από τα πόδια τους.
Το μέρος πίσω τους σκίστηκε στα δυο ανοίγοντας ένα μεγάλο χάσμα .
Από μέσα του ξεπετάχτηκαν δυο τεράστια μαύρα φίδια της κολάσεως .
Με διαπεραστικές κραυγές και απειλητικές διαθέσεις , στρέφονται προς το μέρος της ψυχής προτάσσοντας τα φοβερά σαγόνια τους.
Η ψυχή έντρομη στρέφετε προς τον άγγελο και την στιγμή που πάει να ψελλίσει το όνομα του , τα φίδια με μια αστραπιαία κίνηση και ένα θανάσιμο εναγγαλιασμό , την αρπάζουν και χάνονται στα βάθη της γης παρασέρνοντας και την ψυχή μαζί τους .
Όταν χάνονται τελείως η γη κλείνει πίσω τους και εξαφανίζονται για πάντα .
Έτσι απομένει ο άγγελος μοναχός με την καρδιά του στα χέρια του .
Από τα μάτια του τρέχουν ασταμάτητα δάκρυα και κρατώντας με προσοχή την καρδιά του , άρχισε να ανεβαίνει στους ουρανούς γεμάτος πικρία και θλίψη , γεμάτος πόνο και οδύνη για αυτόν τον βάναυσο χαμό της ψυχής .
Ώσπου χάθηκε…………..χάθηκε στους ουρανούς……………………………