ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ

ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ…

Ένας Άγγελος καθισμένος σε μια ξερή κα άγονη γη είναι βυθισμένος στις σκέψεις του, το φωτεινό του πρόσωπο το γλυκύτατο πράο πρόσωπο του δείχνει λίγο σκυθρωπό, κουρασμένο…
Χιλιάδες σκέψεις περνούν από το μυαλό του ….
Πόσες και πόσες φορές δεν πάλεψε για το καλό; Πόσες φορές δεν δόθηκε στην μάχη με όλο του το είναι ;Πόσες φορές κολύμπησε μέσα στο ψέμα σε σημείο που τα φτερά του βάρυναν τόσο που ένοιωθε να βουλιάζει σε αυτήν την θάλασσα ψέματος και υποκρισίας;
Αμέτρητες !!! και σε όλες βγήκε νικητής
…όχι ο Άγγελος , η αλήθεια, η αγάπη .Ο Άγγελος απλά είναι ταγμένος να τα υπηρετεί …δεν έχει βλέψεις , πόθους …
Γιατί όμως ο Άγγελός μας είναι τόσο θλιμμένος ;
Στην τελευταία μάχη του, την τόσο οδυνηρή μάχη του χρειάστηκε να δώσει κάτι παραπάνω από τις προηγούμενες φορές , να δώσει ακόμη και την ίδια του την καρδιά σε μια ψυχή τόσο μα τόσο βουτηγμένη στο ψέμα και την υποκρισία . Θυμάται την σπιρτάδα στα λόγια της την απεγνωσμένη έκκληση ΄΄ Σε παρακαλώ πάρε με από εδώ μέσα ΄΄ .
Το Άγγελε μου , πρίγκιπα μου φως μου ζωή μου …….
τι κενές λέξεις δίχως νόημα………
Πόσες φορές δεν την συγχώρεσε για τα γελοία ψέματα της, πόσες φορές τον πλήγωσε και μετά τα αμέτρητα ‘συγνώμη’ .
Μήπως τότε που έστρεψε τα μάτια του στον ουρανό και
είπε :΄΄Αχ Θεέ μου .Κάνετη ευτυχισμένη δώσε της τα πάντα.
Δώσε της την αγάπη που τόσο ποθεί ΄΄.
Πικρές θυμίσεις όσο πικρό ήταν και το τέλος της ψυχής οδυνηρό .
Ένα δάκρυ κυλά από τα μάτια του ,δάκρυ για την ψυχή που χάθηκε .Δάκρυ που ανεβαίνει από την ψυχή του και μέσα από τα μάτια του βγαίνει ,κυλά στο μάγουλό του , πέφτοντας στην ξερή και άγονη γη…………μα…..να το θαύμα …..
Εκεί που πέφτει το δάκρυ του , εκεί η ξερή γη το απορροφά με απίστευτη μανία κι αρχίζει να ανθίζει.
Λουλούδια ξεπετάγονται από παντού και η ξερή γκρίζα κρύα πλάση , γεμίζει με χρώματα και ζωή .


Το δάκρυ του αγγέλου είναι μια ευλογία για την αρχή μιας νέας ζωής .
Ο άγγελος ολόλαμπρος , χαρούμενος , ανοίγει τα φτερά του

και πετά στα ουράνια !!!!!